ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

ΠΑΡΟΜΟΙΩΣΕΙΣ

παρομοιωσεισ-680125

Του Τάσου Γ. Καπουρνιώτη,

Αρχιτέκτονα

Πολλές φορές χρησιμοποιούμε στον λόγο μας διάφορες εκφράσεις, που τις ονομάζουμε ΣΧΗΜΑΤΑ ΛΟΓΟΥ, μας βοηθούν να κάνουμε το κείμενό μας πιο όμορφο, πιο κατανοητό.

Ένα από αυτά είναι και η ΠΑΡΟΜΟΙΩΣΗ.

Την χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να τονίσουμε ιδιαίτερα μια πράξη, ένα γεγονός, ένα πρόσωπο, ένα ζώο ή ένα πράγμα, με απώτερο σκοπό να το συγκρίνουμε με κάτι άλλο πολύ γνωστό, το οποίο παρουσιάζει ομοιότητες, έχει προκαλέσει με την παρουσία του έχοντας την ίδια ιδιότητα με αυτό, αλλά διαδραματίζεται στην πραγματικότητα ίσως σε μεγαλύτερο βαθμό.

Θα αρχίσω με δύο από αυτές.

Η μία:

Στην μέση μιας ξαφνικής νεροποντής ένας οδοιπόρος παρασέρνεται από απρόσμενο χείμαρρο, δημιούργημα της θεομηνίας.

Απελπισμένος προσπαθεί να σωθεί να καταφέρει να περάσει σε στέρεο σίγουρο μέρος.

Τότε ένα κούτσουρο γεμάτο λάσπες και αγκάθια, παρασυρμένο και αυτό, βρέθηκε να περνά δίπλα του.

Χωρίς να το σκεφτεί αδιαφορώντας για τα αγκάθια τις βρωμιές και τις συνέπειές τους, το άρπαξε και μαζί του μπόρεσε να σωθεί, άσχετο αν τελικά πληγώθηκε και βρόμισε.

Η άλλη:

Διαδραματίζεται σε μια ζούγκλα.

Είναι γνωστό πως σε κάθε ζούγκλα άρα και σ’ αυτή, στα πλαίσια των κανόνων επιβίωσης επικρατούν οι νόμοι των ισχυρών.

Στην περίπτωσή μας ένα άμοιρο πανέμορφο ζεβράκι έγινε στόχος και στην συνέχεια γεύμα μιας ομάδας αιλουροειδών.

Αυτοί νικητές μιας άνισης μάχης, αφού καταβρόχθισαν ό,τι καλύτερο από αυτό, άφησαν τα υπόλοιπα στα δεκάδες άλλα σαρκοβόρα που καραδοκούσαν εκεί κοντά.

Ανέφερα λοιπόν τις πιο πάνω δύο παρομοιώσεις για να κάνω την εισαγωγή στην συγκριτική αναφορά μου σε δύο ειδήσεις που μας απασχόλησαν τις μέρες που πέρασαν.

Η περίπτωση της γνωστής πλέον σε όλους καθαρίστριας δεν σας θυμίζει εκείνη του οδοιπόρου.

Η ομοιότητα είναι στην επιδίωξη, στο αποτέλεσμα και η διαφορά στις επιπτώσεις.

Το ένστικτο επιβίωσης οδήγησε και τους δύο στις πράξεις τους.

Στον ένα η φύση αφού τον προκάλεσε, του έδωσε την δυνατότητα να ζήσει έστω και λαβωμένος, χάρη στις δυνάμεις σωματικές – ψυχικές με τις οποίες τον προίκισε.

Στην άλλη, η άδικη και λάθος λειτουργία της κοινωνίας, οδήγησε ένα απελπισμένο πλάσμα σε μια παράνομη πράξη και στην συνέχεια το τιμώρησε βάναυσα.

Κούτσουρο ο ένας πλαστό έντυπο η άλλη, επιδίωξη η επιβίωση.

Η φύση χαρίστηκε στον οδοιπόρο και σε συνδυασμό με τις ψυχικές και σωματικές του δυνάμεις, του έδωσε την δυνατότητα έστω βρώμικo, πληγωμένο και στραπατσαρισμένο να συνεχίσει να ζει.

Η κοινωνία όμως τιμώρησε την καθαρίστρια, εφαρμόζοντας άψυχους, ψυχρούς και γραφειοκρατικούς κανόνες.

ΝΑΙ υπάρχουν οι Νόμοι που ρυθμίζουν την καλή λειτουργία μιας κοινωνίας, όμως υπάρχει και η κρίση των δικαστών.

Στο πνεύμα της παρομοίωσης θα πω την άποψή μου σχετικά.

Η ισχύουσα τυπική Νομοθεσία, μοιάζει με Αυτοκινητόδρομο σωστά σχεδιασμένο με κύριο μέλημα να εξυπηρετήσει κάποιο επιζητούμενο σκοπό, επικοινωνιακό – μεταφορικό.

Ένας Αυτοκινητόδρομος σχεδιάζεται να έχει εξόδους ή εισόδους, εξυπηρετώντας τις εκάστοτε ανάγκες επικοινωνίας.

Όμως ο χρόνος περνά και η εξέλιξη δημιουργεί νέες ανάγκες – αλλαγές κοινωνικοπεριβαλλοντικές, αυτά τα βασικά του στοιχεία, όπου και όταν χρειαστεί συμπληρώνονται, με καινούργιες συμπληρωματικές επεμβάσεις – κατασκευές.

Έτσι και οι «τυπικοί Νόμοι» έχουν θεσπιστεί για να δέχονται αλλαγές συμπληρώσεις, ακολουθώντας την εξέλιξη και τις απρόβλεπτες ανάγκες της ζωής, αυτό είναι «πρόοδος!…» αλλά και «πρόνοια!…».

Γι’ αυτό άλλωστε υπάρχουν οι δικαστές, αλλά και οι πρόεδροι των επιτροπών, για να ερμηνεύουν τους νόμους ανάλογα στην εκάστοτε περίπτωση.

Διαφορετικά ποιος ο λόγος ύπαρξής τους, οι επιπτώσεις παράβασης (ποινές, απαλλαγές, κλπ.) θα μπορούσαν να είναι και αυτές γραμμένες στην συνέχεια του κειμένου κάθε Νόμου και να εφαρμόζονται.

Η στερεότυπη εφαρμογή του Νόμου το μόνο που επιτυγχάνει είναι η διατήρηση ενός κατεστημένου με κύριο στοιχείο την αδυναμία παρακολούθησης της εξέλιξης των γεγονότων αλλά και των γενεσιουργών αιτιών.

Ερχόμαστε τώρα στην άλλη, αυτή της ζούγκλας.

Η διαφορά της ανθρώπινης κοινωνίας από την ζούγκλα είναι η ισότητα μεταξύ των μελών της.

Η παρομοίωση αναφέρεται συγκριτικά στις συνθήκες που επικρατούν αυτή την χρονική περίοδο στην Χώρα μας και επικεντρώνεται στην συμπεριφορά των κυβερνόντων.

Είθισται και στην χώρα μας (σύμφωνα με το Σύνταγμα) οι πολίτες να εκλέγουν κάποιους για να τους εκπροσωπούν στην διοίκηση και να (θα έπρεπε στην κυριολεξία) τους υπηρετούν.

Η σχέση όμως αυτή έχει αντιστραφεί όπως και οι συνθήκες διαβίωσης που τείνουν να μοιάσουν με εκείνες της ζούγκλας.

Οι διοικούντες από υπηρέτες έχουν εξελιχθεί σε ανεξέλεγκτα αιλουροειδή και οι πολίτες σε ζέβρες προς βρώση (απαράδεκτη φορολογία, περικοπή μισθών, συντάξεων, εκμηδένιση αξιών και κατά συνέπεια αναξιοκρατία) κοντά και οι παρατρεχάμενοι ημέτεροι.

Η είδηση που προκάλεσε την απορία μου για την άνιση και ταυτόχρονα προκλητική μεταχείριση, είναι εκείνη που αναφέρεται στο μενού που προσφέρει το κυβερνητικό αεροπλάνο στον πρωθυπουργό και το επιτελείο του, όταν ταξιδεύουν με αυτό.

Φανταστείτε, λοιπόν και την συνέχεια, γιατί αν στο αεροπλάνο απολαμβάνει/νουν αυτής της μεταχείρισης τι θα γίνεται στα διάφορα ξενοδοχεία που διαμένει/νουν.

Για μένα είναι υπέρμετρη αλαζονεία, υποτίμηση της πλειοψηφίας των πολιτών, περιφρόνηση αξιών και κάθε ηθικής συμπεριφοράς.

Είναι απαράδεκτο ο πρωθυπουργός και οι συν αυτώ να ζουν στην χλιδή, διαφορετικά από τους υπόλοιπους, να απολαμβάνουν αγαθά που ο κοινός πολίτης και μάλιστα σε περίοδο οικονομικής κρίσης όχι μόνο δεν μπορεί αλλά και δεν το φαντάζεται.

Δεν υπάρχει δικαιολογία, έννοιες, φόρτο εργασίας, δυσκολίες και κούραση έχει ο κάθε εργαζόμενος ακόμη και η απλή νοικοκυρά (περισσότερο).

Το να παίζεις τον αρχηγό, να βγάζεις λόγους που σου έχουν γράψει άλλοι, να ιδιοποιείσαι στοιχείων που για να βρεθούν έχει δουλέψει πολυποίκιλο επιτελείο εξειδικευμένων τεχνοκρατών, δεν είναι κούραση είναι ηδονή, ύφος, ικανότητα για κοροϊδία και περίσσιο θράσος χρειάζεται.

Αυτό έκαναν και τα αιλουροειδή της παρομοίωσης, εκμεταλλεύτηκαν την δύναμή τους απέναντι στο αδύναμο, το έφαγαν και άφησαν και γι’ αυτούς που τους ακολουθούν.

Το τελευταίο σχόλιο μήπως σας θυμίζει τις παροχές και τα επιδόματα που τώρα τελευταία ακούμε πως θα δοθούν για ψηφοθηρία.

Μήπως σας θυμίζει τα περισσεύματα από το γεύμα στην προκειμένη περίπτωση βαριά φορολογία.

Καμιά αντίρρηση η άνεση και το καλό φαγητό, συμβάλουν στην απόδοση του καθένα μας, η υπερβολή όμως δείχνει μιζέρια σκέψης, απόδειξη πνευματικής μιζέριας.

Δεν γίνεται να απολαμβάνεις πλουσιοπάροχα όλα τα αγαθά και να απέχεις από την πραγματικότητα που επικρατεί στην Χώρα που σε εμπιστεύτηκε να την κυβερνήσεις.

Μια μίζερη πραγματικότητα που έχει οδηγήσει σε απώλειες δεκάδων ζωών, που αφήνει να πεθαίνουν άνθρωποι μόνοι εγκαταλειμμένοι, που αδιαφορεί αν η ποιότητα ζωής στις πόλεις έχει καταντήσει ανυπόφορη, που ανάγκασε χιλιάδες νέους να ξενιτεύονται και αποδείχτηκε ανίκανη να δεχτεί χιλιάδες άλλους που επιζητούν τον ανύπαρκτο παράδεισο.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου