Του Γιάννη Αναστασίου, Υποψήφιου Βουλευτή Μαγνησίας του ΠΑΣΟΚ
Η σημασία της 3ης του Σεπτέμβρη σήμερα δεν έχει να κάνει μόνο με το συναίσθημα και τις προσδοκίες των δημοκρατικών πολιτών της χώρας, που εμπνέονται από τις αρχές και τις αξίες του ΠΑΣΟΚ που δημιούργησε στη μεταδικτατορική Ελλάδα ο εμπνευσμένος ηγέτης Α. Παπανδρέου.
Ο φόρος τιμής, η μνήμη ή το μνημόσυνο, η αφορμή για νέους αγώνες, ή η επιστροφή στις ρίζες του δημοκρατικού σοσιαλισμού, είναι η μία πλευρά της 41ης επετείου του κόμματος που άλλαξε άρδην και προς το καλύτερο την ελληνική κοινωνία.
Η σημερινή ημέρα δεν προσφέρεται ούτε για την διήγηση περασμένων μεγαλείων με τα οποία πλέον κλαις, ούτε όμως για υπερφίαλες και εκτός τόπου προσδοκίες άμεσης ανάκαμψης μιας χώρας και ενός λαού που για πέμπτο χρόνο βιώνουν πολιτικές μνημονίων, που χαρακτηρίζονται από αποσπασματικότητα, ανισομερή κατανομή βαρών και υφεσιακή αντίληψη που οδηγεί σ τη διόγκωση της ανεργίας και την ανακύκλωση των αδιέξοδων της πραγματικής οικονομίας.
Οι δραματικές επιπτώσεις από το κλείσιμο των τραπεζών στον ιδιωτικό τομέα και η πολιτική αστάθεια και αβεβαιότητα που προκλήθηκε από την τροφοδότηση της αναξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος με την απογοήτευση και από την κυβέρνηση της «πρώτη φορά αριστερά», εάν θέλουμε πραγματικά να μιλήσουμε με ειλικρίνεια για το νόημα της 3ης του Σεπτέμβρη, πρέπει να μας οδηγήσει στην αναζήτηση εκείνων των θέσεων και αξιών που μπορούν σήμερα να επαναπροσδιορίσουν το τι είναι προοδευτικό και ωφέλιμο σήμερα για την ελληνική κοινωνία. Στόχος πρέπει να είναι η αποκατάσταση μιας ευρωπαϊκής κανονικότητας, η οποία είναι αδήριτη ανάγκη ν’ αποτελέσει τον οραματικό στόχο της επομένης χρονικής περιόδου για την χώρα μολονότι τούτο αυτό ακούγεται ως αυτονόητος στόχος και πιθανώς λιγότερο οραματικός.
Ο επαναπροσδιορισμός της προοδευτικότητας σήμερα δεν μετριέται με την επίκληση της εθνικής ανεξαρτησίας, υπό την έννοια της αυτόνομης και οικονομικά ανεξάρτητης πορείας σ’ ένα σύνθετο παγκοσμιοποιημένο πλαίσιο, εντός ενός δεδομένου ευρωπαϊκού κεκτημένου, όπου όλοι οι εταίροι έχουν συνομολογήσει την παραχώρηση μέρους αυτής με την καθιέρωση του κοινού νομίσματος.
Η ευρωπαϊκή κανονικότητα και το περίφημο σύνθημα της περασμένης δεκαετίας για την οικονομική και κοινωνική σύγκληση επιστρέφει δυστυχώς δραματικά, επιστρέφει όμως και οραματικά. Δραματικά γιατί η επιβολή των πολιτικών του τρίτου και πιθανόν σκληρότερου μνημονίου δείχνει μάλλον να έχει τιμωρητική λογική παρά αλληλεγγύης, περιορίζοντας τα περιθώρια βελτίωσης από τον στενό δημοσιονομικό κορσέ της τριετίας που ακολουθεί.
Οραματικά όμως γιατί, μέσω της συνεργασίας των υπευθύνων πολιτικών δυνάμεων και της πραγματικής εκπόνησης ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου με τον λαό, είναι πιθανόν αυτή η περίφημη φράση της επανάστασης του αυτονόητου, να βρει πραγματικές εκφραζόμενες πολιτικές, οι οποίες στην ουσία τους θα βρίσκονται απέναντι στο πελατειακό σύστημα, το πολιτικό κόστος, τις επιβαλλόμενες συνταγματικές αλλαγές για την θητεία των πολιτικών προσώπων, το πολιτικό χρήμα, τη διαφάνεια και το ξεκάθαρο πλαίσιο στην οικονομική δραστηριότητα όλων κ.ο.κ.
Η οριοθέτηση του υπεύθυνου και χρήσιμου στη χώρα πολιτικού προσωπικού και των αντίστοιχων κομμάτων που υπηρετούν την αλήθεια κόντρα στο λαϊκισμό και τη δημαγωγία, που έμαθαν από τα παθήματα της μεταπολιτευτικής περιόδου -η οποία χάρις το ΠΑΣΟΚ όμως έχει να μετρά σημαντικές μεταρρυθμιστικές και προοδευτικές αλλαγές για το σύνολο των πολιτών της χώρας- είναι η προοδευτική πρόσκληση της 3ης του Σεπτέμβρη σήμερα.
Το ΠΑΣΟΚ και η Δημοκρατική Συμπαράταξη με τις πληγές από τα λάθη και τις παραλείψεις να έχουν σχεδόν επουλωθεί και με όπλο την σημαντική του ανανέωση, την υπεύθυνη στάση του τα χρόνια της κρίσης και την αλήθεια που παρά το κόστος μοιράστηκε με τον λαό, κοιτά του πολίτες στα μάτια. Τιμά την 3η του Σεπτέμβρη όχι μόνο με το συναίσθημα της μνήμης ή την επίκληση αυτής για να παρασύρει τους προοδευτικούς πολίτες. Δεσμεύεται απέναντί τους ότι μπορεί να συμβάλλει και είναι το ίδιο η εγγύηση η χώρα να επιστρέψει με σκληρή δουλειά, σχέδιο, ενότητα του λαού και των πολιτικών δυνάμεων, συντομότερα στην ευρωπαϊκή της πραγματικότητα. Μπορούμε …
