Γράφει ο Χρήστος Μ. Μηλίτσης
Στις 9 Νοεμβρίου η Αγία Εκκλησία μας γιορτάζει τη μνήμη του Αγίου Νεκταρίου. Ο Αγιος Νεκτάριος υπήρξε θεόπνευστος Θεολόγος και πολυγραφότατος συγγραφέας. Θεωρείται μετά το Νικόδημο ο πολυγραφότερος Αγιος της ορθόδοξης Εκκλησίας. Εχει συνθέσει αρκετούς ύμνους προς τον Χριστό, την Υπεραγία Θεοτόκο και Αγίους και ανακηρύχτηκε Αγιος από το Οικουμενικό Πατριαρχείο το Ι961.
Ο Αγιος διέθετε αρκετά πνευματικά χαρίσματα. Ηταν ανεξίκακος, ήσυχος, ταπεινός, φιλομαθής και ελεήμων, ενάρετος κληρικός και άξιος λειτουργός του Υψίστου. Κατάγονταν από πολύτεκνη και φτωχική οικογένεια.
Γεννήθηκε στη Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης τον Οκτώβριο του 1846. Οι γονείς του Δήμος και βασιλική Κεφαλά ήταν άνθρωποι ευσεβείς και ενάρετοι. Είχαν μεγάλη αγάπη και βαθιά. πίστη στην ορθόδοξη Χριστιανική εκκλησία, αρχές κα αξίες με τις οποίες μεγάλωσαν τα παιδιά τους και προ παντός τον Αθανάσιο, που ήταν το πρώτο και κοσμικό όνομα του Αγίου.
Αφού έμαθε τα πρώτα γράμματα στη πατρίδα του, σε ηλικία 16 ετών πήγε στη Κωνσταντινούπολη. Εκεί εργάστηκε σκληρά για να σπουδάσει. Μετά από 6 χρόνια τον βρίσκομε στη Χίο όπου στο χωριό Λιθί αναλαμβάνει το έργο του δασκάλου. Δεν έμεινε όμως ικανοποιημένος από την εργασία του αυτή. Ενοιωθε μέσα του έντονο ζήλο να αφοσιωθεί ολόψυχα στο Θεό. Ετσι σε ηλικία 30 ετών το 1876 δέχεται το μοναχικό σχήμα στη Νέα Μονή της Χίου και μετονομάστηκε από Αναστάσιος σε Λάζαρο. Μετά από ένα χρόνο χειροτονήθηκε από το Μητροπολίτη της Χίου Γρηγόριο Διάκονος και ονομάστηκε Νεκτάριος. Η μεγάλη όμως έφεση που είχε για τα γράμματα τον φέρνει στην Αθήνα, όπου γράφεται σε Γυμνάσιο και παίρνει απολυτήριο Γυμνασίου.
Στη συνέχεια γράφεται και παρακολουθεί μαθήματα στη θεολογική Σχολή Αθηνών από την οποία έλαβε το πτυχίο το έτος 1885. Ήταν τότε 39 ετών. Φεύγει κατόπιν για την Αίγυπτο και πηγαίνει διάκονος στην Αλεξάνδρεια. Εκεί έδειξε μεγάλη αφοσίωση, ευπρέπεια και ζήλο στα νέα του καθήκοντα, τα οποία εξετίμησε ο Πατριάρχης Σωφρόνιος και τον χειροτόνησε πρεσβύτερο στο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Σάββα. Και στα νέα του καθήκοντα εργάστηκε με απαράμιλλη δραστηριότητα και ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας επειδή εκτίμησε τα προσόντα το ένθεο ζήλο του, την εργατικότητα του και την ευσυνειδησία του τον χειροτόνησε Μητροπολίτη Πενταπόλεως της Αιγύπτου.
Το 1889 σε ηλικία 43 ετών. Το έτος 1890 επιστρέφει στην Ελλάδα και διορίστηκε ιεροκήρυκας στο Νομό Ευβοίας αρχικά και αργότερα μετατέθηκε στους Νομούς Φθιώτιδας και Φωκίδας. Το έτος 1894 διορίστηκε Διευθυντής στη Ροζάριο Εκκλησιαστική Σχολή όπου και παρέμεινε 14 χρόνια περίπου. Σε όλο το χρονικό αυτό διάστημα που παρέμεινε στη Σχολή, η ζωή του και η εν γένει συμπεριφορά του υπήρξε υποδειγματική.
Η διδασκαλία του καρποφόρα και αποδοτική. Η πολυμάθεια του, η ευρύτητα των γνώσεων, τα παραδείγματα του, το ήθος του και προ παντός η αγιότητα του βίου του είχαν βαθιά επίδραση στους σπουδαστές, οι οποίοι τόσο τον σέβονταν και τον εκτιμούσαν, που τον αποκαλούσαν από τότε Αγιο. Ο Αγιος Νεκτάριος έκανε πολλά θαύματα και για το λόγο αυτό ονομάστηκε και θαυματουργός. Κοιμήθηκε σε ηλικία 74 ετών στο Αρεταίειο Νοσηλευτήριο της Αθήνας στις 9 Νοεμβρίου του 1920 Το σκήνωμα του μεταφέρθηκε στην Αίγινα, όπου φυλάσσεται και σήμερα έχει γίνει τόπος προσκύνησης χιλιάδων πιστών. Το έργο του και η εν γένει δράση του δεν εντυπωσίασαν μόνον τους κληρικούς, αλλά και την πολιτεία που με το Προεδρικό Διάταγμα 319/1997 όρισε τον Αγιο Νεκτάριο προστάτη όλων των εκκλησιαστικών Σχολών και των Σχολείων της Ελλάδας.
