ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Δεν υπάρχει λύση

δεν-υπάρχει-λύση-314431

Του Περικλή Αργύρη, Βρυξέλλες

Κάθε μέρα, κάθε εβδομάδα, κάθε μήνα, και κάθε χρόνο από το 1996, από το κακό στο χειρότερο πάει η χώρα μας. Από το 1962, που ο Πρωθυπουργός έφυγε από την Ελλάδα, λόγω μίας παρεξήγησης με την Βασίλισσά μας, άρχισε η διαφθορά. Η χούντα προσπάθησε να τη καταπατήσει, αλλά δεν έκανε πολλά.

Μετά τη χούντα και ως το 1996, τα πράγματα πήγαιναν αρκετά καλά και είχαμε και κάποια ανάπτυξη, παρόλο που η διαφθορά συνεχίζει με φοροδιαφυγή και το ρουσφέτι. Από εκεί και πέρα όμως, όλα άρχισαν να χαλούν, αρχίζοντας με το κλείσιμο των βιομηχανιών και εταιριών, τον υπερπληθυσμό του Δημοσίου και τη κακή διαχείριση των κυβερνητικών τμημάτων και του δημοσίου τομέα, δεν βοήθησε βέβαια και η κακή διαχείριση του ιδιωτικού τομέα. Οι οργανισμοί και τα διάφορα υπουργεία, προπαντός αυτά που έχουν σχέση με τον πολίτη, λόγω κακής διαχείρισης δεν μπόρεσαν με κάνουν το καθήκον τους προς τον πολίτη.

Η οργάνωση της χώρας άρχισε να χειροτερεύει και ο σεβασμός προς τον πολίτη, τον άνθρωπο, να λιγοστεύει. Οι πολιτικοί μας άρχισαν να έχουν μόνον ενδιαφέρον για τη καρέκλα τους και να μην κάνουν τίποτε για τη χώρα τους.

Σε όλες τις προεκλογικές ομιλίες, το «ΘΑ» ήταν ακουστό παντού, υποσχέσεις για να πάρουν ψήφους, και να εκμεταλλευτούν τον πολίτη. Καμία πολιτική κυβέρνηση δεν έκανε ούτε το 33% από αυτά που υποσχέθηκε, κανένας πολιτικός δεν ανέλαβε τις ευθύνες του, οι δε κυβερνώντες τα έκαναν μπάχαλο. Κάπου εκεί , πριν από το 2007, παρουσιάστηκε το μεγάλο οικονομικό έλλειμμα.

Αυτό βέβαια, ήταν η αρχή της καταστροφής. Φαίνεται ότι το ήξεραν και το έκρυβαν αμέσως μετά από το 2000 που μας έβαλαν στο ευρώ. Μετά βέβαια από το 2008, που έσκασε η παγκόσμιο οικονομική κρίση, εμείς πραγματικά λυγίσαμε. Μας πήραν χαμπάρι οι Γερμανικές και Γαλλικές τράπεζες και άρχισαν να μας εκμεταλλεύονται για να σώσουν τα δικά τους προβλήματα.

Τώρα χρωστάμε πάνω από 350 δισ. ευρώ, αυτοί που είχαν επενδύσει, αμέσως άρχισαν να βγάζουν τα χρήματά τους και μέσα σε 5 με 6 μήνες έβγαλαν γύρω στα 100 δισ. ευρώ στο εξωτερικό. Η ανεργία έφθασε να είναι η μεγαλύτερη της Ευρώπης αν όχι του πολιτισμένου κόσμου.

Οι νέοι εγκαταλείπουν τη χώρα και πηγαίνουν στο εξωτερικό να σπουδάσουν και να δουλέψουν, διότι στην Πατρίδα τους ούτε τους δίνουν την ευκαιρία να διαπρέψουν στον επιστημονικό τους τομέα και στη καριέρα τους, δεν μπορούν να επιτύχουν τους στόχους τους στη χώρα τους. Και βέβαια στο εξωτερικό γίνονται οι καλύτεροι επιστήμονες, παγκοσμίως αναγνωρισμένοι.

Ξεπουλήσαμε τον ορυκτό μας πλούτο και ούτε μπορούμε να σκεφτούμε για ανάπτυξη. Έχουμε μπλεχτεί με τη γραφειοκρατία, τους νόμους και το φορολογικό, που κανένας δεν θέλει να επενδύσει σε αυτή τη χώρα. Έχουμε καταπατήσει τη βιομηχανία, κάτι που ποτέ δεν κατάλαβαν οι πολιτικοί μας είναι ότι μία χώρα χωρίς βαριά βιομηχανία, είναι καταδικασμένη στην αποτυχία.

Μνημόνια το ένα πίσω από το άλλο, χαλάσαμε ότι είχαμε για τον πολίτη, και ψάχνουμε να βρούμε χρήματα για να πληρώσουμε τους τόκους των δανείων μας. Εν τω μεταξύ οι εταίροι μας κερδίζουν εκμεταλλευόμενοι τον Έλληνα πολίτη. Παρόλο που ξέρουμε πολύ καλά ότι η Γερμανία μάς χρωστά πολλά από το κατοχικό δάνειο και τις επανορθώσεις και αποζημιώσεις, καμία κυβέρνηση δεν έχει τη δύναμη να τα απαιτήσει.

Σε αυτά τα χάλια φθάσαμε και ακόμα και σήμερα, μετά από τρία μνημόνια, φτώχεια και μιζέρια, ακούμε τους πολιτικούς να παλεύει ο ένας με τον άλλον, να βρίζει ο ένας τον άλλον, για την καρέκλα τους!!! Όλο λόγια και υποσχέσεις, αλλά τίποτε δεν γίνεται για την ευημερία της χώρας. Οι ξένοι δε, αυτοί που ονομάζουμε εταίρους μας, όλο και μας κοιτάζουν σαν πεινασμένα πουλιά, να αρπάξουν ό,τι μπορούν.

Τώρα με τον ορυκτό μας πλούτο, που πήραν χαμπάρι ότι η Ελλάδα έχει τα μεγαλύτερα κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην Ευρώπη, όπως ο γύπας προσπαθούν να τα πάρουν πριν προλάβει κάποιος άλλος από άλλα μέρη. Και θα τα πάρουν αφήνοντας ψίχουλα για το κράτος, αυτό που δεν το έχουν καταλάβει ακόμα οι περίφημοι πολιτικοί μας και οι κυβερνώντες.

Τα μόνα έργα που εκτελούνται με επιτυχία είναι αυτά που χρηματοδοτούνται από την ΕΕ, και αυτό διότι οι εργασίες ελέγχονται από το εξωτερικό. Αλλά και εκεί, όπου μπορούν να επωφεληθούν το κάνουν, και ορισμένα από αυτά τα χρήματα της χρηματοδότησης πηγαίνουν αλλού.

Η χώρα είναι καταδικασμένη, δεν υπάρχει λύση, περάσαμε την άκρη του δρόμου και πέσαμε στον γκρεμό. Είμαστε στο έλεος των άλλων και δεν ξέρουμε πού θα μας πάνε. Ο λαός πεινάει, συνεχίζεται οι έξοδος των νέων, αυτή η δύναμη της Ελλάδος, βέβαια διότι δεν προσφέρει τίποτε ως ευκαιρία για επιτυχία σε καριέρα ή για το μέλλον. Η ανεργία συνεχίζεται, οι συντάξεις και μισθοί μειώνονται, και η φορολογία αυξάνεται, διότι η διαχείριση είναι ίσως η χειρότερη στο κόσμο.

Το μόνο που έχουμε άφθονο είναι πολιτικούς. Αμέτρητα κόμματα, αμέτρητους βουλευτές και το χειρότερο από όλα, αυτό που κατέστρεψε τη χώρα, υπουργούς που είναι συγχρόνως βουλευτές.

Δεν υπάρχει πειθαρχία, δεν υπάρχει εντιμότητα, ούτε οργάνωση και το πιο σοβαρό δεν υπάρχει καλή διαχείριση, και αυτό έχει καταστρέψει την ωραία μας χώρα. Την ευθύνη την έχει ο πολίτης, αλλά όταν ο πολιτικός είναι ανεύθυνος, πώς γίνεται ο πολίτης να αναλάβει τις ευθύνες του;

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου