Η Ελλάδα μας δέχεται συνεχώς κι ανηλεώς έναν πολυμέτωπο δόλιο πόλεμο από το παγκόσμιο σύστημα διακυβέρνησης με σκοπό αφενός να εξαφανιστεί από το χάρτη ως χώρα κι αφετέρου να αλλοιωθεί ή εξαϋλωθεί κάθε Ελληνικό DNA ανά την υφήλιο. Ο απώτερος αυτός σκοπός δεν πραγματοποιείται ως διά μαγείας και μέσα σε μία νύχτα. Εχει ήδη καταστρωθεί ένα ολοκληρωμένο σχέδιο εδώ κι αρκετές δεκαετίες.
Ο πρώτος στόχος ήταν να χτυπηθεί το ιερό τρίπτυχο υπόβαθρο του Ελληνικού στοιχείου που είναι η Πατρίδα, η Θρησκεία και η Οικογένεια. Τα εκτελεστικά όργανα που πρόθυμα προσφέρθηκαν να φέρουν σε πέρας αυτή την άθλια επιχείρηση αφενός κάποια υποχείρια φιλόδοξων πολιτικών που εξαγοράστηκαν φτηνά.
Γνωρίζοντας ότι το πιο αδύνατο κι ευαίσθητο κομμάτι της κοινωνίας μας είναι οι νέοι, διότι αυτοί αποτελούν το μέλλον της Ελλάδας, στόχευσαν πρώτα εκεί. Οι πολιτικοί δημιούργησαν νόμους ντροπής και μέσω της εκπαίδευσης τα παιδιά από μικρή ηλικία, αντί να διδάσκονται αρχές, αρετές, ιδανικά, οράματα και ιδεώδη, διδάσκονται πολλές στείρες κι άχρηστες γνώσεις, δίχως καμία επικέντρωση στη διαπαιδαγώγηση του χαρακτήρα των.
Οι μαθητές φοιτούν στο σχολείο δίχως να εκπαιδεύονται στο ήθος, την ηθική, το σεβασμό, την πατριωτική υπερηφάνεια, την τιμιότητα, την αλληλεγγύη, την αγάπη, την πίστη στο Θεό, τον αλτρουισμό, τον εθελοντισμό. Στο πλευρό αυτής της απαράδεκτης εκπαίδευσης έχει συνταχθεί και η υπαρκτή εκκλησία, τόσο με την αδράνειά της, όσο και με την ανύπαρκτη πνευματική της πορεία. Η υπαρκτή εκκλησία σήμερα βρίσκεται σε ομηρία λόγω των δικών της σκανδάλων που απομακρύνουν πολλούς αγνούς πιστούς από αυτό το κύκλωμα.
Με τις μεθόδους αυτές διαβρώθηκε η νεολαία μας και πήρε λάθος πορεία. Αυτό το διαπιστώνει καλύτερα μόνο ένας συνειδητός και προβληματισμένος εκπαιδευτικός που καθημερινά ζει από κοντά την κατάντια της μαθητιώσας νεολαίας μας. Σε πολλά σχολεία κυριαρχούν κλίκες και συμμορίες μαθητών που φέρονται δίχως πειθαρχία – άναρχα, δίχως σεβασμό, δίχως σύνεση, δίχως ειλικρίνεια, δίχως ευαισθησία, δίχως υπευθυνότητα.
Πολλοί μαθητές έχουν αρχίσει τα ναρκωτικά από πολύ μικρή ηλικία και κάνουν διάφορα ώστε να εξασφαλίσουν τη δόση τους. Βλέπει κανείς σχολεία κατεστραμμένα, βρόμικα και βαμμένα με μπογιές από τους ίδιους τους «μαθητές». Αίθουσες διδασκαλίας ρημαγμένες που αποδεικνύουν ότι στο κτίριο στεγάζονται τετράποδα χουλιγκάνων. Ολες αυτές οι εικόνες δεν αποτελούν φυσικά τον κανόνα, διότι υπάρχουν στην εκπαιδευτική κοινότητα, τόσο μαθητές όσο και σχολικές μονάδες που φέρονται και λειτουργούν υποδειγματικά.
Κάτω λοιπόν από αυτές τις συνθήκες, οι πνευματικοί γύπες τρέχουν να αρπάξουν τα απομεινάρια της κοινωνικής μας αποσύνθεσης. Εμφανίζονται σαν μανιτάρια διάφορες αιρετικές θρησκείες και παραθρησκευτικές οργανώσεις που «ψαρεύουν» αφελείς πολίτες με σκοπό να τους χειραγωγούν πνευματικά. Υπάρχουν γύρω μας πάμπολλες παραθρησκευτικές οργανώσεις που με το πρόσχημα ότι σέβονται κάθε μορφή ζωής στον πλανήτη, τους οδηγούν στο να μην υπηρετούν οι άντρες τη στρατιωτική τους θητεία και να μην είναι μάχιμοι σε καιρό πολέμου. Αγνοούν όμως ότι όλοι αυτοί τρώνε το κρέας των ζώων που είναι προϊόν φόνου, φορούν το ακριβό τους δερμάτινο ή πανάκριβη γούνα, τα παπούτσια, την τσάντα, τη ζώνη και τόσα άλλα προϊόντα από τα ζώα. Με αυτόν τον τρόπο αποδυναμώνεται η ασφάλεια και η προστασία της πατρίδας μας η οποία παρουσιάζεται αφοπλισμένη μπροστά σε εξωτερικές απειλές. Πραγματικός πατριώτης δεν είναι αυτός που λέει ότι αγαπά την πατρίδα του, αλλά αυτός που την υπερασπίζεται, είτε από εξωτερικούς, είτε από εσωτερικούς κινδύνους κι αν απαιτηθεί θυσιάζει ακόμα και τη ζωή του γι’ αυτή. Πόσοι όμως Ελληνες σήμερα έχουν εθνική συνείδηση και πατριωτικό συναίσθημα; Είναι απαράδεκτο σήμερα να υπάρχουν Ελληνόπουλα που επιδιώκουν να μην υπηρετήσουν στο στρατό, υποδυόμενοι τους τρελούς ή τους ευσεβείς στην κάθε μορφή ζωής στον πλανήτη ή για θρησκειολογικούς λόγους. Πόσοι εξάλλου Αγιοι της εκκλησίας μας ήταν πολεμιστές που υπερασπίζονταν το ηθικό και το δίκαιο; Αρκετοί!!!
Η πατρίδα μας έχει τεμαχιστεί σε πολλά κομμάτια. Το καλύτερο ανθρώπινο δυναμικό έχει ήδη φύγει ως μετανάστες στο εξωτερικό, για ένα καλύτερο μέλλον. Εάν παρέμειναν στην Ελλάδα, η «μαμά» πατρίδα θα τους τιμωρούσε σε μόνιμη ανεργία και οικονομικό στραγγαλισμό. Από την άλλη πάλι, οι ξένοι δέχονται στην πατρίδα τους μόνο καλούς και δοκιμασμένους οικονομικούς μετανάστες. Ετσι λοιπόν στη δική μας πατρίδα έχουν μείνει μόνο οι κάτω του μετρίου επιστήμονες κι επαγγελματίες, με λίγες φυσικά εξαιρέσεις. Οι περισσότεροι όμως απ’ αυτούς που παραμένουν είναι προσκολλημένοι στο κομματικό τους άρμα που συμπαρασύρει την πατρίδα μας στον όλεθρο. Είναι άνθρωποι που φοβούνται να διεκδικήσουν με υπερηφάνεια το καλύτερο αύριο για τα παιδιά τους που δικαιούνται. Ανθρωποι του «εγώ και του ατομικού συμφέροντος» κι όχι του «εμείς και της αλληλεγγύης». Ανθρωποι δίχως κρίση που αναδεικνύουν ακατάλληλους ηγέτες κάθε φορά που καλούνται να επιλέξουν μέσω της ψήφου των.
Είναι πράγματι πολύ λυπηρό! Τη στιγμή που πάνω από τους μισούς Ελληνες δεν έχουν συνειδητή διάθεση να αγωνιστούν και να υπερασπιστούν την πατρίδα τους από οποιαδήποτε απειλή, για ποιους λοιπόν Έλληνες να αγωνιστεί ο κάθε συνειδητός Ελληνας πατριώτης;
