Του Κων. Απ. Σουλιώτη, επ. λυκειάρχη
Πολύς λόγος γίνεται αυτές τις ημέρες για μεταρρυθμίσεις στην Εκπαίδευση και μάλιστα στα Λύκεια. Το πρόβλημα αντιμετωπίζεται από τους πολιτικούς μας στα ΜΜΕ με τρόπους ασυνεννοησίας και ανευθυνότητας.
Πριν, όμως, αναφερθώ στον τρόπο των μεταρρυθμίσεων στην Εκπαίδευση θα ήθελα επιγραμματικά να αναφερθώ στην έννοια της Παιδείας, στοιχείο απαραίτητο για τους μεταρρυθμιστές.
Τι είναι παιδεία; Με απλά λόγια, Παιδεία είναι η ανάπτυξη των δυνατοτήτων του παιδιού με τον καλύτερο και αποδοτικότερο τρόπο, ώστε να διαμορφώσει ισορροπημένη ηθική προσωπικότητα και να αποκτήσει μόρφωση. Είναι ο τρόπος της Παιδαγωγίας των παιδιών, δηλαδή η εκπαίδευση των παιδιών και η χάραξη μέσα τους η αγωγή. Αυτό άλλωστε σημαίνει και ο όρος – το ρήμα «παιδαγωγώ» : μορφώνω με τη διδασκαλία μου και το παράδειγμά μου (την αγωγή μου), εκπαιδεύω, ανατρέφω, καθοδηγώ, κατευθύνω το παιδί προς τον σωστό δρόμο της καλής ζωής, της σωστής γνώσης και της δημιουργίας καλού χαρακτήρα.
Ποιοι είναι εκείνοι που παιδαγωγούν το παιδί; Όλοι όσοι ασχολούνται μαζί του και κυρίως οι γονείς, οι δάσκαλοι και οι καθηγητές. Η Παιδαγωγία, μας έλεγε ο μεγάλος ψυχολόγος και παιδαγωγός στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο καθηγητής μου Σπυρίδων Καλλιάφας, αρχίζει από την περίοδο της εγκυμοσύνης της μητέρας, συνεχίζεται στην οικογένεια και ύστερα ολοκληρώνεται στα σχολεία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Η φοίτηση στα πανεπιστήμια δίνει μόνο επιστημονική και εξειδικευμένη κατάρτιση και μόρφωση. Συνεπώς, η μεταρρύθμιση που προτείνεται τώρα από το Υπουργείο Παιδείας και αναφέρεται στην απομάκρυνση της Γ’ τάξης – και όχι μόνον – του λυκείου από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση δεν πρέπει να γίνει. Καθ’ όλη τη διάρκεια της φοίτησης του παιδιού στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, και σε όλες τις τάξεις, πρέπει να διδάσκεται όλα τα μαθήματα του προγράμματος. Δηλαδή, όλα τα παιδιά στο Λύκειο πρέπει να διδάσκονται κατά τον ίδιο τρόπο, χωρίς διακρίσεις σε θετικής και θεωρητικής κατεύθυνσης. Μόνον τότε θα αποκτήσουν γενική κατάρτιση και στο πανεπιστήμιο κατόπιν θα εξειδικευθούν διδασκόμενα τα ειδικά μαθήματα. Το κάθε παιδί, μετά την αποφοίτησή του από το λύκειο, θα έχει τη δυνατότητα να επιλέγει μόνο του την Πανεπιστημιακή σχολή, στην οποία και θα δίνει τις εξετάσεις εισαγωγής του.
Οι μεταρρυθμίσεις στη γενική εκπαίδευση πρέπει να γίνονται με μεγάλη προσοχή, όχι με γρήγορους ρυθμούς ούτε με προσωπικές ιδεολογικές σκέψεις και επιθυμίες. Επιβάλλεται οι μεταρρυθμίσεις να στοχεύουν στις αλλαγές και στις βελτιώσεις των επιδιώξεων της εκπαίδευσης όταν αυτές είναι αναγκαίες και διαπιστωμένες ότι πρέπει να γίνονται.
Ένα άλλο στοιχείο το οποίο πρέπει ο υπεύθυνος Υπουργός Παιδείας να έχει υπόψη του είναι τα πρόσωπα στα οποία αναθέτει να κάνουν τις μεταρρυθμίσεις. Δεν πρέπει να αναθέτει το έργο της μεταρρύθμισης στους περιτρεχάμενους του. Όσα πτυχία και αν έχουν εάν δεν έχουν εμπειρία του τρόπου λειτουργίας των σχολείων ό,τι και να κάνουν θα αποτύχουν. Ο αρμόδιος Υπουργός πρέπει να επιλέγει για την υπεύθυνη αυτή εργασία εκπαιδευτικούς – δασκάλους και καθηγητές – με εμπειρία από την πολύχρονη υπηρεσία τους σε σχολεία.
Δεν υποβαθμίζω τους επιστήμονες με τα πολλά τους πτυχία και τα διδακτορικά. Αυτοί είναι αναγνωρισμένοι και κατάλληλοι να διδάσκουν και να μεταλαμπαδεύουν στους φοιτητές τους τα επιστημονικά τους δεδομένα. Εμπειρία από την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση δεν διαθέτουν. Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές διαθέτουν εμπειρία του τρόπου με τον οποίο πρέπει να λειτουργούν τα σχολεία και μόνον σε αυτούς πρέπει ν’ ανατίθενται οι μεταρρυθμίσεις.
