ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Μπορεί η Εκκλησία να δώσει ελπίδα στο δοκιμαζόμενο σύγχρονο άνθρωπο;

μπορεί-η-εκκλησία-να-δώσει-ελπίδα-στο-δ-78321

Γράφει ο Κων. Απ. Σουλιώτης, Επ.λυκειάρχης

Στους σημερινούς αιχμηρούς καιρούς, τους καιρούς της οικονομικής και κυρίως της Πνευματικής κρίσης, τίθεται το ερώτημα αν η Εκκλησία μπορεί να δώσει ελπίδα κι αν ο δοκιμαζόμενος άνθρωπος μπορεί να στηρίζεται στη διδασκαλία της για την αντιμετώπιση των δοκιμασιών του. Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι απλή. Ναι, η Εκκλησία μπορεί να δώσει – και δίνει- ελπίδα, στο σύγχρονο δοκιμαζόμενο άνθρωπο όταν η ίδια ως ¨Διοικούσα Εκκλησία¨ και κυρίως όταν τα μέλη της, οι Χριστιανοί έχουν αυτό που ζητεί ο κόσμος, δηλαδή τη συνέπεια με τις αρχές και τις αξίες του Ορθοδόξου χριστιανικού μηνύματος. Ο κόσμος ζητεί να δείχνουμε το κάλλος του χριστιανικού μηνύματος με τον τρόπο της ζωής μας, να αποκαλύπτουμε στην καθημερινότητα μας την ομορφιά , τη λάμψη, τη δόξα και τη δύναμη που έχει μια ζωή ανανεωμένη από το διδακτικό λόγο του Χριστού. Θέλει ακόμη ο κόσμος οι πιστοί να ακτινοβολούν την Παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Ο κόσμος ποθεί και θέλει έναν ζωντανό χριστιανισμό που με την αγάπη θα μεταμορφώνει την ανθρώπινη ύπαρξη και θα δημιουργεί μια πραγματική Κοινωνία.

Η Εκκλησία, όταν βιώνει η ίδια το πνεύμα της Ειρήνης, γαληνεύει τις καρδιές των ανθρώπων και τους βοηθεί στη δημιουργία καλών και αδελφικών σχέσεων, που φέρνει την κατανόηση και την καταλλαγή σ΄ ολόκληρη την ανθρωπότητα. Πρέπει όλοι οι χριστιανοί να ξέρουμε ότι οπουδήποτε συναντιέται η Ειρήνη, η αγαθοσύνη, η δικαιοσύνη, η αγάπη και οι άλλοι καρποί του Αγίου Πνεύματος, όπως γράφει ο Απόστολος Παύλος στην προς Γαλάται επιστολή του, όλοι οι άνθρωποι, οπουδήποτε και αν ανήκουν, οποιαδήποτε θρησκεία ή φυλή και αν πολιτεύονται , αισθάνονται , ενεργούν και ζουν ως αδελφοί, γιατί συνειδητοποιούν ότι είναι παιδιά του ίδιου Θεού. Όλοι εμείς που είμαστε μέλη της Χριστιανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας οφείλουμε να βλέπουμε και να στεκόμαστε απέναντι στους συνανθρώπους μας με πολλή κατανόηση, σεβασμό και αγάπη, γιατί έτσι μόνον ο δοκιμαζόμενος άνθρωπος μπορεί να ελπίζει ότι στην πορεία της ζωής του θα συναντήσει το καλό.

Λοιπόν, μπορεί η Εκκλησία μας να δώσει ελπίδα στο δοκιμαζόμενο σύγχρονο άνθρωπο; Ασφαλώς μπορεί, αρκεί να είμαστε άνθρωποι της αγάπης και της καλοσύνης, αρκεί να έχουμε ως αρχή στη ζωή μας τα λόγια του Χριστού μας: «Αγαπάτε αλλήλους», «Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν», «ο συ μισείς ετέρω μη ποιήσεις». Αν αυτά τα λόγια του Χριστού έχουμε στην καθημερινή μας ζωή τίποτα αρνητικό δεν θα έχουμε στη ζωή μας, ούτε πολέμους, ούτε κλοπές και ληστείες, ούτε φθόνο και μίσος, ούτε αρνητικές και διαβολικές σκέψεις για τους άλλους. Εγώ θα αισθάνομαι αδελφός για τον άλλον και ο άλλος θα αισθάνεται αδελφός για μένα. Με αποτέλεσμα; Όλοι θα ζούμε παραδείσια ζωή εδώ και στην αιωνιότητα.

Λοιπόν, κληρικοί και λαϊκοί, αν έχουμε μέσα μας το Χριστό ως καθοδηγητή, όλα θα είναι ελπιδοφόρα και χαρούμενα για όλους μας, για όλους τους ανθρώπους.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου