ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Οδοιπορικό σε Σπάρτη, Μυστρά, Μονεμβασιά, Ναύπλιο

οδοιπορικό-σε-σπάρτη-μυστρά-μονεμβασ-501650

*Των μαθητών Γιώργου Μανίνη και Αρετής Λαμπρογιώργου,της Α΄τάξης του 4ου ΓΕΛ Βόλου

Το σχολείο μας υλοποιεί περιβαλλοντικό – πολιτιστικό πρόγραμμα με θέμα «Από το Κάστρο του Βόλου στα Κάστρα της Ελλάδας». Για τους περισσότερους από εμάς τους συμμετέχοντες μαθητές, το πρόγραμμα αυτό ήταν μια αποκάλυψη, καθώς οι περισσότεροι δε γνωρίζαμε ότι ο Βόλος διέθετε κάστρο. Έτσι, επισκεφθήκαμε το κάστρο του Βόλου στην περιοχή των Παλαιών και με οδηγό τον ιστορικό κ. Γιάννη Κουτή, προσπαθήσαμε να ανασυνθέσουμε με τη φαντασία μας το παρελθόν από τα ερείπιά του. Για να διευρύνουμε τη γνωριμία μας με τα κάστρα, επισκεφτήκαμε κάποια από τα σπουδαιότερα πολιτιστικά κέντρα της Πελοποννήσου, που κατέχουν σημαντική θέση στην ιστορία της Ελλάδος. Προορισμοί μας ήταν αρχικά η Σπάρτη, με τα εντυπωσιακά κάστρα που δεσπόζουν στην ευρύτερη περιοχή της Λακωνίας, καθώς και το Ναύπλιο με το αξιοθαύμαστο Παλαμήδι.

Πρώτος μας σταθμός η Σπάρτη. Η Σπάρτη, πρωτεύουσα του νομού Λακωνίας, με πληθυσμό γύρω στις 16.000, και μοναδική ρυμοτομία, βρίσκεται κτισμένη στη δεξιά πλευρά του ποταμού Ευρώτα. Στη μνήμη μας ο ποταμός είναι συνδεδεμένος με τα στρατιωτικά γυμνάσια των νεαρών Σπαρτιατών, καθώς χειμώνα – καλοκαίρι λούζονταν στο ποτάμι πριν και μετά τις στρατιωτικές τους ασκήσεις, μένανε σε σκηνές γύρω από το ποτάμι και κοιμόνταν πάνω σε καλάμια. Ο τρόπος ζωής των Σπαρτιατών αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα μιας κοινωνίας στην οποία κυρίαρχη αξία ήταν η πατρίδα, ο πόλεμος μέχρις εσχάτων εναντίον των εξωτερικών εχθρών και η γενναιότητα. Γύρω από τη Σπάρτη απλώνεται μια πεδιάδα με πλούσια βλάστηση και το πανέμορφο βουνό, ο Ταΰγετος. Η πόλη επανιδρύθηκε μετά την απελευθέρωση του Ελληνικού κράτους από τους Τούρκους, από τον Όθωνα. Εμείς, οι μαθητές είχαμε την πρώτη γνωριμία με την πόλη της Σπάρτης, διαβάζοντας τα έπη του Ομήρου, όπου μάθαμε ότι ήταν από τα ισχυρότερα Μυκηναϊκά βασίλεια και έδρα του Μενελάου πριν τον Τρωϊκό πόλεμο. Είναι γνωστή επίσης από τους νόμους του Λυκούργου και κυρίως από το βασιλιά Λεωνίδα, που αντιμετώπισε τους Πέρσες με 300 Σπαρτιάτες και 700 Θεσπιείς. Στη νεότερη εποχή η Λακωνία εξεγέρθηκε πολλές φορές ενάντια στους Τούρκους, με αποκορύφωμα την εξέγερση των Μανιατών το 1821.

Οι πρώτες μας εντυπώσεις από την περιοχή ήταν θετικές. Είναι μια πόλη που συμβαδίζει με την τεχνολογική ανάπτυξη και πρόοδο αλλά διατηρεί ταυτόχρονα αναλλοίωτη τη συνέχεια με το παρελθόν. Σε διάφορα σημεία της πόλης, κατά την περιήγησή μας συναντούσαμε αγάλματα και κάθε λογής μνημεία, από τα οποία αντλούσαμε πληροφορίες για το παρελθόν. Οι άνθρωποι, που ζούσαν εκεί ήταν ευγενικοί και ιδιαίτερα φιλόξενοι.

Επόμενος προορισμός μας ο Μυστράς, μια Βυζαντινή καστροπολιτεία, κοντά στη Σπάρτη, μόλις έξι χιλιόμετρα. Σήμερα αν και κάποια κτίρια έχουν αναστηλωθεί, είναι ερειπωμένος στο μεγαλύτερο μέρος του με εξαίρεση το μοναστήρι της Παντάνασσας και τις εκκλησίες. Όσον αφορά την ιστορία του, το 1259 παραχωρήθηκε στον αυτοκράτορα Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγο. Το 14ο αιώνα δημιουργήθηκε το «Δεσποτάτο του Μορέως» και ο Μυστράς έγινε κέντρο αναγέννησης γραμμάτων και τεχνών ενώ εκεί ορκίστηκε ο τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου. Η περιοχή κατακτήθηκε από Βενετούς και Τούρκους. Η επίσκεψη αυτή είχε μεγάλο ενδιαφέρον καθώς ήταν μια περιοχή ανεξερεύνητη για τους περισσότερους από εμάς. Είναι ένα απομεινάρι του Μεσαίωνα, όπου συναντά κανείς κάστρα, ανάκτορα και εκκλησίες, που εντυπωσιάζουν με την αρχιτεκτονική τους και μαρτυρούν πολλά για τη ζωή των ανθρώπων εκείνης της εποχής, μια ζωή αφιερωμένη στον πόλεμο και τον Θεό. Ο Μυστράς μοιάζει με πόλη – φάντασμα που κόπηκε ξαφνικά το νήμα της ζωής της και έχει μείνει όπως ήταν στο παρελθόν. Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει να γίνει στην αρχιτεκτονική των μνημείων για τα οποία είχαμε ασαφή εικόνα από τα σχολικά βιβλία, ενώ τώρα έγινε πιο συγκεκριμένη.

Τη δεύτερη μέρα της εκδρομής μας επισκεφτήκαμε μια μικρή ιστορική περιοχή της Ανατολικής Πελοποννήσου, γνωστή ως Μονεμβασιά. Μόλις περάσαμε τη μοναδική είσοδο, νιώσαμε σαν να μπήκαμε σε μια άλλη εποχή, καθώς η Μονεμβασιά έχει διατηρήσει πολλά στοιχεία του μεσαιωνικού οικισμού. Πρώτα, ακολουθώντας το καλντερίμι οδηγηθήκαμε στην κεντρική πλατεία με το παλιό κανόνι και την εκκλησία του Ελκομένου Χριστού. Μέσα στην εκκλησία είδαμε μια θαυμάσια βυζαντινή εικόνα της σταύρωσης του Χριστού που χρονολογείται από τον 14ο αιώνα. Όπως μάθαμε, η εικόνα αυτή επέστρεψε στη Μονεμβασιά μετά από 38 χρόνια καθώς είχε κλαπεί από ιερόσυλους με μυθιστορηματικό τρόπο, τεμαχίστηκε σε τρία κομμάτια και επιχειρήθηκε να πουληθεί στο εξωτερικό. Ωστόσο χάρη στην έγκαιρη παρέμβαση των ελληνικών διωκτικών αρχών οι αρχαιοκάπηλοι συνελήφθησαν και η εικόνα σώθηκε. Ο σπουδαίος αγιογράφος Φώτης Κόντογλουείχε χαρακτηρίσει τη συγκεκριμένη εικόνα αριστούργημα.Πρόκειται «ίσως για τη σπουδαιότερη Σταύρωση σε φορητή εικόνα». Πραγματικά εντυπωσιακή!!!

Κατόπιν ανεβήκαμε στην άνω πόλη με τα γραφικά σπίτια, τα τείχη, και στην κορυφή στην εκκλησία της Αγίας Σοφίας, που θεωρείται αντίγραφο της Αγίας Σοφίας της Κωνσταντινούπολης και θαυμάσαμε την εκπληκτική θέα στη θάλασσα. Εξερευνήσαμε για αρκετή ώρα τα δρομάκια και τα μαγαζιά της πόλης και είδαμε το σπίτι του σπουδαίου ελληνα ποιητή Γ. Ρίτσου. Μπροστά από το σπίτι βρίσκεται η προτομή του ποιητή και στο μάρμαρο σκαλισμένοι οι στίχοι του «και ο θάνατος δεν είναι, παρά ένα φύλλο που έπεσε για να θρέψει ένα φύλλο που ανεβαίνει». Εντυπωσιακή ήταν η μαγική ατμόσφαιρα που δημιουργούσαν τα διάσπαρτα μνημεία του παρελθόντος, οι εκκλησίες, τα στενά δρομάκια. Είναι σίγουρα ένα υπέροχο μέρος που θα θέλαμε να επισκεφτούμε ξανά.

Τερματικός σταθμός του οδοιπορικού μας στην Πελοπόννησο, το Ναύπλιο, η επίσημη πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας, έδρα του πρώτου κυβερνήτη και θεμελιωτή του ελληνικού κράτους Ιωάννη Καποδίστρια. Στο Ναύπλιο φτάσαμε μετά από την επίσκεψή μας στην ακρόπολη των Μυκηνών όπου θαυμάσαμε, μαζί με μαθητές από πολλές ευρωπαϊκές πόλεις που πραγματοποιούσαν επισκέψεις ταυτόχρονα με μας, την πύλη των Λεόντων και το Θολωτό τάφο του Αγαμέμνονα.

Το Ναύπλιο είναι μια από τις πιο γραφικές πόλεις της Ελλάδας. Περιηγηθήκαμε στα σοκάκια και τα αναπαλαιωμένα αρχοντικά μπροστά στη θάλασσα με θέα το Μπούρτζι, ένα μικρό φρούριο χτισμένο σε νησίδα μέσα στο λιμάνι. Στο Μπούρτζι, όπως μάθαμε, κατοικούσαν στα ενετικά χρόνια οι δήμιοι. Επίσης είδαμε το πρώτο γυμνάσιο της Ελλάδος, το άγαλμα του Όθωνα και του Καποδίστρια καθώς και την εκκλησία έξω από την οποία δολοφονήθηκε, τον Άγιο Σπυρίδωνα. Άλλο ένα εντυπωσιακό μέρος που επισκεφτήκαμε ήταν το Παλαμήδι, το ενετικό κάστρο που δεσπόζει στην πόλη. Πολλοί από εμάς προτίμησαν να ανέβουν από τα σκαλοπάτια μέχρι την κορυφή και να θαυμάσουν τη θέα κατά την ανάβαση. Όταν φτάσαμε όλοι στην κορυφή, περπατήσαμε κατά μήκος του τείχους, κάνοντας τα ίδια βήματα που έκαναν επι αιώνες άνθρωποι πριν από μας. Είδαμε, επίσης την φυλακή του Κολοκοτρώνη, που μας εξέπληξε λόγω του μικρού μεγέθους της, αν σκεφτεί κανείς ότι μέσα σε αυτήν έζησαν δύο άτομα,ο γέρος του μοριά και ο οπλαρχηγός Δ. Πλαπούτας. Μια πικρή γεύση μας άφησε το γεγονός πως ένας άνθρωπος που πρόσφερε πολλά στον αγώνα για την απελευθέρωση φυλακίστηκε, ως «ανταμοιβή» για τις υπηρεσίες του.

Το Ναύπλιο είναι μια «ζωντανή» πόλη με πολλά γραφικά μαγαζάκια, και καθώς η διαμονή μας έφτανε στο τέλος της κανείς μας δεν ήθελε να φύγει, καθώς ήταν από τα πιο όμορφα μέρη που είχαμε επισκεφτεί και σε αυτό συμφωνούσαν, τόσο οι μαθητές όσο και οι καθηγητές. Ηταν ένα τετραήμερο γεμάτο όχι μόνο γνώσεις κι εμπειρίες αλλά και γνήσια ψυχαγωγία και συμφωνήσαμε με τις υπεύθυνες καθηγήτριες-συνοδούς μας κ.Τεγοπούλου Ευαγγελία, Νταμπίκη Αλεξάνδρα και Μαντζώρου Βασιλική πως μέσα από τέτοιου είδους δραστηριότητες προάγεται η βιωματική μάθηση και ο πραγματικός σκοπός του σχολείου.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου