Του Γιάννη Γεωργούδη
Ο Ελληνικός λαός είναι ένας πολύ βασανισμένος λαός που πέφτει συνεχώς θύμα εμπαιγμού κι εξαπάτησης από τις εναλλασσόμενες κυβερνήσεις του. Κάθε κόμμα κατά καιρούς, για να προσελκύσει και να παγιδέψει τα θύματα του λαού, χρησιμοποιεί διάφορες λέξεις, φράσεις, ατάκες ή και προτάσεις που κεντρίζουν κι επιδρούν στο συμπαθητικό ενδιαφέρον του κι έτσι ξεσηκώνονται οι μάζες κι ο όχλος. Δημιουργείται έτσι ο παλμός και η δυναμική ενός κόμματος και στη συνέχεια κερδίζει τις εκλογές κι αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση μιας χώρας.
Εχουμε ακούσει τις τελευταίες δεκαετίες πάμπολλες τέτοιες ατάκες από διάφορα κόμματα, που όταν έγιναν κυβέρνηση έκαναν κωλοτούμπα τριφασική. Σας θυμίζω μερικές ατάκες έτσι για να μη ξεχνιόμαστε. «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», «Δημιουργία απλής αναλογικής», «Εξω από το ΝΑΤΟ», «Εξω από την ΕΟΚ», «Θα κυβερνά ο κυρίαρχος λαός», «Λαϊκή κυριαρχία», «Κοινωνική δικαιοσύνη», «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία», «Δημοκρατία», «Εργασία για όλους» και τόσα άλλα.
Πόσα από αυτά πραγματοποιήθηκαν από τις κυβερνήσεις που τα υποσχέθηκαν; Ολα δυστυχώς στην πορεία του χρόνου αποδείχτηκαν ψέματα και παγίδες απέναντι στις μάζες που αποδείχτηκαν τελικά ότι είναι ένας πολτοποιημένος όχλος. Και μέσα στην ΕΟΚ είμαστε! Και μέσα στο ΝΑΤΟ είμαστε! Και απλή αναλογική δεν έχουμε! Κι ο κυρίαρχος λαός δεν κυβερνά, διότι έχουμε ολιγαρχία και κομματοκρατία, τόσο από τους ισχυρούς του πλούτου, όσο κι από τα πεφωτισμένα πολιτικά παλικάρια μας! Και κοινωνική δικαιοσύνη δεν έχουμε, διότι διά νόμου γίνεται πλέον επιδρομή και λεηλασία στο μόχθο των πολιτών μέσω των άδικων κι αντισυνταγματικών φόρων! Και Ψωμί δεν έχουμε διότι δεν υπάρχει εργασία για όλους! Και Παιδεία δεν έχουμε διότι την ακριβοπληρώνουμε! Κι Ελευθερία με την ευρύτερη έννοια δεν έχουμε! Και Δημοκρατία δεν έχουμε, διότι το ΟΧΙ ενός λαού σε δημοψήφισμα μετατρέπεται σε ένα μεγάλο μνημονιακό ΝΑΙ με αυτόματες και «δημοκρατικές» κατά τα άλλα διαδικασίες. Εχουμε ακριβώς τα αντίθετα, από αυτά που μας υποσχέθηκαν οι «δημοκράτες» κι εργατοπατέρες κυβερνήτες μας. Εχουμε τεράστια ανεργία, έχουμε μεγάλη φτώχεια, είμαστε υποθηκευμένοι στους διεθνείς τοκογλύφους ως λαός και δεν ορίζουμε τίποτα, διότι έχουμε μόνο υποχρεώσεις και κανένα δικαίωμα. Είμαστε όμηροι, υποτελείς και μειονεκτική μειονότητα στην ίδια μας την πατρίδα.
Ο λαός όμως ξεχνά εύκολα τις υποσχέσεις που του έδιναν μέχρι σήμερα και που δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ. Ετσι η μάζα ενός λαού μετατρέπεται σε όχλο και στη συνέχεια σε πολτό που συνεχώς πολτοποιείται κι αποδυναμώνεται. Οσο αποδυναμώνεται η μάζα, τόσο χάνει το δικαίωμα της αυτοκυριαρχίας της και στη συνέχεια μετατρέπεται σε ένα άβουλο και τηλεχειριζόμενο εξάρτημα του συστήματος διακυβέρνησης. Ως λαός έχουμε παραιτηθεί, διότι μας έχουν εγκαταλείψει οι δυνάμεις μας. Εχουμε παραδοθεί στην αποπνικτική μπόχα της πολιτικής αποσύνθεσης που αναπνέουμε καθημερινά και νοιώθουμε ένα συναίσθημα ασφυξίας. Αν αυτή είναι η δημοκρατία που μας προσφέρουν οι πολιτικοί και οι κυβερνήτες μας, τότε ο λαός ίσως προτιμήσει μία δημοκρατική δικτατορία, από μία υπαρκτή δικτατορική «δημοκρατία».
