Του Περικλή Αργύρη, Βρυξέλλες
Σε ταβέρνα συζητώ με ένα άτομοo από την Κρήτη και όταν φτάσαμε στο θέμα της φορολογίας, με ρωτά γιατί πρέπει να πληρώνουμε φόρους!!! Με πήρε αρκετό καιρό να του εξηγήσω και να τον κάνω να καταλάβει, ότι η κάθε χώρα βασίζεται στους φόρους για το εισόδημά της και την λειτουργία της. Αυτή την υποχρέωση την έχουν όλοι οι πολίτες σε κάθε χώρα για να μπορέσουν να έχουν τις υπηρεσίες του κράτους. Αυτό δεν είναι φιλοσοφία, είναι μια υποχρέωση, ένα καθήκον προς την Πατρίδα, κάτι που πολλοί λίγοι το καταλαβαίνουν.
Το κάθε κράτος, βέβαια, έχει τους δικούς του κανονισμούς και νόμους που αφορούν την φορολογία. Σχεδόν όλα τα κράτη για τους υπαλλήλους, δημόσιοι ή ιδιωτικοί κρατούν από τον μηνιαίο μισθό ένα ποσό για φόρους και στο τέλος του έτους γίνεται η φορολογική δήλωση και ή πληρώνει κάτι επιπλέον το άτομο ή του επιστρέφουν ένα ποσό.
Το μεγάλο πρόβλημα με τη φοροδιαφυγή είναι με τους ελεύθερους επαγγελματίες, αυτοί οι οποίοι δεν παίρνουν μισθό και απλώς λαμβάνουν χρήματα για τις επαγγελματικές τους δραστηριότητες, και βέβαια τις επιχειρήσεις, μικρές ή μεγάλες.
Στο δυσθεώρητο ποσό άνω των 16 δισ. ευρώ φτάνουν οι απώλειες του κράτους από τη φοροδιαφυγή, ενώ μόλις το 1,6% των φορολογούμενων πληρώνει σχεδόν το 30% των φόρων. Στην εφημερίδα χθες δημοσιεύτηκε μια έρευνα, λέγοντας ότι μόλις 120.000 πολίτες πληρώνουν το 30% των φόρων και στα 16 δισ. η φοροδιαφυγή!!!
Η πικρή αλήθεια είναι ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες, σε όλες της χώρες, έχουν την ευκολία να φοροδιαφεύγουν και το κάνουν. Τα περισσότερα κράτη το ξέρουν πολύ καλά αυτό και έχουν λάβει τα μέτρα τους ώστε να μπορούν να ελέγχουν τον φορολογούμενο.
Δυστυχώς στη χώρα μας δεν έχουν τη δυνατότητα να κάνουν σωστό έλεγχο και προπαντός δεν διαθέτουν τα μέσα εναντίον του φορολογούμενου ώστε να μη φοροδιαφεύγει.
Σήμερα με όλα τα ηλεκτρονικά συστήματα που υπάρχουν, οι υπεύθυνοι για τους φόρους έχουν μεγάλες ικανότητες, αλλά δυστυχώς δεν έχουν την αρμοδιότητα και την ακεραιότητα για να κάνουν το καθήκον τους.
Πάντοτε ακούμε ότι οι πολίτες έχουν βγάλει πολλά χρήματα στο εξωτερικό και δεν είναι δυνατόν να τους ελέγχουμε. Λάθος, και οι ΗΠΑ είχαν το ίδιο πρόβλημα και όταν πήγαν τις τράπεζες στα δικαστήρια διότι βοηθούσαν τη φοροδιαφυγή σταμάτησαν πολλούς πολίτες και τους ανάγκασαν να πληρώσουν οφειλόμενους φόρους συν επιτόκιο.
Στο Βέλγιο, το κράτος ξέρει πολύ καλά ότι ο ελεύθερος επαγγελματίας κρύβει μεγάλα πόσα από το εισόδημά του για να αποφύγει τους φόρους και εκτός από ειδικές έρευνες και διάφορες υποχρεώσεις εκ μέρους της Τραπέζης, όταν ο ελεύθερος επαγγελματίας πάει για σύνταξη, παίρνει τη μικρότερη σύνταξη του κράτους!!!
Οι περισσότεροι στη χώρα μας ζουν με μεγάλη άνεση και μαζεύουν κάθε μέρα τόκους από τις καταθέσεις τους, προπαντός στο εξωτερικό, και πληρώνουν ψίχουλα για φόρους. Αυτοί, οι ίδιοι, παραπονιούνται για τα έμφια λόγω του ότι έχουν τόσα πολλά ακίνητα ή για τους φόρους επί του εισοδήματος από τα ενοίκια, κάτι που δυστυχώς δεν μπορούν να γλιτώσουν.
Θυμάμαι κάποιον γνωστόν ο οποίος κάθε μέρα που ξυπνούσε το πρωί κοίταζε το χρηματιστήριο και σκεπτόταν πως θα βγάλει περισσότερα χρήματα και πως θα γλιτώσει τους φόρους. Σε κάποια συγκέντρωση φίλων κάποιος τον ρώτησε αν θα αγοράσει για τα Χριστούγεννα μια γούνα για τη σύζυγό του και όταν είπε «όχι διότι είναι πολύ ακριβές», ο άλλος του είπε «σου υπόσχομαι ότι όταν πεθάνεις θα σου βάλω όλα τα χρήματά σου στο φέρετρό σου για να τα πάρεις μαζί σου!!!».
Στη ζωή πρέπει να καταλάβουμε ότι υπάρχουν μόνο δύο τύποι ανθρώπων, «αυτοί που ζουν για να εργάζονται» και «αυτοί που εργάζονται για να ζουν». Αυτοί που ζουν για να εργάζονται, είναι αυτοί που προσφέρουν και συνεισφέρουν και δεν σκέπτονται πως θα βγάλουν περισσότερα χρήματα και θα φοροδιαφύγουν, αλλά πώς θα επιτύχουν τους στόχους της επιστήμης και στον κλάδο της εργασίας τους. Αυτοί που εργάζονται για να ζήσουν, είναι αυτοί που ναι μεν εργάζονται καλά, αλλά ο πιο σημαντικός τους στόχος είναι το χρήμα, και οι περισσότεροι από αυτούς το κέρδος και η φοροδιαφυγή.
Όσον αφορά τις επιχειρήσεις, στο εξωτερικό ο έλεγχος είναι πάρα πολύ αυστηρός και ορισμένα κράτη έχουν νομοθεσίες που υποχρεώνουν τον έλεγχο από ανεξάρτητους ελεγκτές, και αυτό μειώνει τη φοροδιαφυγή. Στη χώρα μας, δυστυχώς στον ιδιωτικό τομέα και προπαντός στις μικρές επιχειρήσεις η φοροδιαφυγή έχει φτάσει στα πιο υψηλά όρια.
Ο Έλληνας από νέος προσπαθεί να κλέψει από το κράτος, αυτό πρέπει να παραδεχτούμε ότι είναι η πικρή αλήθεια, η φοροδιαφυγή είναι κλεψιά. Έχουμε πολλές αποδείξεις και παραδείγματα, ένα από τα πιο μεγάλα βέβαια είναι ο Ωνάσης που προσπάθησε να γλυτώσει εκατομμύρια φόρων στις ΗΠΑ, η πρώτη μεγάλη φοροδιαφυγή που απέτυχε!!!
Παραδέχομαι ότι εκ μέρους του κράτους δεν είναι εύκολο να εισπράττουν τους φόρους και πολύ δαπανηρό να σταματήσουν τη φοροδιαφυγή και τη διαφθορά, αλλά κανένας από τους κυβερνώντες και πολιτικούς δεν έχει καταλάβει την απόδοση αυτής της δαπάνης.
Ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους για να εισπράττουν χρωστούμενους
φόρους είναι η καταγραφή περιουσίας για κατάσχεση. Όσον αφορά τα αδήλωτα εισοδήματα, αυτό είναι πιο δύσκολο και πιο δαπανηρό, διότι πρέπει να έχουν την απόλυτη συνεργασία των τραπεζών για μεγάλα ποσά και τρομερό έλεγχο για χρήματα που κρύβονται και δεν είναι σε καταθέσεις στις τράπεζες. Εδώ, σε πολλές περιπτώσεις, αναγκαστικώς το κράτος θα χάσει διότι η δαπάνη για να βρεθούν τα κρυμμένα χρήματα και να αποδειχτεί το πόθεν έσχες είναι πολύ δαπανηρό.
Από απόψεως ειλικρίνειας και ηθικής, αν η διαχείριση του κράτους ήταν σωστή και μάλιστα αν δεν άλλαζαν τους φορολογικούς νόμους κάθε τόσο και λιγάκι, οι πολίτες και οι επιχειρήσεις δεν προσπαθούσαν να φοροδιαφύγουν, το κράτος θα είχε τα σωστά έσοδα από τους φόρους.
