Γράφει ο Στέλιος Φενέκος Πρόεδρος της «Κοινωνίας αξιών»
Μετά από 5 σχεδόν μήνες διαβουλεύσεων, συναντήσεων, διαπληκτισμών, υπερφίαλων δηλώσεων, ναρκισσιστικών συμπεριφορών, κόκκινων γραμμών και υπερήφανων και αδέσμευτων φληναφημάτων, φτάσαμε τρία βήματα πριν το τέλος.
Και ποια είναι αυτά τα βήματα;
1. Να περάσει η κυβέρνηση τη συμφωνία από την κοινοβουλευτική της ομάδα!
2. Αυτό που θα προκύψει από τις αλλαγές που θα ζητήσει και θα ξαναπροτείνει (χα, χα, χα, αν νομίζετε ότι εδώ τελείωσαν οι παλινωδίες είστε γελασμένοι…) για να επιβιώσει, να το αποδεχθούν όχι μόνο οι θεσμοί αλλά και τα κοινοβούλια των χωρών!
3. Και τρίτο και σημαντικότερο βήμα να ξεγελάσει το λαό ότι αυτό που συμφωνήθηκε δεν περιέχει αξιολόγηση (είχαμε πει από την πρώτη στιγμή ότι χωρίς αξιολόγηση χρήμα δεν έχει…), ότι δεν είναι μνημόνιο (συνέχεια ή νέο μνημόνιο δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία γιατί περί μνημονίου πρόκειται) και ότι η φορολογική καταιγίδα και η επιβάρυνση στα ίδια πάντα «υποζύγια» είναι δίκαιο και λαϊκό μέτρο (λες και τα «υποζύγια» δεν είναι λαός σ’ αυτό το τόπο).
Τι κατάφερε η κυβέρνηση μέσα σε αυτό το 5μηνο;
1. Να χάσει τα 8 περίπου δισ. χρηματοδότηση της παλιάς συμφωνίας και να εκλιπαρεί τώρα για να τα πάρει με πολύ χειρότερους όρους.
2. Να αντιστρέψει την πορεία της οικονομίας από μικρή ανάπτυξη σε εκ νέου ύφεση και να μεγαλώσει το χάσμα κατά 5-6 δισ. και ενδεχομένως περισσότερο με τις ανόητες δηλώσεις και πράξεις που επηρέασαν το τουρισμό.
3. Να δημιουργήσει τεράστια προβλήματα ρευστότητας με την έξοδο κεφαλαίων που μαζί με τη φορολογική και εισφοροδοτική επιβάρυνση του ιδιωτικού τομέα, αυξάνουν τις πιέσεις στην ιδιωτική οικονομία και στην ανεργία, χωρίς κάποια ουσιαστική αναπτυξιακή διάσταση. Οσα προβλέπονται στη νέα συμφωνία για ανάπτυξη δεν διαφέρουν από όσα προβλέπονταν και στη παλιά.
4. Να απομονωθεί στο διεθνές περιβάλλον και να επιβαρύνει την ήδη επιβαρυμένη θέση της χώρας και τη διαπραγματευτική της ικανότητα.
5. Να μεγαλώσει την εξάρτηση της χώρας από τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς σε όλα τα επίπεδα, και σε χρήμα και σε υποχρεώσεις και σε χρόνο!
6. Να ενώσει όλα τα Ευρωπαϊκά κράτη της ευρωζώνης, με τις ανόητες απειλές για «Kούγκι», κάνοντάς τους όλους αντίπαλους. Τους ανάγκασε να επιταχύνουν τις εξελίξεις ενοποίησης προς την αντίθετη κατεύθυνση που επιδίωκε, ιδιαίτερα σε ότι αφορά το χρηματοπιστωτικό τομέα, με πλήρη πλέον έλεγχο και απόλυτη εξάρτηση του από την ΕΚΤ, και να υιοθετήσουν μηχανισμό προστασίας με αφορμή την ενδεχόμενη Ελληνική έξοδο.
7. Να ενισχύσει τον εξω-θεσμικό ρόλο της Γερμανίας, αφού με την αλλοπρόσαλλη διαπραγμάτευση ακύρωσε την ισχύ των ευρωπαϊκών θεσμών, καταλήγοντας τελικά να συνομιλεί με κλειστές ομάδες και να προσδοκά λύση από την κ. Μέρκελ. Το απόλυτο «σουηδικό σύνδρομο» που το θύμα καταλήγει να υποτάσσεται και να λατρεύει τον δυνάστη του! Δείτε το καμάρι και τα χαμόγελα του κ. Τσίπρα που έλκεται να συνομιλεί και να βρίσκεται δίπλα στην κ. Μέρκελ, απόλυτα εξαρτημένος πλέον!
8. Να δημιουργήσει μόνη της πολιτική κρίση στο εσωτερικό της και στη χώρα, που ελπίζουμε να μπορέσει να τη διαχειριστεί.
9. Να απασχολήσουμε άεργα ολόκληρο το πλανήτη, κάνοντας το γύρο του θανάτου, για να καταλήξουμε πάλι στο πάτο του βαρελιού!
Καταλήγουμε το να είμαστε ανακουφισμένοι επειδή φαίνεται ότι θα υπάρξει συμφωνία, πλην όμως λόγω των ιδεοληψιών και του ερασιτεχνισμού της κυβέρνησης θα είναι στη λογική «το μη χείρον βέλτιστον».
Τώρα μένει να μας παρουσιάσει σαν θρίαμβο τη συμφωνία, όπως κάνουν τα μικρά παιδιά που καταφέρνουν να φέρουν το κουτάλι στο στόμα τους, ξεφωνίζοντας θριαμβευτικά κι αυτά κι εμείς γι αυτό, παραβλέποντας ότι τα έχουν σπάσει και λερώσει όλα στη προσπάθεια τους αυτή!
Ελπίζουμε μετά από αυτήν την εμπειρία να ενηλικιωθούν γρήγορα για το καλό της χώρας!
