Από την Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία – Ανταρσία για την Ανατροπή λάβαμε και δημοσιεύουμε την παρακάτω ανακοίνωση:
«Πως λέγεται εκείνος που αθετεί τις υποσχέσεις του; Πως λέγεται εκείνος που άλλα λέει και άλλα κάνει προσαρμόζοντας την τοποθέτησή του κάθε φορά ανάλογα με τις πιέσεις που δέχεται; Πως λέγεται εκείνος που μπροστά στον αγανακτισμένο λαό τάζει «λαγούς με πετραχήλια» και πίσω από την πλάτη του στις κλειστές αίθουσες «τον πουλάει και τον αγοράζει» στο όνομα της ανάπτυξης; Πριν απαντήσουμε όμως στις σχεδόν ρητορικές ερωτήσεις πρέπει να αναφέρουμε κάποια γεγονότα. Στο περιφερειακό συμβούλιο που έγινε στις 27 Μαρτίου με την παρουσία πάνω από 120 ψαράδων της Μαγνησίας, ο περιφερειάρχης κ. Αγοραστός δήλωσε πως «αν οι ψαράδες δε θέλουν δε θα γίνουν τα καταδυτικά πάρκα» και το περιφερειακό συμβούλιο αποφάσισε ομόφωνα πως η επόμενη συνεδρίασή του θα γίνει στο Βόλο και θα έχει το θέμα των καταδυτικών πάρκων στην ημερήσια διάταξή του. Από τότε το περιφερειακό συμβούλιο συνεδρίασε 2 φορές (30/04 και 27/05) στη Λάρισα και χωρίς να υπάρχει στην ημερήσια διάταξή του το θέμα των καταδυτικών πάρκων, σαν να μην πάρθηκε ποτέ η απόφαση που προαναφέραμε. Ταυτόχρονα σε ένα ρεσιτάλ υποκρισίας (μιας και οι ψαράδες δεν ήταν εκεί για να ακούσουν…) ο κ. Αγοραστός βάφτισε «μεγάλο αναπτυξιακό έργο» τα καταδυτικά πάρκα. Κοινώς, η απόλυτη ανακολουθία λόγων και πράξεων…
Ο κ. Αγοραστός προσπαθεί να ξαναστήσει μεθοδικά εκείνο το δίπολο που τελικά πέταξε στο δρόμο το πιο ζωντανό και παραγωγικό κομμάτι της κοινωνίας. Από τη μια τα αναπτυξιακά σχέδια που παρουσιάζονται ως το «μάνα εξ ουρανού» και γεμίζουν τις τσέπες των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και των παρατρεχάμενών τους και από την άλλη οι πραγματικοί παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου, οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, γενικά οι άνθρωποι του μόχθου, που δαιμονοποιούνται απλά και μόνο γιατί επιχειρούν να υπερασπιστούν το δικαίωμα τους σε μια αξιοβίωτη ζωή. Σε αυτό το ανθρωποφαγικό κοινωνικό γαϊτανάκι ήρθε και η σειρά των ψαράδων να θυσιαστούν για να αποκτήσουν αποκλειστικά προνόμια διαχείρισης της θάλασσας και του αιγιαλού κάποια νέα επιχειρηματικά funds. Γιατί σύμφωνα με την Ε.Ε. και τους ντόπιους υποστηρικτές της, πρέπει να εξαλειφτεί συνολικά η παράκτια αλιεία στο βωμό της καπιταλιστικής συγκεντροποίησης, όπως ξεκάθαρα ορίζει και το «Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Αλιείας & Θάλασσας 2014-2020» αλλά και να ιδιωτικοποιηθούν και τα τελευταία δημόσια αγαθά όπως είναι η θάλασσα και ο αιγιαλός.
Για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται πως το ζήτημα των καταδυτικών πάρκων δεν αποτελεί ένα τεχνικό θέμα, αλλά ένα θέμα μείζονος κοινωνικής και πολιτικής σημασίας. Αυτό το μεγάλο διακύβευμα εξηγεί και την εμμονή του δημάρχου Ν. Πηλίου κ. Φουρτούνα που παρόλο που η δημιουργία καταδυτικών πάρκων υπερψηφίστηκε για μια (1) ψήφο από το δημοτικό συμβούλιο στο οποίο έχει την απόλυτη πλειοψηφία, επιμένει να φτιάξει έστω και ένα. Αυτός είναι και ο λόγος που ο δήμαρχος Αλμυρού κ. Εσερίδης θέλησε να αλλάξει την έδρα του Λιμενικού Σταθμού Αμαλιάπολης και να τη μεταφέρει στον κάμπο της Σούρπης κατακτώντας την παγκόσμια πρωτοτυπία το Λιμενικό Σώμα να ελέγχει τις θάλασσες από τον κάμπο!
Η Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία καταγγέλλει το χυδαίο εμπαιγμό και τις μεθοδεύσεις εναντίων των τοπικών κοινωνιών και των αλιέων από την πλευρά του περιφερειάρχη. Με τη συμμετοχή μας εξάλλου στο περιφερειακό συμβούλιο επιδιώκουμε να συζητούνται και να ιεραρχούνται τα ζητήματα που απασχολούν τη θιγόμενη πλειοψηφία και όχι εκείνα που επιβάλει η ατζέντα της ΕΕ και οι ντόπιοι επιχειρηματικοί κύκλοι. Από αυτή τη σκοπιά απαιτούμε την άμεση σύγκληση του επόμενου περιφερειακού συμβουλίου στο Βόλο προκειμένου να πάρει σαφή θέση για τα καταδυτικά πάρκα. Παλεύουμε να μπλοκαριστεί το σχέδιο δημιουργίας καταδυτικών πάρκων και να ηττηθούν συνολικά τα σχέδια ιδιοποίησης του κοινωνικού πλούτου και των ελεύθερων δημόσιων αγαθών. Στοχεύουμε να δημιουργηθεί ένα πλατύ κοινωνικό ρεύμα που δε θα άγεται και θα φέρεται από τα κατά καιρούς αναπτυξιακά σχέδια που υποτάσσουν τα πάντα στο βωμό του κέρδους, αλλά θα παλεύει να θεμελιώσει νέες κατακτήσεις σε σύγκρουση με τον επιχειρηματικό σφετερισμό της εργασίας και του πλούτου, για να ορίζουμε εμείς τους σύγχρονους όρους διαβίωσής μας και όχι η Ε.Ε., οι εργολάβοι και η ντόπια ολιγαρχία».
