Του Δημήτρη Χρυσόπουλου, Φιλόλογου
Τα τελευταία χρόνια, λόγω της φύσης του επαγγέλματός μου, ομολογώ ότι τέτοιες μέρες που οι εξετάσεις κατακλύζουν με άγχος παιδιά, γονείς και εκπαιδευτικούς πολλές σκέψεις με οδηγούν σε έναν ακόμη απολογισμό… Φτάνοντας έτσι στο τέλος μιας ακόμη χρονιάς, όλοι μας οφείλουμε να βγούμε πιο δυνατοί από αυτή… Και είναι πολύ απλό το γιατί: Στην αρχή μιας δοκιμασίας, όπως για παράδειγμα αυτής των Πανελλαδικών, νιώθεις ότι χάνεις τα μισά χρόνια απ’ τη ζωή σου… Στο τέλος της, νιώθεις πως τα πήρες πίσω ισοφαρίζοντας… Ωστόσο, το πώς βίωσες την πάλη σου κατά τη διάρκειά της καθορίζει πραγματικά αν έχασες ή κέρδισες: χρόνια, ουσία, ψυχή, αποθέματα, τελικά… ζωή…
Η απαιτητική δοκιμασία των Πανελλαδικών εξετάσεων που ξεκίνησε την Παρασκευή αποτελεί το τέρμα μίας μεγάλης και κοπιώδους περιόδου μελέτης και προετοιμασίας, αλλά και την ολοκλήρωση ενός όμορφου και αλησμόνητου κύκλου της ζωής των μαθητών. Παράλληλα όμως, σηματοδοτεί την έναρξη ενός νέου δημιουργικού ορίζοντα, αποτελώντας μία σημαντική ευκαιρία για την εκπλήρωση των ονείρων τους και την επίτευξη των προσδοκιών τους.
Δυστυχώς στις μέρες μας, πολλοί τελειόφοιτοι μαθητές δεν θέλουν να σπουδάσουν ή δεν μπορούν ή δεν βρίσκουν νόημα σε αυτή τη διαδικασία, εξαιτίας της υπάρχουσας επαγγελματικής αβεβαιότητας. Δυστυχώς, επίσης, πολλοί νέοι, είτε σπουδάζουν είτε όχι, θέτουν «όνειρο ζωής» να φύγουν όσο πιο γρήγορα από αυτό τον τόπο, να φτιάξουν τη ζωή τους κάπου αλλού, στο εξωτερικό, όπου οι συνθήκες φαντάζουν ευνοϊκότερες από αυτές της Ελλάδας.
Και σε όλα αυτά, το κράτος συνεχίζει να «απουσιάζει»· η νυν κυβέρνηση, όπως ακριβώς και οι προηγούμενες, παραμένουν απαθείς σε ό,τι αφορά την αξιοποίηση των νέων ανθρώπων. Οι ιθύνοντες έχουν επανειλημμένως αποδείξει ότι δεν έχουν ούτε όραμα ούτε προτάσεις, αλλά ούτε και λύσεις.
Επιπλέον και παρά το γεγονός ότι το σύστημα των Πανελλαδικών εξετάσεων αλλάζει σχεδόν κάθε χρόνο, μετά λύπης διαπιστώνω ότι εξακολουθεί να υφίσταται η ίδια νοοτροπία σχετικά με τη σημασία του και τον τρόπο αξιολόγησης και διεξαγωγής εξετάσεων ο οποίος, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι δυσλειτουργικός και πιέζει υπερβολικά τους μαθητές. Οι μαθητές των τελευταίων χρόνων βρίσκονται σε ιδιαίτερα δυσμενή θέση γιατί όχι μόνο καλούνται να προσαρμοστούν και να προετοιμαστούν κάθε χρόνο σε διαφορετικά δεδομένα εξέτασης αλλά και να διαλέξουν ένα αντικείμενο σπουδών από μια πλέον περιορισμένη γκάμα επιλογών, λόγω της κατάστασης στην ελληνική αγορά.
Θα πρέπει να γίνει κατανοητό τόσο στους μαθητές όσο και στους γονείς ότι οι επιλογές του «τώρα» δεν παίζουν τόσο καθοριστικό ρόλο στις επιλογές του «μετά». Οι προπτυχιακές σπουδές είναι σίγουρα σημαντικές αλλά μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για εξειδίκευση μέσα από ένα πλήθος μεταπτυχιακών σπουδών, δίνοντας στους νέους τη δυνατότητα να ορίσουν νέες κατευθύνσεις.
Αλλά ακόμα και μια λάθος επιλογή σπουδών δεν είναι το τέλος του κόσμου. Έχουμε ακούσει πολλές φορές να λένε ότι ένα παιδί 17 χρονών καλείται σε μια τόσο μικρή ηλικία να πάρει τόσο σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον του. Σίγουρα είναι μια απόφαση σημαντική, αλλά όχι καθοριστική. Ούτως ή άλλως είναι πλέον αποδεδειγμένο επιστημονικά ότι τα επαγγελματικά ενδιαφέροντά μας σε βάθος χρόνου αλλάζουν.
Εύχομαι σε όλα τα παιδιά ανεξαιρέτως καλή επιτυχία!!! Βαδίστε με σιγουριά, χωρίς άγχος και πίστη στις δυνατότητές σας!!! Όλα θα πάνε καλά! Αυτό να σκεφτόμαστε! Κι αν δεν πάνε, εδώ είμαστε να τα διορθώσουμε…
Υ.Γ. 1 Η ζωή ούτε αρχίζει ούτε τελειώνει με τις Πανελλαδικές! Είναι απλά μια ακόμη δοκιμασία!
Υ.Γ. 2 Με έντονη ικανοποίηση και χαρά είδα να τίθεται για εξέταση στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας των Πανελλαδικών Εξετάσεων το θέμα που είχαμε προτείνει και αναλύσει στο κυριακάτικο φύλλο του «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ» της 3ης Ιουνίου 2018. Ελπίζω να βοηθήσαμε με τον τρόπο μας στη σωστή προετοιμασία των μαθητών.
