ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Με την καρδιά μας και την ψυχή μας, γι΄ αυτόν τον λαό που ματώνει…

με-την-καρδιά-μας-και-την-ψυχή-μας-γι΄-α-673028

Του Περικλή Βασιλού

Σ’ αυτόν τον δύσκολο κόσμο που ζούμε, κάθε ψυχή και κάθε καρδιά θα πρέπει να ανασκουμπωθεί και να επιστρατευτεί σ’ αυτό το δύσκολο ταξίδι της ζωής, ταξίδι που είναι όλο γεμάτο με παγίδες και χαρακτηρίζεται από σκοτεινά κέντρα εξουσίας, που προστατεύουν την παρανομίακαι την αδικίακαι αρέσκονται στην περιφρόνηση του απλού ανθρώπου,κινούμενοι κατά προτίμηση στο σκότος και την ατιμία…

Σ’ αυτό το σκότος όπου βασιλεύει η αδικία των ολίγων επί των πολλών, σ’ ένα κόσμο όπου τα πάντα μας δόθηκαν κοινά, ως απλόχερα δώρα του Θεού, να τα μοιραστούν όλοι οι άνθρωποικαι να χαίρονται με την ευλογία αυτή, έρχεται ο άνθρωπος, το πιο άπληστο όν αυτού του πλανήτη, να καταχραστεί αυτή την ευλογία, να καταστρέψει και να εγκαθιδρύσει τη «δική του Βασιλεία» επί της γης, με κύριο μοχλό την αδικία, και την προσοχή στραμμένηστην κατασπατάληση όλων όσων είναι πηγή ζωής…

Να γιατί χρειάζονται τώρα, όσο ποτέ άλλοτε, εμπνευσμένοι και χαρισματικοί ηγέτες (και «ευλογημένοι» μαζί) που θα ενστερνίζονται τις χριστιανικές αξίες και αρετές, βασισμένοι στα βήματα του Ιησού, που προέτρεπε «μη θησαυρίζετε επί της γης»… Όμως, κατά κόρον, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, σκοτεινά κέντρα εργάζονται για την εξαφάνιση των ενάρετων και «αγαθών» ανθρώπων, παρασύροντας όλο τον κόσμο σε έναν οικονομικό χορό θανάτου, που οδηγεί τους λαούς στην εξαθλίωση – βλέπουμε την πρόσφατη βίαιη λαϊκή εξέγερση στα γαλλικά εδάφη – και προεξοφλεί τη μακροχρόνια «καταδίκη» όλων των αδυνάτων, αλλά βλέπουμε και την κατάληξη κάποιων επίορκων δημοσίων προσώπων, που διαχειρίστηκαν ξεδιάντροπα το δημόσιο χρήμα, να προτιμούν τη φυλακή και την ατίμωση, αντί να ζητήσουν μία τουλάχιστον «συγγνώμη» για την κατασπατάληση του μόχθου του λαού…

Σοφά μας υπενθυμίζουν κάποια ιερά κείμενα για τον άνθρωπο: «Αν μελετήσεις την υπόστασή του, θα βάλεις θαυμαστικό. Ο άνθρωπος! Αν προσέξεις τη συμπεριφορά του, θα σημειώσεις ερωτηματικό. Άνθρωπος; Αν θελήσεις να ερευνήσεις τον εσωτερικό του κόσμο, θα τοποθετήσεις αποσιωπητικά: Άνθρωπος…

Μυστήριο! Τι είναι τελικά αυτό το μυστήριο πλάσμα; Ο Πλάτων τον όρισε ως «ζώον δίπουν, άπτερον», ένα ον με δύο πόδια χωρίς φτερά… Τότε, ο γνωστός κυνικός φιλόσοφος Διογένης πήρε έναν κόκορα, μάδησε τα φτερά του και τον έδειχνε λέγοντας: Ιδού ο άνθρωπος του Πλάτωνος! Ο Πλάτων αναγκάστηκε να προσθέσει τη λέξη «και πλατώνυχον» (με πλατιά νύχια), προφανώς για να αποφύγει τα πειράγματα του Διογένη…

Τα τέρατα της Ιστορίας τον θεωρούν αναλώσιμο είδος, κατάλληλο να συμπληρώνει τους πίνακες της στατιστικής και να επιβεβαιώνει την ακρίβεια και τη δύναμη των όπλων τους. Γι’ αυτούς, οι θάνατοι πολλών αθώων, θεωρούνται απλώς …«παράπλευρες απώλειες»!

Αυτή η χαοτική κατάσταση αρχίζει από τους ηγέτες των κρατών, που τυφλωμένοι από τη ζάλη της εξουσίας, κραυγάζουν με πολιτικές κορόνες – βλέπε γειτονικές μας χώρες – και ξεσηκώνουν ολόκληρα πλήθη σε αυταπάτες, παραβλέποντας τα απανταχού πικρά διδάγματα της Ιστορίας, μια πορεία που δεν ωφελεί κανέναν, πόσο άραγε άμοιροι ευθυνών είμαστε;

Όλοι αυτοί ξεχνούν σκόπιμα τον προορισμό του ανθρώπου, έτσι όπως τον επέλεξε ο Θεός, και δεν αφήνουν τις δυνάμεις του καλού να προοδεύσουν, τους αρέσει να βασανίζουν ό,τι θεωρούν «κατώτερό» τους, νομίζουν ότι η «βασιλεία» τους θα είναι αιώνια σε αυτή τη Γη κι εδώ χρειαζόμαστε όλη την ψυχή μας και την καρδιά μας, να δίνουμε μαθήματα ανθρωπιάς και αγάπης, να απαλύνουμε τον πόνο των συνανθρώπων μας που έχουν ανάγκη, γι’ αυτόν τον λαό που ματώνει, όχι μόνο τώρα τα Χριστούγεννα, αλλά όλο τον χρόνο και για όλη μας τη ζωή…

Ζούμε σε καιρούς τεχνολογικής προόδου, αλλά και ηθικής παρακμής, μια απόφασή μας μπορεί να κρίνει πολλά ή και τίποτα, πρέπει αυτόν τον ανήφορο της ζωής να τον ανέβουμε με αξιοπρέπεια και ήθος, θα κατακριθούμε, θα λοιδορηθούμε, αλλά δεν πρέπει να τα παρατήσουμε ποτέ, καραδοκούν «ύαινες και πεινασμένοι λύκοι να μας κατασπαράξουν», ο δρόμος του προσωπικού Σταυρού μας έχει Γολγοθά, αλλά η προσωπική μας Ανάσταση ας γίνει ο στόχος του καθενός από μας, να ματαιώσουμε έτσι τα πονηρά σχέδια των απανταχού «βασανιστών» μας, το χρωστάμε σ’ εμάς και τους συνανθρώπους μας που υποφέρουν…

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου