ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Κρινόμαστε από αυτά που κάνουμε και όχι από αυτά που ανέξοδα τάζουμε

κρινόμαστε-από-αυτά-που-κάνουμε-και-όχ-438358

Του Βαλή Γιώργου, Δ/ντή 9ου Δημοτικού Σχολείο Ν. Ιωνίας Βόλου,

Υποψήφιου στις εκλογές για την ανάδειξη νέου ΔΣ του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Α/θμιας Εκπ/σης

Με τη συνδικαλιστική κίνηση ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ- ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ-ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

Εδώ και χρόνια ακολουθείται από όλες τις κυβερνήσεις μια σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική ενάντια στους εργαζόμενους, το γεγονός αυτό δημιουργεί ένα τοπίο οικονομικής και κοινωνικής ασφυξίας, στοχεύει στη διαμόρφωση ελαστικών σχέσεων εργασίας και την ιδιωτικοποίηση βασικών και νευραλγικών τομέων του κράτους. Η πολιτική αυτή μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με αφύπνιση, ενότητα και αντίσταση όλων των εργαζόμενων, ταυτόχρονα όμως απαιτείται ριζική αλλαγή στη φιλοσοφία, στον τρόπο δράσης και οργάνωσης των συνδικάτων.

Είναι εικόνα μιας άλλης εποχής ο συνδικαλιστής, που προσπαθεί να ικανοποιήσει μικροσυμφέροντα « ψηφοφόρων – πελατών » αδιαφορώντας για τις αρχές της ισονομίας και της αξιοκρατίας. Επίσης είναι αποκρουστικό το φαινόμενο «ισόβιων» συνδικαλιστών που με απίστευτο βερμπαλισμό μπαίνουν στον πειρασμό του εύκολου ισοπεδωτικού αντιπολιτευτικού λόγου ή στο λιβάνισμα και την αποθέωση της κυβερνητικής πολιτικής χωρίς κανένα ψήγμα κριτικής.

Ειδικότερα στο νευραλγικό χώρο της εκπαίδευσης, ο οποίος θα πρέπει να είναι η αφετηρία για την ανάκαμψη όχι μόνο της οικονομίας, αλλά και της κοινωνίας, οι τοποθετήσεις των συνδικαλιστικών εκπροσώπων θα πρέπει να γίνονται με γνώμονα τα συμφέροντα των μαθητών, των εκπαιδευτικών και πάνω απ’ όλα για την ενίσχυση της δημοκρατίας στα σχολεία.

Μέχρι τις εκλογές του 2015 οι εκπαιδευτικοί είχαν απολέσει το 40% των εισοδημάτων τους, οι νέες μειώσεις που προβλέπονται, μέσω της αύξησης της φορολογίας, μπορεί να είναι μικρότερες, αλλά αποτελούν τη σταγόνα που κάνει το ποτήρι να ξεχειλίσει. Η κυβέρνηση θα πρέπει να σκεφθεί σοβαρά ότι ουδεμία βελτίωση μπορεί να γίνει στην εκπαίδευση με οικονομικά εξαθλιωμένους εκπαιδευτικούς. Το συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών οφείλει να αντιπαλεύει πολιτικές που οδηγούν σε νέες περικοπές μισθών και συντάξεων και στην αθέτηση προεκλογικών υποσχέσεων. Από την άλλη πλευρά όμως δεν μπορεί να σιωπά μπροστά σε αλλαγές με θετικό πρόσημο.

Το πάγωμα της τρομοαξιολόγησης που είχε εισάγει η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, με την υιοθέτηση υποχρεωτικών ποσοστώσεων (παγκόσμια πρωτοτυπία), η οποία είχε σκοπό τον εκβιασμό των εκπαιδευτικών και στο βάθος την απόλυση των ενοχλητικών ήταν μια κίνηση της κυβέρνηση που δυστυχώς δε χαιρετίστηκε από τους αντιπολιτευόμενους κομματικούς-συνδικαλιστές. Προς τη σωστή κατεύθυνση ήταν η θεσμοθέτηση ενός ενιαίου Τύπου σχολείων, η ίδρυση νέων Τμημάτων Ένταξης και Ειδικών Σχολείων, η έγκαιρη τοποθέτηση της πλειοψηφίας των εκπαιδευτικών στα σχολεία με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, η επέκταση του ολοήμερου και στα ολιγοθέσια σχολεία, η κατάργηση της πολιτικής επιστράτευσης και των αυταρχικών προβλέψεων του πειθαρχικού δικαίου, η επαναπρόσληψη των απολυμένων συναδέρφων καθηγητών.

Δυστυχώς η απόφαση του ΣΤΕ για την αντισυνταγματικότητα του νόμου για την επιλογή των Διευθυντών των σχολικών μονάδων , βγάζοντας ουσιαστικά εκτός διαδικασίας το Σύλλογο Διδασκόντων, δε βοηθά στη δημοκρατική λειτουργία του σχολείου. Είναι παράδοξο ότι οι ίδιοι οι δικαστές επιλέγουν τα δικά τους στελέχη με ψηφοφορία. Η κυβέρνηση δεν τόλμησε δομικές αλλαγές, γι’ αυτό και ο νέος νόμος ξαναγυρίζει στο παλιό «αμαρτωλό» παρελθόν της συνέντευξης. Ο Σύλλογος Διδασκόντων καταθέτει την άποψή του, η οποία όμως δεν είναι δεσμευτική.

Με κατάπληξη είδαμε τη συντριπτική πλειοψηφία των παρατάξεων στη Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας να καλεί τους συλλόγους των εκπαιδευτικών να απέχουν από τις διαδικασίες επιλογής διευθυντών, ενώ ταυτόχρονα διατηρούν στα υπηρεσιακά συμβούλια τους αιρετούς εκπροσώπους τους. Γιατί άραγε; Γιατί απλά θέλουν να ισχύσει το παλιό σύστημα που βόλευε την κομματική τους επιρροή. Θα πρέπει εδώ να τονιστεί ότι αν καταγγέλλεις ένα σύστημα επιλογής έχεις υποχρέωση να καταθέτεις και πρόταση. Χωρίς αυτή όλα είναι προσχηματικά.

Η λογική των κομματικών παρατάξεων του όχι σε όλα για να μην γίνει τίποτα και η κατάθεση ασαφών συνθημάτωνδίνει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να νομοθετεί χωρίς να έχει απέναντί της προτάσεις για μια σειρά από θέματα που είναι ζωτικά για την εκπαίδευση (πχ μορφή σχολείου, αναλυτικά προγράμματα, βιβλία, επιλογή στελεχών, μοριοδότηση, αξιολόγηση και πολλά άλλα). Προκηρύσσονται νέες απεργίες όταν κανείς στη βάση δεν ακολουθεί με μοναδικό σκοπό τη διαμόρφωση κλίματος πολιτικής δυσαρέσκειας για καθαρά αντιπολιτευτικούς λόγους.

Ενα ανεξάρτητο συνδικαλιστικό κίνημα θα πρέπει να στοχεύει κύρια στην ανατροπή πολιτικών και στην οργάνωση της βάσης μέσα από κοινές θέσεις που θα υποχρεώσουν τις κυβερνήσεις να εφαρμόσουν. Υποχρέωσή του, απέναντι σ’ αυτούς που εκπροσωπεί, είναι να κρίνει πολιτικές τόσο της κάθε κυβέρνησης όσο και της αντιπολίτευσης που φιλοδοξεί κάθε φορά να κυβερνήσει. Οφείλει να παίρνει θέση απέναντι σ’ αυτές τις πολιτικές με βάση τα συμφέροντα αυτών που εκπροσωπεί. Και να εξηγεί ποιες θέσεις έχει και γιατί υπερασπίζεται αυτές τις θέσεις

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου