ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

H κάθοδος του Χριστού στον Αδη

h-κάθοδος-του-χριστού-στον-αδη-495648

Γράφει ο Κωνσταντίνος Απ. Σουλιώτης, επ. λυκειάρχης

Βασική διδασκαλία της Εκκλησίας μας είναι ότι ο Χριστός εισήλθε θριαμβευτικά στο βασίλειο τού θανάτου, τον Άδη, κατά το χρονικό διάστημα το όποιο μεσολάβησε από τη στιγμή που επί του Σταυρού είπε το «τετέλεσται», δηλαδή του θανάτου του, και της ενδόξου Αναστάσεώς του.

Στον Άδη κατήλθε η ψυχή του Χριστού ενωμένη με τη θεότητα, ελευθέρως και εκουσίως, «ουχί απλώς εκ φυσικής ανάγκης, εις ην υπόκεινται πάντες οι αποθνήσκοντες», αλλά και για να καταλύσει ως κραταιός βασιλεύς, το κράτος του θανάτου και να κηρύξει στους νεκρούς τη σωτηρία. Ο Κύριος, δηλαδή, αφού με την ενανθρώπηση του και την όλη παρουσία και δράση του στη γη, κήρυξε τη σωτηρία μεταξύ των ζώντων, τώρα, με την κάθοδό του στον Άδη, έφερε το μήνυμα της σωτηρίας στις ψυχές των ανθρώπων, που βρίσκονταν εκεί δέσμιες του σατανά και της συνοδείας του από την εποχή του Αδάμ και της Εύας.

Στην Αγία Γραφή διαβάζουμε: «Ο Χριστός μια φορά έπαθεν επάνω εις τον σταυρόν διά την εξάλειψιν των αμαρτιών μας, ο αναμάρτητος και ο άγιος, δι’ ημάς τους αδίκους και αμαρτωλούς, με τον σκοπόν να μας οδηγήση και μας συμφιλιώση με τον Θεόν, θανατωθείς μεν κατά το σώμα επάνω εις τον σταυρόν, ζωοποιηθείς δε διά του Πνεύματος της θεότητος. Με την ψυχήν δε ενωμένην μαζί με την θεότητα επήγεν αμέσως μετά τον σταυρικόν του θάνατον εις τας ψυχάς, που εκρατούντο μέσα εις τον Άδην, και εκήρυξε το Ευαγγέλιον της σωτηρίας. Αυτά δε τα πνεύματα είχαν απειθήσει κάποτε, όταν η μακροθυμία του Θεού τα επερίμενε να μετανοήσουν και επιστρέψουν εις τον δρόμον της αρετής, κατά τας ημέρας του Νώε, οπότε κατεσκευάζετο ή κιβωτός» (Α’ Πέτρ. γ’ 18-20). Με τη διδασκαλία αυτή ασχολήθηκαν και πολλοί πατέρες της Εκκλησίας, των οποίων οι θέσεις, μπορούμε να πούμε ότι συνο­ψίζονται στα όσα ο ιερός Δαμασκηνός γράφει: «Κάτεισιν εις Άδου ψυχή τεθεωμένη, ίνα ώσπερ τοις εν γη ο της δικαιοσύνης ήλιος ανέτειλεν, ούτω και τοις υπό γην εν σκότει και σκιά θανάτου καθημένοις επιλάμψη το φως, ίνα ώσπερ τοις εν γη ευηγγελίσατο ειρήνην… και τοις μεν πιστεύουσι γέγονεν αίτιος σωτηρίας αιωνίου, τοις δε απειθήσασιν απιστίας έλεγχος, ούτω και τοις εν Άδη», (Μigne 94,1102).

Στον Άδη o Κύριος κήρυξε προς τις ψυχές όλων των προαπελθόντων, δικαίων και αδίκων, εθνικών και Ιουδαίων, και έδωσε σ’ αυτές την ευκαιρία και τη δυνατότητα της σωτηρίας. Δεν γνωρίζουμε, όμως, ποιοι δέχτηκαν τον Ευαγγελισμό του Κυρίου και σώθηκαν, επειδή η Αγία Γραφή δεν αποκαλύπτει, σχετικά, τίποτα. Πάντως, σώθηκαν όλοι όσοι πίστεψαν στο κήρυγμα του Χριστού και μάλιστα, όπως διδάσκει η Εκ­κλησία μας, όσοι είχαν ηθικό επίγειο βίο και έργα αγαθά, όπως οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης, οι πατριάρχες και οι προφήτες, καθώς και οι ευσεβείς και ενάρετοι από τους εθνικούς. Όλους αυτούς ελευθέρωσε από τα δεσμά του Άδη ο Λυτρωτής – Χριστός και μετέφερε στον παράδεισο, που ως Θεός είχε πριν εγκαινιάσει εισάγοντας σ’ αυτόν τον ευγνώμονα ληστή.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου