Μέσα στη λαίλαπα των οξυμένων εθνικών μας προβλημάτων που μας συγκλονίζουν τόσο ως άτομα όσο σαν Έθνος γενικότερα, οφείλουμε να σκύψουμε με δέος και αναπτυγμένη ιστορική μνήμη στη 41η επέτειο από την τουρκική εισβολή στη μαρτυρική Κύπρο μας, η οποία πλήρωσε και πληρώνει μέχρι σήμερα το τίμημα των υπερφίαλων και αντεθνικών επιδιώξεων της επτάχρονης δικτατορίας και των ανδρείκελων της που αν και επίορκοι στρατιωτικοί, αναδείχθησαν πολύ κατώτεροι των εθνικών μας περιστάσεων.
Στις 20 Ιουλίου 1974 προδόθηκε η εθνική μας υπόσταση, προδόθηκε ένας ολόκληρος Κυπριακός Ελληνισμός, προδόθηκε η εθνικής μας υπερηφάνεια. Όλα θυσιάστηκαν στα άνομα συμφέροντα των ισχυρών που με κυνικότητα θυσίαζαν την εθνική κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα ενός ολόκληρου αδελφικού λαού, ο οποίος πριν μερικές μόνο δεκαετίες είχε περάσει την οδό του μαρτυρίου του για να οδηγήσει στην εθνική του ανεξαρτησία από τους Άγγλους κατακτητές. Ήταν νωπές ακόμα οι εκατόμβες των ηρώων από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 58-59. Η μαρτυρική Κύπρος για ακόμη φορά εκκαλείτο να θυσιαστεί για την ελευθερία της και την αξιοπρέπεια της
Οσοι από εμάς ζήσαμε τα γεγονότα αυτά τον Ιούλιο του 1974 έχουμε ιερό χρέος, ως εθνική παρακαταθήκη να μην ξεχνούμε όσα και αν συμβαίνουν σήμερα γύρω μας και μας απογοητεύουν. Οι θηριωδίες που έγιναν τότε και οι βαρβαρότητες από τους Τούρκους κατακτητές, οι νέοι που θυσιάστηκαν μαχόμενοι υπέρ Πατρίδος, οι άπειροι αγνοούμενοι από αυτόν τον πόλεμο. Οι πρόσφυγες που ξεσπιτώθηκαν από τις πόλεις και τα χωριά τους αλλά και η μοναδική πια στον κόσμο διχοτομημένη πρωτεύουσα κράτους. Η Λευκωσία πρέπει να μας θυμίζει ότι ο Ελληνισμός δεν ξεχνά, αλλά θυμάται και αγρυπνά, αγωνίζεται και παλεύει για τα δίκαια του Κυπριακού λαού ο οποίος υπομονεύει αλόγιστα να βλέπει να αλλοιώνεται η εθνική του Ταυτότητα και η μακραίωνη ένδοξη ιστορία που από τους κατακτητές τους, οι οποίοι όσο οι ισχυροί της γης τους ανέχονται τόσο οι ορέξεις τους πολλαπλασιάζονται και εδραιώνεται η βαρβαρότητα τους.
Σαράντα ένα χρόνια μετά όλοι εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες τις θυμόμαστε πάντα. Η θυσία του Κυπριακού λαού και ας είμαστε ευγνώμονες γιατί χάρις σε αυτήν τη θυσία αποκαταστάθηκε η Δημοκρατία στην Πατρίδα μας. Είναι μια παραδοχή που την οφείλουμε στον Κυπριακό Ελληνισμό χωρίς περιστροφές, υποσχόμενη πως δεν ξεχνούμε και ότι θα αγωνιζόμαστε, στα μέτρα των δυνατοτήτων μας για τη δικαίωση των οραματιστών του, που είναι αναμφισβήτητα και δικά μας οράματα.
