ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Αποκρατικοποιήσεις. Ή αλλιώς το μεγάλο φαγοπότι

αποκρατικοποιήσεις-ή-αλλιώς-το-μεγάλ-130226

Του Νίκου Χατζησταματίου, Δικηγόρου

(Όπως ήταν ο τίτλος της διαχρονικά επίκαιρης σάτιρας της απληστίας και πλεονεξίας της Ιταλο-γαλλικής ταινίας του Μάρκο Φερέρι, με τους Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, Ούγκο Τονιάτσι, Μισέλ Πικολί, Φιλίπ Νουαρέ).

Το πραγματικό πάρτι αρχίζει τώρα, μια και σε λίγες μέρες θα έχουμε έναρξη του μεγαλύτερου προγράμματος … αποκρατικοποιήσεων που έχει υλοποιηθεί ποτέ στη χώρα μας, με στόχο τη συγκέντρωση 2,74 δισεκατομμυρίων ευρώ εφέτος και άλλων 10 δισεκατομμυρίων τα επόμενα έτη.

Διευκρινίζω ευθύς εξαρχής, για να μην παρεξηγηθώ στη συνέχεια. Αποκρατικοποίηση ονομάστηκε το αδιάντροπο ξεπούλημα κάθε αξιόλογου στοιχείου της εθνικής περιουσίας, της περιουσίας του κράτους μας, που με κόπο και αίμα δημιούργησε-έχτισε ο Ελληνικός λαός όλα αυτά τα χρόνια. Βέβαια ορθή η ορολογία, μια και το ξεπούλημα σε τιμές ξεφτίλας της εθνικής περιουσίας σε διεθνείς απατεώνες, πλείστοι των οποίων έλληνες (πάντα με μικρό «ε») και μάλιστα με άλλες εταιρείες τους μεγαλοφειλέτες Ελληνικών τραπεζών ή του Ελληνικού Δημοσίου, επεκράτησε διεθνώς να αποκαλείται αποκρατικοποίηση και ισχύει πλέον … ως διεθνής οικονομικός όρος.

Από τις αρχές Φεβρουαρίου ως το τέλος του χρόνου θα παραχωρηθούν σε διάφορους ιδιώτες συνολικά 10 Οργανισμοί Λιμένος, 8 μαρίνες, σχεδόν 100 ακίνητα και σημαντικά ποσοστά δημοσίων εταιρειών κοινής ωφέλειας.

Το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου ΑΕ, γνωστό ως ΤΑΙΠΕΔ αφού πήρε έγκριση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής, άρχισε τη διαδικασία και πλέον το πληροφοριακό υλικό είναι στα χέρια των ενδιαφερομένων.

Θα πουληθούνλοιπόν τους προσεχείς μήνες σε ιδιώτες και μάλιστα κάποια από αυτά ενταγμένα σε προγράμματα ηλεκτρονικών πλειστηριασμών και όχι στη διαδικασία των συμβατικών διαγωνισμών, οι Οργανισμοί Λιμένος: του Βόλου, Πάτρας, Ηρακλείου, Αλεξανδρούπολης, Ελευσίνας, Λαυρίου, Ραφήνας, Ηγουμενίτσας, Κέρκυρας και Καβάλας.

Συγχρόνως θα τρέχουν προτάσεις για την … αξιοποίηση !!! των μαρίνων της Πύλου, Αρετσού Θεσσαλονίκης, Ζακύνθου, Ιτέας και Αργοστολίου, Χίου, Αλίμου, Μυκόνου.

Την ίδια τύχη θα έχουν και πάνω από 90 ακίνητα, τα ανά την Ελλάδα «Ξενία», οι ιαματικές πηγές με τις εγκαταστάσεις τους, η πρώην αμερικανική βάση στο Ηράκλειο, ο πρώην ιππόδρομος στο Μαρκόπουλο, το κάμπινγκ της Ασπροβάλτας, το «Castello Bibelli» της Κέρκυρας, τεράστια έκταση 627.417 τετραγωνικών μέτρων στο Πόρτο Χέλι, δίπλα στη θάλασσα κλπ

Και δεν είναι μόνον αυτά, διότι, πιο πολύ ψωμί έχουν οι ΔΕΚΟ και έτσι το μεγαλύτερο ενδιαφέρον στρέφεται σε αυτές. Το ΤΑΙΠΕΔ έχει δώσει το «πράσινο φως» για να !!! αξιοποιηθεί το 5% του Οργανισμού Τηλεπικοινωνιών Ελλάδος (με την εταιρεία Deutsche Telecom AG, που αποτελεί και τον μεγαλύτερο μέτοχο του ΟΤΕ από τον Ιούλιο του 2009, να έχει δικαίωμα πρώτης άρνησης), το 30% του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών, το 65% της Δημόσιας Επιχείρησης Αερίου ΑΕ (που ενδέχεται να εισαχθεί και στο Χρηματιστήριο), το 17% της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού (χωρίς να έχει διευκρινιστεί ακόμη τι θα γίνει με την πώληση των λιγνιτικών μονάδων, καθώς υπάρχουν μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ που εκφράζουν έντονες αντιρρήσεις με μια τέτοια κίνηση), το 23% της Εταιρείας Ύδρευσης και Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης ΑΕ, το 11% της ΕΥΔΑΠ και το 35% των ΕΛΠΕ (Ελληνικών Πετρελαίων). Όσον αφορά ειδικά τα ΕΛΠΕ, όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν στο γεγονός ότι θα γίνει ταυτόχρονη πώληση ποσοστού τόσο από το ελληνικό Δημόσιο (που κατέχει αυτήν τη στιγμή το 35%) όσο και από την εταιρεία Paneuropean του ομίλου Λάτση, που είναι ο βασικός μέτοχος κατέχοντας το 45,5%.

Θα πουληθεί εξ ολοκλήρου η εταιρεία συντήρησης σιδηροδρομικού υλικού του Οργανισμού Σιδηροδρόμων Ελλάδος, θα παραχωρηθεί για τέσσερις δεκαετίες η Εγνατία Οδός, ενώ το μεγάλο στοίχημα είναι η αξιοποίηση της έκτασης του Ελληνικού, το οποίο από μόνο του μπορεί να φέρει στα κρατικά ταμεία 1 δισεκατομμύριο ευρώ τμηματικά τα επόμενα δέκα χρόνια, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι θα έχουν διευθετηθεί όλες οι μέχρι σήμερα εκκρεμότητες.

Και καλό θα ήταν πράγματι όλο αυτό το ξεπούλημα, αν βεβαία μπορούσε να έχει σαν αποτέλεσμα την πυροδότηση της ανόρθωσης της εθνικής οικονομίας, αν μπορούσε να πυροδοτήσει ένα νέο ξεκίνημα για την ανάπτυξη και την επαναπαραγωγικότητα της χώρας, καθώς και στην αντιμετώπιση του διεθνούς ζυγού των μνημονίων ή της επιτροπείας ή όπως αλλιώς θέλετε να ονομάσετε την οριστική οικονομική υποδούλωση της χώρας και του Έλληνα. Άλλωστε, σήμερα, κανέναν δεν ενδιαφέρει άλλου είδους υποδούλωση, όπως στο παρελθόν που επιδιώκετο η εδαφική υποδούλωση. Δεν χρειάζεται. Μείνε εκεί που είσαι, στη χώρα σου, αλλά δούλευε για τον τοκογλύφο.

Όποιος όμως ελπίζει σε νέο ξεκίνημα της οικονομίας, κοιμάται ύπνο βαθύ.

Η περιουσία της χώρας, η περιουσία του λαού, η περιουσία όλων μας, ξεπουλιέται, σκοτώνεται, χαρίζεται (δέστε τη τιμή πώλησης του ΟΣΕ, ολόκληρου, που δεν φτάνει την αξία μιας σύγχρονης μηχανής) με το πρόσχημα ότι θα πληρωθούν τα κατά πολύ πολλαπλάσια δάνειά τους, δάνεια που πάρθηκαν για να δημιουργήσουμε αυτά που σήμερα μας κατασπαράζουν, τζάμπα … και μένουμε και χρεωμένοι με τα δάνεια τους, πολλαπλάσια διογκωμένα.

Βέβαια ο δανεισμός που έφερε πρόσκαιρη, αλλά στην ουσία εικονική ευμάρεια, πρέπει να εξυπηρετηθεί. Οι τόκοι των δανείων είναι τεράστιοι και η Ελλάδα δεν έχει υγιή-πρωτογενή έσοδα, συνεπώς μένει ως λύση, κατά τους κυβερνώντες, οι φόροι, το ξεπούλημα και ο επαναδανεισμός, για να είμαστε πάντα όχι στο μηδέν, αλλά στο πλην, μια και το χρέος μεγαλώνει με γεωμετρική πρόοδο. Κάνουμε λοιπόν τον κύκλο και ξαναφτάνουμε στο ίδιο σημείο, αλλά βέβαια, πλέον, απόλυτα δέσμιοι και υποδουλωμένοι.

Δεν υπάρχει καμιά άλλη λύση. Μόνον μια «επαναστατική» αντιμετώπιση του προβλήματος με ένα επενδυτικό σοκ στην οικονομία, μαζί με επαναπροσδιορισμό των δανείων (έχω γράψει για πια και τι είδους σεισάχθεια μιλώ) θα ενεργοποιήσει πάλι και μετά από πολλά χρόνια τους μηχανισμούς αντίστασης στην εσωτερική υποτίμηση της οικονομίας μας.

Μόνον μια επενδυτική έκρηξη μπορεί να προσελκύσει κεφάλαια που σταδιακά θα τοποθετούνται με αυξημένους ρυθμούς στην πραγματική οικονομία ενισχύοντας την αγορά των ακινήτων, αλλά και της εν ευρεία εννοία παραγωγής και αυτά σε συνδυασμό με μαζική δημιουργία πραγματικών και όχι πλασματικών νέων θέσεων εργασίας θα βελτιώσει τους δείκτες της κατανάλωσης. Μέσα στο πλαίσιο αυτό θα καλλιεργηθούν ανατιμητικές προσδοκίες για τις ήδη υπέρμετρα συμπιεσμένες τιμές των ακινήτων αλλά και τα μισθώματα. Κάπου εκεί θα έχει αρχίσει η στροφή της οικονομίας από τη σημερινή κατάσταση μηδενισμού σε έναν νέο κύκλο υγιούς μεγέθυνσης.

Το πράγμα είναι τόσο απλό που, χωρίς να είναι οικονομολόγος κάποιος, μπορεί να διαβάσει στα εγχειρίδια του Λυκείου σχετικά με το πώς λειτουργεί μια οικονομία. Βέβαια προαπαιτούμενο είναι ανάλογοι πολιτικοί-κυβερνώντες, που θα εφαρμόζουν τα αυτονόητα.

Η ιδεολογική αγκύλωση σε λύσεις, επί παραδείγματι, «επιδομάτων» που εφήρμοζε ο Τσαουσέσκου κάποτε για να ελέγχει το λαό της Ρουμανίας, φέρνει εν τέλει διανοητική καθυστέρηση και βέβαια δεν δίνει εναρκτήριο λάκτισμα σε μια πεθαμένη οικονομία.

Και αυτά, για να έχουμε λύση επανεκκίνησης ή ορθότερα αναβίωσης της αποβιωσάσης εθνικής οικονομίας, θα πρέπει να συνδυαστούν με την εκ νέου είσοδο της χώρας στη πρωτογενή παραγωγή.

Δεν χρειάζεται να αναφέρω ειδικά τα ποσοστά εγχώριας παραγωγής, έναντι εισαγωγών τροφίμων, αλλά η σύγκριση είναι θλιβερή, μια και σε γενικές γραμμές δεν παράγουμε πάνω από τα 10% των αναγκών μας σε είδη διατροφής.

Και αυτό είναι το σημείο που μας ποδοπατούν οι ξένοι ή οι θεσμοί ή η τρόικα ή όπως αλλιώς μπορεί να ονομαστεί το λόμπι των διεθνών λωποδυτών και τοκογλύφων που έχουν το μέλλον της χώρας μας στα χέρια τους, σαν με ύπουλα μέσα «κατακτητές» της.

Ας βάλουν λοιπόν οι κυβερνώντες τη χώρα στη παραγωγή και πάλι και ας αφήσουν το φαγοπότι του ξεπουλήματος του εθνικού πλούτου, με το οποίο δεν μπορούν να εξοφληθούν ούτε δόσεις των τόκων και όχι τα δάνεια.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου