Του Κώστα Γαργάλα,
Πολιτικού μηχανικού – δημοτικού συμβούλου της Δημοτικής Κίνησης «Μαζί για τον Βόλο»
Είναι αλήθεια πως ο μύθος παύει να είναι μύθος όταν ξαφνικά καταγράφεται ως ιστορία. Κι αυτό έγινε με την ΕΡΓΗΛ. Ένα έργο που ξεκίνησε το 2005 και τελείωσε το 2007 αρχικού προϋπολογισμού περί τα 9.000.000 ευρώ. Σημαντικό, ομολογουμένως, έργο για την πόλη. Αντικατάσταση των παλιών δικτύων ύδρευσης με νέα. Που λίγο αργότερα, και καθώς το έργο έφτανε στο τέλος του, ο δήμος είχε πληρώσει ήδη περί τα 10.000.000 ευρώ. Και χωρίς καμιά, απίστευτο κι όμως αληθινό, καμιά σύμβαση πρόσθετων εργασιών. Καθ’ όλη τη διάρκειά του, από το 2005 και μέχρι που τέλειωσε, ούτε ένας υπηρεσιακός παράγοντας, ούτε ένας αιρετός, ούτε ένα μέλος του Δ.Σ της ΔΕΥΑΜΒ, ούτε ένας αρμόδιος του δήμου επί δύο δημοτικές αρχές (Μήτρου και Βούλγαρη) δεν βρέθηκε να δει ότι το έργο και τα σκάμματα που ανοίγονταν για να περάσουν τα δίκτυα ήταν διατομής (μια από τις περιπτώσεις) αντί για 1,50 τετραγωνικά μέτρα, 0,995 τετραγωνικά μέτρα, δηλαδή κατά 30% έως και 35% μικρότερες απ’ ό,τι προβλεπόταν. Αλλά σ’ όλο αυτό το διάστημα γίνονταν δεκτοί οι πίνακες επιμετρήσεων που κατέθετε η ΕΡΓΗΛ και άρα καθόριζαν τα χρήματα που θα εκταμιεύονταν για λογαριασμό της από τη ΔΕΥΑΜΒ, κι ας ήταν έξω από την πραγματικότητα. Και γίνονταν δεκτοί από τις αρμόδιες υπηρεσίες αλλά και από τις αντίστοιχες πολιτικές ηγεσίες και δημοτικές αρχές. Κι όλα καλά κι ωραία. Μέχρι που έσκασε η απαίτηση της ΕΡΓΗΛ για άλλα 4.000.000 πρόσθετες εργασίες (υπερσυμβατικές λέγονται) που όμως δεν είχε υπογραφεί καμιά πρόσθετη σύμβαση γι’ αυτές (απ’ όσο γνωρίζουμε, γιατί απάντηση γι’ αυτό στο Δημοτικό Συμβούλιο από τον σημερινό πρόεδρο της ΔΕΥΑΜΒ κ. Σαββάκη δεν πήραμε). Αγνοούσε το θέμα. Απλώς το αγνοούσε. Και η ΕΡΓΗΛ κατέθεσε τις επιμετρήσεις το 2007 κι ούτε ελήφθησαν υπόψη από κανέναν. Γιατί; Γιατί μάλλον αντιμετωπίστηκε σαν κάτι επουσιώδες και μη νόμιμο, αφού δεν συμπεριλαμβανόταν και ο οικονομικός απολογισμός του έργου (χρησιμοποιώ πολύ απλουστευμένες εκφράσεις). Ίσως και για κάποιον άλλο άγνωστο λόγο! Και οι ημερομηνίες έτρεχαν, σύμφωνα με τον νόμο, κι ο καιρός περνούσε και τελικά αφού παρήλθε το δίμηνο, και αφού οι έγγραφες οχλήσεις της ΕΡΓΗΛ από κανέναν και ποτέ δεν αξιολογήθηκαν ούτε και ποτέ όμως αντιμετωπίστηκαν έγκαιρα και εντός μηνός, το έργο αυτοδίκαια παραδόθηκε κατά τον νόμο. Αντιμετωπίστηκαν όμως ετεροχρονισμένα κι έγιναν κάποιες αποσπασματικές κινήσεις, αλλά και χωρίς καμιά τύχη όπως ήταν αναμενόμενο. Και μέχρι και σήμερα που μιλάμε για όλα αυτά, ούτε ένας από τους τότε αιρετούς δεν βγήκε και δεν βρήκε να πει μια κουβέντα. Απόλυτα εξαφανισμένοι. Πάντως, ένα είναι σίγουρο. Πως το πάθημα, απ’ ότι φάνηκε, έγινε μάθημα, καθώς από το 2012 και μετά, τα έργα παραλαμβάνονται χωρίς καμιά σχεδόν καθυστέρηση και μόλις ολοκληρωθούν. Κάτι είναι κι αυτό.
Και η υπόθεση της ΕΡΓΗΛ μετά από έναν τεράστιο χρόνο καθυστέρησης και παλινωδίες κατέληξε στο Εφετείο Λάρισας. Και χάθηκε. Κι έφτασε στον Άρειο Πάγο επί δημοτικής αρχής Σκοτινιώτη με νομική υποστήριξη εξ Αθηνών, κατά γενική ομολογία, τουλάχιστον με βάση τις μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων, ασθενέστατη και ατελή. Και ξαναχάθηκε, όπως ήταν φυσικό κι αναμενόμενο, μέσα στις προηγούμενες συνθήκες.
Και σ’ όλο αυτό το διάστημα και μέχρι τον Ιούλιο του 2014, ούτε ένας από τους πολιτικούς μέχρι τότε άρχοντες δεν σκέφτηκε να γίνει μια πραγματογνωμοσύνη μέσω του ΤΕΕ, που ίσως θα έπρεπε να γίνει και με δικαστική εντολή . Και εν τω μεταξύ είχαν μεσολαβήσει διάφορες εκτιμήσεις και επιμετρήσεις από επιτροπές και φορείς, που όμως ούτε το μέγεθος του ΤΕΕ διαθέτουν ούτε και το αδιαπραγμάτευτο κύρος δίνουν της πραγματογνωμοσύνης, που συντάσσεται και υπογράφεται μέσω αυτού. Και με συμφωνία του απερχόμενου δημάρχου αλλά και του νέου που ερχόταν, και υποστήριξη των μελών τότε του Δ.Σ της ΔΕΥΑΜΒ κας Ν. Καπούλα με αναπληρωτή τον κ. Γ. Γαργάλα, και του υπογράφοντος το κείμενο αυτό με αναπληρωτή τον κ. Ν. Κανελλή, ανατίθεται αρχικά στις 11-09-2014 στο ΤΕΕ Μαγνησίας η ευθύνη διενέργειας πραγματογνωμοσύνης. Και το παράβολο που προβλεπόταν για να οριστούν οι πραγματογνώμονες, καταβλήθηκε στις 13-10, ενώ μέχρι την 1-12 δεν είχε οριστεί από τη σημερινή δημοτική αρχή υπεύθυνος έργου από τη ΔΕΥΑΜΒ. Και στις 18-12 υπογράφεται η σύμβαση με τον εργολάβο που θα έκανε τις τομές, που όμως δεν ήταν συνεχώς επάνω από το έργο, καθώς, όπως πάλι από έγγραφα αλληλογραφίας προκύπτει, απασχολούνταν και με άλλες εργασίες που του είχαν ανατεθεί παράλληλα. Στις 11-05-2015 η πραγματογνωμοσύνη παραδίδεται ολοκληρωμένη στο ΤΕΕ και στις 16-06 επιτέλους παραλαμβάνεται από τη ΔΕΥΑΜΒ. Αν μετρήσουμε την καθυστέρηση που οφείλεται αποκλειστικά στη ΔΕΥΑΜΒ και στις επιλογές της πλειοψηφίας του Δ.Σ της, είναι πάνω από 6 μήνες. Και εύλογα γεννιέται το ερώτημα . Γιατί τέτοια καθυστέρηση; Κι αφού έχουν μεσολαβήσει δηλώσεις του εν αργία σήμερα δημάρχου κ. Μπέου ως προέδρου της ΔΕΥΑΜΒ πως προτίθεται να αναλάβει εξολοκλήρου το θέμα επάνω του και με τον οιονδήποτε τρόπο να καταφέρει να συμβιβαστεί με την ΕΡΓΗΛ, όπως προκύπτει από δηλώσεις του στα Δ.Σ της ΔΕΥΜΒ κι όχι μόνο. Μήπως η απάντηση βρίσκεται ακριβώς εκεί; Μια απλή απορία.
Αλλά παρ’ όλα αυτά η πραγματογνωμοσύνη παραδόθηκε τον Ιούνιο του 2015. Τι έκανε η σημερινή δημοτική αρχή μέχρι τον Ιούλιο του 2017 (δυο ολόκληρα χρόνια μετά και τρία από την ημέρα ανάληψης των καθηκόντων της), όπου μετά την πίεση των αντιπολιτεύσεων αλλά και άλλων φορέων, και φοβούμενη την επερχόμενη κατακραυγή, αποφάσισε να καταθέσει την αγωγή, που, όπως ενημέρωσε στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο, κατέθεσε τον φετινό Ιούλιο; Σημειωτέον πως τα αντίγραφα της αγωγής που διανεμήθηκαν στους επικεφαλής ούτε ημερομηνία είχαν ούτε πρωτόκολλο παραλαβής της αγωγής. Απολύτως τίποτα. Στο μεσοδιάστημα όμως μπήκαν και βγήκαν ουκ ολίγοι Νομικοί Σύμβουλοι στη ΔΕΥΑΜΒ αλλά και διάφορα δικηγορικά γραφεία των Αθηνών. Κι όλοι αυτοί καλά έως πολύ καλά πληρωμένοι, όπως απέρρεε από τη σύμβασή τους. Και φυσικά καμιά ενημέρωση από κανέναν της δημοτικής αρχής για το αν, ποιοι και με ποιο αποτέλεσμα χειρίστηκαν το θέμα σχετικά με την υπόθεση της ΕΡΓΗΛ. Ακόμα και στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο, τα λόγια ήταν λίγα και περί ανέμων και υδάτων για το χθες, αλλά για το τι μέλλει γενέσθαι τσιμουδιά. Και με πολύ προκλητικό τρόπο διανεμήθηκε εμπιστευτικό έγγραφο και η αγωγή μόνο στους επικεφαλής των παρατάξεων. Λες και οι πάρα πολλοί ανεξάρτητοι δημοτικοί σύμβουλοι είτε δεν είναι άνθρωποι που μπορεί να εμπιστευτεί η πόλη είτε βρέθηκε ένας ακόμα τρόπος να παραγκωνιστούν, καθώς μάλλον είναι οι πιο «επικίνδυνοι», καθώς και αυτοδιοικητικά αλλά και πολιτικά, καμιά εμπλοκή δεν έχουν με ό,τι μέχρι σήμερα έχει συμβεί.
Αλλά τα πράγματα πρέπει να πάρουν μια διαφορετική τροπή απ’ ό,τι η δημοτική αρχή θέλει να δρομολογήσει, για δικούς της ευνόητους λόγους. Το νομικό επιτελείο που θα επιλεγεί πρέπει να τύχει της απόλυτης εμπιστοσύνης του συνόλου των αυτοδιοικητικών δυνάμεων και να είναι το πλέον άρτιο επιστημονικά που μπορεί να βρεθεί, έτσι ώστε σε στενή συνεργασία με το υπάρχον νομικό επιτελείο σε δήμο και ΔΕΥΑΜΒ, να βρεθεί ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος διαχείρισης ενός όντως πολύ δύσκολου προβλήματος. Για να συμβεί βέβαια αυτό πρέπει να υπάρξει πλήρης και εξαντλητική ενημέρωση και διάλογος χωρίς αποκλεισμούς και κορώνες, που θα οδηγήσει χωρίς περιστροφές σε ομόφωνες αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου. Ατράνταχτο όπλο η πραγματογνωμοσύνη ως νέο στοιχείο, που θα πρέπει να γίνει προσπάθεια ώστε αυτό να γίνει αποδεκτό ως αδιαμφισβήτητο τεκμήριο σε οποιαδήποτε νομική οδό επιλεγεί. Να ληφθεί επίσης υπόψη και το νέο νομικό καθεστώς, που έπεται βέβαια της ανάθεσης του έργου, αλλά πάντα μπορεί να βρεθεί το κατάλληλο άρθρο, και που σε συνδυασμό με ιδιαίτερα προσεγμένες και έξυπνες νομικές και άλλες επιλογές μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερη θέση απ’ ό,τι βρισκόμαστε σήμερα. Και βέβαια με τη συνδρομή στελεχών και εργαζομένων της ΔΕΥΑΜΒ, τεχνικών και μη, που διαθέτουν μια τεράστια εμπειρία αλλά και γνώση της υπόθεσης, και που όταν πειστούν πραγματικά ότι στην υπόθεση αυτή είμαστε όλοι μαζί, και άρα συντρέχουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις, θα μπορούσαν να είναι διαφωτιστικότατοι και για τα πολύ ενδιαφέροντα ιστορικά της στοιχεία, αλλά και για το ποια θα μπορούσε να είναι η καλύτερη επιλογή για το σήμερα, και που μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερα αποτελέσματα. Και για εκείνους, και για την επιχείρηση και για την πόλη.
Προϋπόθεση όμως και προαπαιτούμενο όλων είναι η κοινή και ισχυρή, με ομόφωνες αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, πορεία προς όφελος της πόλης, απ’ όλους . Απ’ όλους όμως με κοινό τον στόχο. Κι όχι μόνο από τη δημοτική αρχή. Και τέτοιος κοινός στόχος δεν είναι άλλος από την υπεράσπιση και την ενίσχυση της ΔΕΥΑΜΒ και του κυρίαρχου ρόλου που αυτή έχει στη ζωή της πόλης. Γιατί αλλιώς, μη φανεί παράξενο να ξυπνήσουμε ένα πρωί και να βρούμε τη ΔΕΥΑΜΒ στα χέρια κάποιου ιδιώτη, που ενώ χρώσταγε πολλά, πήρε και το βόδι από την τοπική κοινωνία.
