Του Τάσου Γ. Καπουρνιώτη, αρχιτέκτονα
Στην Ιταλία κάποτε παρακολουθούσα μια εκπομπή για κρασιά γενικά, διάφοροι ειδικοί προσπαθούσαν να μας μυήσουν στα μυστικά τους.
Φτάνοντας στην συσκευασία, μου έκανε εντύπωση η παρατήρηση που για πρώτη φορά άκουγα (δεν είχα δώσει μέχρι τότε σημασία) και αφορούσε στην φιάλη (κοινώς μπουκάλι).
Κατηγορηματική!…
Έλεγε: Όταν βρείτε κρασί μέσα σε περίεργο σε σχήμα και διακόσμηση μπουκάλι μην το πάρετε όσο ωραίο και αν είναι αυτό (το μπουκάλι), εκείνο που προέχει είναι η γεύση.
Το σκεπτικό ήταν ότι επειδή το περιεχόμενο υστερούσε σε ποιότητα γινότανε προσπάθεια προσέλκυσης ενδιαφερόμενων αγοραστών από τον διάκοσμο και το σχήμα του μπουκαλιού.
Την παρατήρηση φέρνω στο μυαλό μου τις μέρες αυτές, από τα γεγονότα που διαδραματίζονται καιαφορούν το δημοσιονομικό και την οικονομική κρίση της χώρας και έχουν να κάνουν με την παρουσίαση της εξόδου (;..) από τα μνημόνια και εκ των πραγμάτων θυμίζουν εκείνα τα αντίστοιχα της εισόδου.
Το σκηνικό ίδιο σημαδιακό… Στην μία την τωρινή η Ιθάκη, στην τότε το Καστελόριζο.
Είναι προφανές πως και στις δύο περιπτώσεις, οι τοποθεσίες, η σκηνοθεσία (κλακαδόροι, κλπ.), η σκηνογραφία (χώρος), το σενάριο παρουσίασης επιλέχτηκαν και οργανώθηκαν για την δημιουργία εντυπώσεων με επιδιωκόμενο απώτερο σκοπό τον αισχρό και ύπουλο αποπροσανατολισμό.
Κατά την άποψή μου και στις δύο, εκείνο που έλλειπε ήταν το αξιόπιστο των πράξεων, η αντανάκλαση της αλήθειας και κυρίως η έντονη πειστική προσωπικότητα του επιχειρούντος.
Γεγονότα που από μόνα τους χρήζουν προσοχής, ανάλυσης και πλήρους τεκμηρίωσης, κυρίως γιατί αφορούν στην ζωή μας.
Γεγονότα, τα οποία πρέπει να γίνουν εύκολα αντιληπτά, με όσο το δυνατόν περισσότερες λεπτομέρειες από κάθε πολίτη, ανεξαρτήτου ηλικίας, μόρφωσης.
Γεγονότα που πολύ απλά θα μπορούσαν να ανακοινωθούν διαμέσου των ΜΜΕ όσο το δυνατόν πιο παραστατικά, αποκτώντας την σοβαρότητα που τους αξίζει και σε τελική ανάλυση το μέγεθος και σημασία για την χώρα.
Μετατρέπονται σε φανφάρες, φτηνά πανηγύρια παραταξιακής προπαγάνδας, προσωπικής επίδειξης και ταυτόχρονα μέσαωμής ξεδιάντροπης κοροϊδίας και απόκρυψης της πραγματικότητας.
Εξαναγκασμοί για πράξεις επιβεβλημένες και μεθοδευμένες από άλλους, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα τρίτων (διεθνή οικονομικά), παρουσιάζονται σαν επιτεύγματα κάποιων που σήμερα το 2018 το παίζουν ακόμα αρχηγοί, παίρνοντας ύφος,ενώ διαβάζουν από μόνιτορ αυτά πουτους έγραψανάλλοι και για τα οποία αν τους ρωτήσεις πιθανόν να μην ξέρουν τι σημαίνουν.
Η ημερολογιακή είσοδος (στα μνημόνια) ανακοινώθηκε από το Καστελόριζο και πέρασε στην Ιστορία σαν μια γκάφα… Αλλωστε η ιστορία του ΓΑΠ είναι γεμάτη από τέτοιες… γι’ αυτό και έφυγε.
Το τωρινό όμως της Ιθάκης είναι το κάτι άλλο, το άκρως επικίνδυνο, είναι η αδιαφορία για όλους εμάς, η συνέχιση της κοροϊδίας.
Το πολιτικό κατασκεύασμα, «ντροπή των αριστερών», αυτός που νομίζει πως αρκεί να φοράς το πουκαμισάκι του λαού χωρίς γραβάτα, για να σου αποδοθεί ο χαρακτηρισμός «αριστερός» και από την άλλη να μπορείς να ζεις και να φέρεσαι σαν πλούσιος.
Ο πολιτικός της πλάκας πιονάκι των συμφερόντων που όπου πήγαινε και πάει προσφέρει πλάτη για χαριεντίστηκα χτυπήματα, χειρονομίες δήθεν συμπόνιας των εντολοδόχων του.
Ένας ηγέτης που ενώ η χώρα του εμπιστεύτηκε την πλειοψηφία, αυτός το μόνο που έκανε κατασπαταλώντας δημόσιο χρήμα ήταν να γυρίζει από διάσκεψη σε διάσκεψη χωρίς να καταφέρει να κάνει μια πρόταση θετική… έστω μία, αλλά το αντίθετο.
Αυτός λοιπόν και οι γύρω του είχαν το θράσος να οργανώσουν την παρωδία απόβασης στην Ιθάκη, προσβάλλοντας την μυθολογία, αλλά και τη νοημοσύνη μας.
Δεν υπάρχει! Οι ίδιοι λίγες μέρες πριν δεν μπόρεσαν, δεν ήταν ικανοί να οργανώσουν την προστασία των άμοιρων συνανθρώπων μας (περίπου 100) που εξαϋλώθηκαν και χάθηκαν από το πέρασμα της φωτιάς που κατέκαψε τα πάντα και όπως τα στοιχεία δείχνουν από τις σοβαρές αβλεψίες και την ανικανότητα τους.
Παρόλα αυτά στην περίπτωση είχαν το θράσος, ξεδιάντροπα, αλλά και ασύστολα, να τον παρουσιάσουν και κοροϊδεύοντάς μας, να βγει να πει σχετικό διάγγελμα κάνοντας ταυτόχρονα και προπαγάνδα.
Μου είναι αδιανόητο (πιστεύω πως το ίδιο θα αισθάνεστε και εσείς), στην εποχή της πληροφόρησης και του διαδικτύου, να παρακολουθώ ξεπερασμένες μεθόδους και μάλιστα από αυτούς που υποτίθεται πως ήρθαν για να τις εξαφανίσουν.
Δείτε το βίντεο του σόου της Ιθάκης και θα καταλάβετε μια φιγούρα στημένη, μια άχρωμη μαριονέτα που μιλούσε σαν να υπέφερε, χωρίς να κοιτάει τον φακό, περιμένοντας βασανιστικά να περάσει και να τελειώσει αυτό που έκανε και έλεγε, στο οποίο σε τελική ανάλυση ξέροντας την πραγματικότητα, μάλλον δεν πίστευε και ο ίδιος.
Αυτός λοιπόν ο επικεφαλής της ομάδας που σύμφωνα με ξένες δημοσιεύσεις (Βρετανική Guardian) «η όλη παρουσία της ήταν και είναι μια ιστορία ανικανότητας, ψεύδους, άσκοπης καθυστέρησης και εξυπηρέτησης συμφερόντων τραπεζών, που τέθηκαν πάνω από τις ανάγκες των ανθρώπων», τόλμησε και ταυτίστηκε με την μυθολογία.
Πήγε στην Ιθάκη! Εκεί που ο Οδυσσέας γύρισε μετά τις περιπέτειές του, επισφραγίζοντας τον μύθο και διώχνοντας τους διεκδικητές μνηστήρεςπου επιβουλεύονταν τον θρόνο αλλά και την Πηνελόπη.
Ένας μύθος που όπως συμβαίνει με όλους (τους μύθους) έχει ομοιότητες και προεκτάσεις στην κοινωνική μας ζωή.
Η 21/08/2018 είναι η ημερομηνία αποδέσμευσης από τα μνημόνια. Μνημόνια για τα οποία μόνοι μας δημιουργήσαμε τις προϋποθέσεις ύπαρξής τους, όπως και μόνοι μας δεχτήκαμε την επιβολή τους.
Η ημερομηνία θυμίζει στον μύθο την επιστροφή του Οδυσσέα, ο οποίος στην προκειμένη αντιπροσωπεύει εμάς τους πολίτες. Η χώρα την Πηνελόπη. Ναι η Χώρα μαζί με όλους μας πέρασε και περνάει μια σύγχρονη Οδύσσεια.
Αν η Ελλάδα σήμερα παίζει τον ρόλο της Πηνελόπης και όλοι εμείς σαν οντότητα εκείνο του Οδυσσέα, έχουμε να αντιμετωπίσουμε τους μνηστήρες που υπάρχουν και δεν είναι άλλοι από τις αιτίες:
_Της τάσης φυγής για επιβίωση των «εκατοντάδων χιλιάδων νέων επιστημόνων που μεταναστεύουν στο εξωτερικό».
_Της ανυπαρξίας επενδύσεων.
_Της υψηλής ανεργίας.
_Της μιζέριας.
_Της διενέργειας ηλεκτρονικών και μη πλειστηριασμών.
_Της δύσκολης κατάστασης των αγροτών που μαραζώνουν μαζί με την παραγωγή.
_Της φορολογικής αδυναμίας των πολιτών.
_Της δυνατότηταςκατασχέσεων από τους τραπεζικούς λογαριασμούς χρημάτων.
_Της αρπαγής των συντάξεών.
_Του άρρωστουσυστήματος υγείας.
_Της διαφθοράς.
Γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι παρόλο που ημερολογιακά η Χώρα αποδεσμεύτηκε από τα μνημόνια, οι μνηστήρες και διεκδικητές παραμένουν.
Θα περίμενα λοιπόν από τον πρωθυπουργό να μας πει πως θα διώξουμε τις αιτίες ύπαρξης όλων αυτών.
Αυτός όμως πήγε στην Ιθάκη για να εκμεταλλευτεί το μομέντουμ για ψηφοθηρικούς λόγους και μόνο.
Βασικά πρόθεσή του ήταν να κοροϊδέψει (νόμιζε).
Αν ξεγέλασε όμως κάποιον αυτός είναι ο εαυτός του που πίστεψε πως οι πολίτες (οι συνετοί όχι οι οπαδοί), θα πίστευαν όλα όσα είπε περί τέλους μνημονίων, κλπ., κλπ.
Έχοντας βάλει την μονογραφή του στην κατάσχεση της χώρας από τους δανειστές, απέκρυψε από τις δηλώσεις του την πραγματικότητα.
Μια πραγματικότητα που για χρόνια, ανεξάρτητα αν βγήκαμε από τα μνημόνια, θα κρατάει την χώρα σε κατάσταση μνημονιακή.
Εκείνο που πρέπει να του διέφυγε και συνεχίζει νατου διαφεύγει είναι ότι ο χρόνος είναι αδυσώπητα συνδεδεμένος με την ζωή.
Δεν νοούνται κυβερνήτες να αδιαφορούν για τον χρόνο που περνά ανεκμετάλλευτος, που χάνεται στην μιζέρια, τα αποτελέσματα της οποίας αφήνουν ανεπανόρθωτα δυσμενή σημάδια στην ζωή και τις σχέσεις των ανθρώπων.
Πως θα συνέλθουν αυτοί που χωρίς να φταίνε έχασαν περιουσίες, αυτοί που αρρώστησαν φθαρμένοι από τα άγχη, τις καταθλίψεις, την ανέχεια.
Πότε και με ποια κίνητρα θα γυρίσουν πίσω όλοι αυτοί οι ικανοί που τώρα προσφέρουν τις γνώσεις και την ευφυία τους αλλού, μην βρίσκοντας αιτία επιστροφής στην χώρα τους.
Πόσοι απόμαχοι της ζωής (συνταξιούχοι) δεν θα μπορέσουν να απολαύσουν ότι περίμεναν εργαζόμενοι μια ζωή.
Αλλά και όλοι αυτοί που αυτοκτόνησαν μην αντέχοντας την αποτυχία από την οικονομική καταστροφή, γιατί να χαθούν.
Πόσες οικογένειες καταστράφηκαν, διαλύθηκαν από την γκρίνια της ανέχειας.
Για να κυβερνάς σωστά πρέπει να βιώνεις ο ίδιος τα προβλήματα που παρουσιάζονται και χρήζουν επίλυσης.
Πια μιζέρια βιώνει ο πρωθυπουργός όταν π.χ. για τα μπάνια του νοικιάζει βίλα, όταν με την οικογένειά του για ψύλλου πήδημα μπορεί να πάει όπου θέλει με το κρατικό αεροπλάνο, κλπ., κλπ.
Έχει κανένα άγχος για το αν θα πληρώσει τους φόρους, αν θα μπορέσει να αγοράσει προμήθειες για την οικογένειά του, σε ποιον γιατρό θα πάει, σε ποιο σχολείο θα πάνε τα παιδιά του.
Πως λοιπόν και με τι εμπειρίες έκανε τις διαπραγματεύσεις.
Τα νούμερα δεν ρυθμίζουν την ζωή δεν είναι υπεράνω όλων, άλλωστε το Σύνταγμα το αναφέρει ρητά, ότι σε κάθε περίπτωση προέχει η φροντίδα των πολιτών.
Για το ποιες ενέργειες έγιναν και θα γίνουν, θέλαμε να ακούσουμε να μας μιλάει, κοιτάζοντάς μας στα μάτια, δίνοντάς μας θάρρος και δόσεις αισιοδοξίας.
Να μας μιλήσει για την πραγματικότητα, για όλα αυτά και για το πώς θα λυθούν, τι και γιατί δεν έγινε για να τα αποφύγουμε.
Είναι δύσκολο να είσαι αρχηγός, δεν είναι οι καταλήψεις που μπορούν να σε κάνουν, ούτε οι αφισοκολλήσεις.
Ίσως λοιπόν κάτι ήξεραν αυτοί που χτύπησαν πένθιμα τις καμπάνες.
