Της Ευφροσύνης Γ. Κίτσιου,
φοιτήτριας Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας Παν/μιου Θεσσαλίας
Η αλήθεια είναι ότι το κουδούνι του σχολείου δεν ήταν το πιο ευχάριστο πράγμα το Σεπτέμβρη μετά την ξεγνοιασιά και τους χαλαρούς ρυθμούς του καλοκαιριού, αλλάπου να ξέρετε πόσο νοσταλγούμε όλοι μας αυτό το κουδούνι όταν σταματήσει πια να χτυπάει για εμάς.
Όσο κοινότυπο και αν ακούγεται ή ακόμα και περίεργο σε όλα τα παιδιά που τώρα πηγαίνετε σχολείο, τα μαθητικά τα χρόνιαείναι μια περίοδος πολύ σημαντική στη ζωή του κάθε ανθρώπου, που παρά τις δυσκολίες και τα άσχημα που μπορεί να συναντήσει κανείς, πάντα τα νοσταλγεί. Και τα νοσταλγούμε γιατί τελικά η σχολική μας ζωή σημαίνει πάρα πολλά πράγματα που εσύ που τη διανύεις τώρα μπορεί να μην τα βλέπεις ακόμα, αλλά σίγουρα θα τα δεις στο μέλλον.
Είναι εκείνο το άγχος της πρώτης ημέρας της σχολικής χρονιάς, ιδίως για τα πρωτάκια κάθε εκπαιδευτικής βαθμίδας. Είναι εκείνη η αγωνία για το πώς θα πάει και η νέα σχολική χρονιά.Είναι και εκείνος ο δάσκαλος στο Δημοτικό που τον αγαπάς γιατί σας μαθαίνει νέα πράγματα και είναι και ευχάριστος και έχει και ένα πλατύ χαμόγελο που σου θυμίζει κάτι οικείο σα να είναι κάποιος από την οικογένειά σου. Είναι και οι αγορές που θα κάνεις τα σχολικά, η τσάντα, τα νέα αθλητικά παπούτσια και τα καινούργια ρούχα. Είναι και αυτή η εφηβεία που τα κάνει όλα πιο έντονα και ξαφνικά σοβαρεύεις δεν είσαι Δημοτικό πια είσαι Γυμνάσιο και νιώθεις μεγάλος. Είναι και εκείνος ο περίεργος καθηγητήςο αυστηρός που σου την «σπάει», αλλά το έχεις βάλει πείσμα να πάρεις καλό βαθμό στο μάθημά του. Είναι και εκείνη η πρωινή ουρά στο κυλικείο που γίνεται μάχη για τα κουλούρια και τις τυρόπιτες. Είναι και τα μαθήματα που τα βαριέσαι και λίγο κάποιες φορές, αλλά δεν μπορείς να κάνεις και αλλιώς πρέπει να τα προσπαθήσεις.Είναι και εκείνος ο καθηγητής που έχεις ή θα έχεις στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο που θα σε εμπνεύσει, που θα σου σταθεί όταν έρθει και η δύσκολη χρονιά των Πανελλαδικών, που θα σου δώσει κίνητρο για να προσπαθήσεις, για να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό και να κατακτήσεις όσα επιθυμείς να κάνεις και που θα σου μεταδώσει τη χαρά της μάθησης και της γνώσης.
Είναι εκείνα τα πηγαδάκια στο προαύλιο με τις παρέες που αράζετε στα σκαλοπάτια και στα παγκάκια και λέτε τα νέα σας, τα μελλοντικά σας σχέδια, τα προβλήματά σας και σχολιάζετε τους πάντες και τα πάντα. Είναι και οι πρώτες ματιές που ανταλλάσετε με τους εφηβικούς έρωτες που γεννιούνται πίσω από το φιλέ του βόλεϊ και τις μπασκέτες, εκεί που παίζεται στα διαλλείματα. Είναι εκείνες οι φιλίες με τους συμμαθητές σου, οι φιλίες οι αγνές που μπορεί να γίνουν φιλίες ζωής. Είναι και εκείνοι οι τσακωμοί με τους φίλους στο σχολείο για τα πιο χαζά θέματα που νομίζεις ότι είναι τα πιο σοβαρά στη ζωή σου. Είναι και εκείνο το κουδούνι που περιμένεις πολλές φορές με τέτοια ανυπομονησία να χτυπήσει για να έρθει το διάλλειμα και το σχόλασμα. Είναι και εκείνες οι σχολικές εκδρομές και οι αξέχαστες πλάκες που κάνετε και σκάτε στα γέλια, αυτά δηλαδή που κάναμε όλοι μας στην ηλικία σας. Είναι και οι κοπάνες με τους φίλους. Είναι και όσα έκανες και όσα δεν έκανες ή όσα θα κάνεις για να σταματήσει το bullying. Είναι και εκείνο το μάθημα που ξημέρωσες για να το μάθεις. Είναι και όλα αυτά τα καινούργια πράγματα που έμαθες στην Ιστορία, στα Αρχαία, στα Μαθηματικά, στη Φυσική. Είναι και εκείνος ο έλεγχος που τα πήγες περίφημα και οι κόποι σου ανταμείφθηκαν με καλούς βαθμούς, ή εκείνοςο έλεγχος που δεν τα πήγες τόσο καλά και που δεν πρέπει να σε απογοητεύσει, αλλά να σε πεισμώσει να προσπαθήσεις και να σου μάθει ότι όλα όσα αξίζουν στη ζωή απαιτούν προσπάθεια. Είναι και η τελευταία χρονιά, η Τρίτη Λυκείου που μπορεί να σε κουράσει για να πετύχεις τους στόχους σου, αλλά ξέρεις πολύ καλά ότι μπορείς να τα καταφέρεις.
Είναι τόσα πολλά πράγματα, τόσα πολλά συναισθήματα τελικά τα σχολικά μας χρόνια. Γι’ αυτό η καλύτερη συμβουλή που μπορεί να σου δώσει κάποιος μαθητή και μαθήτρια είναι να ευχαριστηθείς όσο πιο πολύ μπορείς τα σχολικά σου χρόνια δημιουργώντας όμορφες αναμνήσεις, που θα τις κουβαλάς πάντα μαζί σου δίνοντάς τους ένα ξεχωριστό μέρος στην καρδιά σου. Να θυμάσαι ότι το σχολείο είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας και του κόσμου. Και για να μάθεις να αλλάζεις τον κόσμο, πρέπει πρώτα να ξεκινήσεις τις αλλαγές από το σχολείο σου μαζί με τους δασκάλους, μαζί με τους καθηγητές σου και τους γονείς σου, είτε αλλάζοντας τη συμπεριφορά σου γιατί για παράδειγμα ξέρεις ότι σχολείο και bullying δεν θα έπρεπε να συμπορεύονται όπως δυστυχώς συμβαίνει, είτε διεκδικώντας ένα καλύτερο σχολείο, ένα καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα, δυναμώνοντας τη φωνή σου μέσω των μαθητικών συλλόγων. Στα σχολικά σου χρόνια εσύ είσαι ο πρωταγωνιστής, για εσένα χτυπάει το κουδούνι. Ζήσε αυτά τα χρόνια και βάλε και εσύ ένα λιθαράκι να γίνεται όλο και πιο όμορφο αυτό το σημαντικό κεφάλαιο της ζωής του κάθε ανθρώπου και έτσι στη ζυγαριά των αναμνήσεων να υπερτερούν τα θετικά, αυτά που τελικά θα θέσουν τις βάσεις να ανταμώνεις με ελπίδα το ενήλικό σου αύριο.
Το κουδούνι χτύπησε μαθητή και μαθήτρια και κατά βάθος, όσο και αν δεν το πιστεύεις μπορεί και να σε ζηλεύουμε λιγάκι, νοσταλγώντας τα σχολικά μας χρόνια! Καλή σχολική χρονιά σε εσένα, στους εκπαιδευτικούς και στους γονείς σου, που είστε συνοδοιπόροι σε αυτόν τον αξέχαστο και όμορφο δρόμο…
