ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Ενας νόμος – ένα άρθρο για τη ΒΙΣ

ενας-νόμος-ένα-άρθρο-για-τη-βισ-280563

«Ολα τα «εργαλεία» με τα οποία το εργατικό κίνημα επιχείρησε να αποτρέψει τα λουκέτα, την ανεργία, τη φτωχοποίηση έχουν αποδειχτεί ανεπαρκή για να εμποδίσουν τη κοινωνική καταστροφή. Ακόμα και σήμερα που η κυβέρνηση φέρνει ένα τρίτο μνημόνιο τα προαπαιτούμενα των μηχανισμών του κεφαλαίου, η ΓΣΕΕ που μας καλούσε να ψηφίσουμε ΝΑΙ στο δημοψήφισμα και η παράλυτη ΑΔΕΔΥ, κοιτάζουν με αμηχανία ποιο δρόμο πρέπει να προτείνουν. Η ανυποληψία στην οποία όμως έχουν πέσει οι συνδικαλιστικές μας οργανώσεις είναι απερίγραπτη.

Το λουκέτο στη ΒΙΣ δεν είναι το πρώτο και δεν ξεκινάμε από το μηδέν για να δοθεί ένας αγώνας. Στα πέντε χρόνια έχουμε συμμετάσχει σε δεκάδες αγώνες, συγκρούσεις με το κράτος, την εργοδοσία και την ανυπόληπτη συνδικαλιστική γραφειοκρατία.

Πρώτος όρος για να υπερασπιστούμε τη ζωή μας είναι φυσικά ο δρόμος που έχετε διαλέξει, του απεργιακού αγώνα. Όμως τα πέντε αυτά χρόνια αποδείχτηκε ότι ακόμα και η πιο ηρωική εργατική στάση δεν είναι αρκετή για να φέρει μια νίκη που θα ανοίξει το δρόμο της ικανοποίησης των εργατικών και κοινωνικών μας αναγκών. Το αντίθετο, η ανεργία και η φτώχια μεγαλώνει.

Τα εμπόδια είναι πολλά και πρέπει να υπερνικηθούν είναι πολλά αλλά όχι ανυπέρβλητα. Είναι σημαντικό να γίνει αντιληπτό ότι η σημερινή κρίση έχει βάλει σε δοκιμασία το σύστημά τους, το καπιταλισμό: Οι τράπεζές τους δεν λειτουργούν, τα εργοστάσιά τους κλείνουν, τα λεφτά τους τα έχουν σε σεντούκια και τα κοιτάνε χωρίς να ξέρουνε τι να τα κάνουνε. Οσα οικονομικά και πολιτικά μέτρα κι αν έχουν λάβει πέντε χρόνια τώρα, ολόκληρο το σύστημά τους συνεχίζει να βουλιάζει στην ύφεση και νέα κανόνια να σκάνε συνεχώς (επιβράδυνση οικονομίας Κίνας). Εχουμε μπει εδώ και καιρό σε ανοικτό ταξικό πόλεμο, σε ένα αγώνα ζωής και θανάτου.

Απαιτείται ένα νέο σχέδιο αγώνων που να χτυπάει το καπιταλισμό στη καρδιά του, συνολικά και ολοκληρωτικά. Η επόμενη μέρα πρέπει να είναι εφιάλτης γι αυτούς κι όχι για εμάς. Ολα τα ημίμετρα είναι καταδικασμένα να αποτύχουν. Χρειάζεται ένα νέο πλαίσιο διεκδικήσεων για να μη θαφτούμε στην ανεργία για πάντα ή στα μεροκάματα του τρόμου, της φτώχιας και της απελπισίας.

Δεν απαιτούμε απλώς το αυτονόητο να ανακληθούνε οι απολύσεις αλλά να περάσει το εργοστάσιο στα χέρια των εργατών, με ένα νόμο κι ένα άρθρο.
1. Να υπάρξει μια νομοθετική ρύθμιση αποκλειστικά για το εργοστάσιο της ΒΙΣ (όχι ένας γενικός νόμος που θα ερμηνεύεται κατά το δοκούν από τα δικαστήρια) που να ανακόπτει όλες τις διαδικασίες απολύσεων και λουκέτου, να εθνικοποιεί το εργοστάσιο χωρίς καμιά αποζημίωση στον Φιλίππου, να διαγράφει κάθε απαίτηση ιδιωτών πιστωτών έναντι του πάγιου εξοπλισμού της εταιρείας (οικόπεδα, μηχανήματα, κλπ) και να τα αποδίδει όλα στους εργάτες της ΒΙΣ.
2. Η νέα διοίκηση της εταιρείας να οριστεί αποκλειστικά από τη γενική συνέλευση των εργατών, άμεσα υπόλογη σε αυτήν και άμεσα ανακλητή από αυτήν.
3. Να ασκηθούν όλα τα δικαιώματα του δημοσίου και να επιστραφούν όλες οι επιδοτήσεις που έχουν δοθεί με τους αναπτυξιακούς νόμους.
4. Να χρηματοδοτηθεί η ΒΙΣ από τις τράπεζες άτοκα, οι οποίες σήμερα διαθέτουν ιδιωτικό management αλλά στην πραγματικότητα ανήκουν στο κράτος μέσω των μηχανισμών χρηματοδότησης που έχουν στηθεί για τη διάσωσή τους. Αίτημά μας πρέπει να γίνει να περάσουν οι χρυσοπληρωμένες τράπεζες στα χέρια των εργαζομένων, γιατί μόνο τότε είναι δυνατόν να υπάρξει η αναγκαία χρηματοδότηση στη βάση των κοινωνικών αναγκών και όχι για το κέρδος, ώστε να πολεμηθεί η μαζική ανεργία και εξαθλίωση των εργατών. Η χρηματοδότηση πρέπει να εμπεριέχει και τη μορφή κρατικών εγγυήσεων για την επαναλειτουργία του εργοστασίου.
5. Να υπάρξουν ρυθμίσεις που να διασφαλίζουν στη ΒΙΣ δικαίωμα προτίμησης σε όλες τις προμήθειες του δημοσίου και σε όλα τα έργα που χρηματοδοτεί το δημόσιο μέσω προκηρύξεων ώστε να υπάρξει αντικείμενο εργασιών για τη ΒΙΣ.
Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας χωρίς αποκλεισμούς και ιδεοληψίες, χωρίς καπελώματα και κρυφές ατζέντες, σε ένα πρόγραμμα κοινής δράσης ενάντια στα λουκέτα, τις διαθεσιμότητες, την εκ περιτροπής εργασία, τις μειώσεις των μισθών, τη φτώχια και την απελπισία που σπέρνει το σύστημά τους. Αντί να αντιμετωπίζει ο καθένας μόνος του το δικό του εργοδότη, τα δικά του προβλήματα, να κάνουμε το αυτονόητο. Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας σε ένα πρόγραμμα κοινωνικής ανατροπής και ταξικής απελευθέρωσης.

Θεωρούμε απαραίτητο:
• Να δημιουργηθεί μια ανοικτή επιτροπή αγώνα των βιομηχανικών εργατών με στόχο την άμεση επαναλειτουργία του εργοστασίου σας.
• Να οργανωθεί άμεσα ένα μαζικό απογευματινό συλλαλητήριο, όχι σε ξεχωριστές πλατείες, ενωτικό, ταξικό, μαχητικό για τη συσπείρωση των εργατών (εργαζομένων και ανέργων).
• Να προγραμματιστεί άμεσα μια ανοικτή εκδήλωση-συζήτηση για τη δυνατότητα συνένωσης των δικών σας δυνάμεων με όλες τις αγωνιζόμενες δυνάμεις στην Ελλάδα, προσπάθεια που έχουμε αναλάβει με τη διοργάνωση του Καραβανιού Αγώνα & Αλληλεγγύης».

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου