Του Θωμά Στραβέλη, συγγραφέα – πανεπιστημιακού
1. Ο Ξενοφώντας κι ο Πλούταρχος μας δίνουν το πρότυπο μιας οικιακής οικονομίας (αυτό που ονομάζουμε «οικιαρχία»), στα πλαίσια, όμως, μιας φυσιολογικής οικογενειακής ζωής, θεμελιωμένης στην αρετή και την αγάπη – μιας ζωής που επιζητεί την αρμονία τής ύπαρξης, δίχως βίαιο πάθος. Μία τέτοια ζωή, που χρησιμεύει στο άτομο ως στήριγμα και προστασία, του επιτρέπει ν’ αναπτύξει τις ικανότητές του, να ολοκληρώσει την προσωπικότητά του και ν’ αποκτήσει πλήρη αυτοκυριαρχία, ώστε να μπορεί ν’ αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τα πλήγματα της μοίρας.
2. Αισθάνεται τον εαυτό του ευτυχή (στην ηλικία που βρίσκεται), με το να είναι απαλλαγμένος από πολέμους και πολιτική. Ήδη, μπορεί να επιδοθεί στο γράψιμο και στη σύνθεση μουσικής τής καρδιάς. Δεν θέλει να υπάρχουν στρατοί, ούτε μίση, ούτε πόλεμοι. Δεν υπήρχαν πόλεμοι, όταν οι άνθρωποι έπιναν από ξύλινα ποτήρια. – Αφήστε με να γράψω μόνο, και ας παν οι άλλοι στον πόλεμο… Ήρωας είναι εκείνος, τον οποίο, αφού έχει αποκτήσει παιδιά, τον βρίσκουν τα γηρατειά στην ταπεινή του καλύβα. Αυτός ακολουθεί τα πρόβατά του, ο γιος του τον ακολουθεί, ενώ η καλή του σύντροφος ζεσταίνει το νερό για το κουρασμένο τους σώμα. – Έτσι, λοιπόν, αφήστε με να ζήσω, μέχρις ότου οι λευκές τρίχες καλύψουν την κεφαλή μου, και μπορέσω να διηγηθώ, με τον γεροντικό μου τρόπο, τις μέρες που κύλησαν…
