Γράφει ο Κων. Κωνσταντίνου, Απόφοιτος της Κτηνιατρικής Σχολής
Οι σφοδρές γαλλορωσικές επιθέσεις μετά την τρομοκρατική επίθεση των Παρισίων, αποτελούν αδιαμφισβήτητα τρόπο αποσυμπίεσης της ανθρώπινης θλίψης απέναντι στην αιματοχυσία που επήλθε και ταυτόχρονα έναρξη αντιποίνων προς τη Μέση Ανατολή. Το casus belli (αιτία πολέμου) που αναδύεται και πλανάται ως επιμύθιο στα πλαίσια της γαλλικής, ρωσικής και αμερικανικής διπλωματίας, σηματοδοτεί μπαράζ νέων πολεμικών δρωμένων, υπό συνταγματική κατοχύρωση μέσω των άρθρων 42 και 51 των συνθηκών της Ε.Ε. και του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών αντίστοιχα.
Εντούτοις, σε μια απόπειρα απαλλαγής από πολιτικά ταμπού και ιδεολογικές περί πολέμου ταυτίσεις, η πρόσφατη συνομολογία Γαλλίας και Ρωσίας για κοινό μέτωπο, και η πάνοπλη επίδειξη ισχύος, εξυφαίνει και την απαρχή ενός νέου και σύγχρονου οπλικού και εξοπλιστικού «παζαριού».
Η παγκόσμια κοινότητα παρακολουθεί καθημερινά τα αποκαλυπτήρια των πολεμικών εξοπλισμών, από τα ρωσικά αεροπλάνα Sukhoi με δυνατότητα μεταφοράς 12 τόνων πυρομαχικών, μέχρι το γαλλικό αεροπλανοφόρο Charles-de-Gaulle, πλήρως εφοδιασμένο με επιθετικούς πυραύλους Callibre. Το ερώτημα που τίθεται αναφανδόν είναι πως πέραν του αγώνα κατά της τρομοκρατίας, μήπως υπολανθάνει και μια προσπάθεια προβολής και προώθησης νέων εξοπλιστικών συστημάτων, καπηλευόμενη τη διεξαγωγή ενός πολέμου. Ενα ερώτημα που οπωσδήποτε θα ανακατέψει την παγκόσμια τράπουλα των εξοπλιστικών και θα απασχολήσει στο -άμεσο- μέλλον πολλές χώρες-παρατηρητές και μη αυτής της τρέχουσας επίδειξης «προϊόντων».
Η διασφάλιση της ανθρώπινης ζωής και η επίτευξη ειρηνικής συμβίωσης είναι το ζητούμενο και το ανθρωπιστικά κατοχυρωμένο δικαίωμα από το άγραφο Σύνταγμα της ζωής και της ανθρώπινης ύπαρξης.
Η δράση φέρει αντίδραση, η οποία με τη σειρά της φέρει αντίποινα. Η φαυλότητα ενός πολέμου πολλαπλώς και ιστορικώς έχει αποδειχθεί μάταιη, με τεράστιες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές. Συνεπώς, τέτοιες δραματικές διεθνείς εξελίξεις δε θα έπρεπε να αποτελούν θρυαλλίδα επίδειξης και εμπλουτισμού της παγκόσμιας αγοράς με νέες «εναλλακτικές» στους αμυντικούς και επιθετικούς εξοπλισμούς, αλλά τροφή για διάλογο και παγκόσμιο προβληματισμό περί πολέμου και ειρηνικής συμβίωσης των ανθρώπων και των λαών.
