ΕΛΛΑΔΑ
Στα χώματά σου
άνθισα
γίνηκα παλικάρι.
Τα χρώματά σου
λάτρεψα
και του φωτός τη χάρη.
Οι θάλασσες
με κάμανε
ανήσυχο στη σκέψη.
Άπλετες, βαθυγάλαζες
εράνανε
τη γνέψη.
Κοπέλες
ερωτεύθηκα
με πάθος, με λατρεία.
Με τρέλες
τις εγεύθηκα
σα να ’τανε λαχεία.
Κάθε δενδρί
και γεγονός
της ιστορίας βίωμα.
Κάθε ψυχή
και λυτρωμός
ελευθερίας ποίημα.
Στη μνήμη σου
– το έχω τάμα –
θ’ ανάψω μια λαμπάδα.
Η δίνη σου
νεκρούς αντάμα
θα καταπιεί Ελλάδα.
Ελισαίος
