Για τον αγροτικό χώρο τα πράγματα σήμερα είναι πολύ χειρότερα διότι είναι ανοικτά μια σειρά από μεγάλα ζητήματα που αναμένεται να καθορίσουν συνολικά το μέλλον της ελληνικής γεωργίας και κτηνοτροφίας και με την συζήτηση να δείχνει να εξαντλείται κυρίως στο θέμα των πληρωμών των κοινοτικών ενισχύσεων και τελευταία με τον τρόπο της φορολογία των αγροτών και σε επιμέρους διευθετήσεις πελατειακής αντίληψης ψηφοθηρικού περιεχομένου.
Τα μεγάλα ζητήματα, τα μεγάλα προβλήματα παραμένουν ανοικτά και οι αποφάσεις θα αρχίσουν να λαμβάνονται και πάλι ευκαιριακά και κατά βούληση τόσο από την μεριά του υπουργείου Γεωργίας όσο και από την πλευρά των αγροτών.
Οι μεγάλες αποφάσεις για την ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας δεν έχουν να κάνουν τόσο με τα φορολογικά κλιμάκια και τους συντελεστές φορολογίας του αγροτικού εισοδήματος, όσο από την μεγάλη απουσία στην χώρα μας εδώ και χρόνια ενός στοιχειώδη σχεδιασμού, για το ποια γεωργία θέλουμε και πως θα μπορούσε να υποστηριχθεί από τους συντελεστές του αγροτικού χώρου, με βάση τις αντικειμενικές συνθήκες που υπάρχουν στη χώρα μας.
Η συζήτηση του υπουργείου με τους αγρότες είναι κεφαλαιώδους σημασίας δημοκρατική διαδικασία και μάλιστα όταν γίνεται ένα πεδίο για ένα ευρύ διάλογο με προτάσεις και λύσεις για τα μεγάλα ανοικτά ζητήματα.
Ομως ο πρόχειρος χαρακτήρας που παίρνουν συχνά οι κουβέντες μεταξύ Υπουργού και αγροτών σε συνδυασμό με την απουσία οργανωμένων δομών συζήτησης, καθιστούν κάθε φορά αυτή την διαδικασία, ένα διάλογο κωφών χωρίς ουσία και δεσμεύσεις που χάνονται στην πράξη την επόμενη ημέρα.
Το έχουμε πει και θα το πούμε για άλλη μια φορά, αυτό που λείπει στο συγκεκριμένο πεδίο δράσης και συνεύρεσης μεταξύ του υπουργού και των αγροτών, δεν είναι η θετική διάθεση και οι καλές προθέσεις, αλλά η βαθιά γνώση θεμάτων και η δυνατότητα των υπευθύνων με οργανωμένες δομές να βγάλουν αποφάσεις, που να μην κινούνται περιστασιακά, αλλά βάσει ενός σταθερού οδηγού πλεύσης που θα ξεπέρναγε τις μικροκομματικές σκοπιμότητες και τις προσωπικές, κάθε φορά, επιδιώξεις.
Οι αγρότες και με την τελευταία τους επιλογή στην κάλπη, έδειξαν από τη μια να κατανοούν τις δημοσιονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει η χώρα μας και από την άλλη φαίνεται σήμερα ότι αρχίζουν να μη συγχωρούν την συστηματική άρνηση των υπεύθυνων να σηκώσουν το βάρος της ευθύνης και να ασκήσουν αγροτική πολιτική.
Σήμερα οι αγρότες έχουν την δυνατότητα με αυθεντικό τρόπο να μεταφέρουν τα προβλήματά τους στο Υπουργείο, το οποίο με τη σειρά του δεν θα έχει καμία δικαιολογία να μην μπορέσει να εφαρμόσει όλα εκείνα τα οποία θα μπορούσαν να βελτιώσουν την κατάσταση στους τομείς της αγροτικής παραγωγής.
Το υπουργείο μέσα από εθνική συνεννόηση και ειλικρινή διάλογο με τους εμπλεκόμενους στον πρωτογενή τομέα μπορεί και πρέπει να σχεδιάζει ένα διαχρονικό Αγροτικό και Αναπτυξιακό μοντέλο που θα συνδυάζει την Κοινή Αγροτική Πολιτική με εθνοκεντρικούς στόχους και κριτήρια που μαζί με τους αγρότες να διορθώσει τα κακώς κείμενα του παρελθόντος στην Ελληνική Γεωργία και Κτηνοτροφία.
