ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Καθώς καλύπτει το σκοτάδι

καθώς-καλύπτει-το-σκοτάδι-518182

Γράφει η Δάφνη Μουντούρη

Το βράδυ κρύβει μέσα του τις αλήθειες που προσπαθούμε να παραβλέψουμε σε όλη τη διάρκεια της μέρας. Καθώς ο ήλιος χάνεται το μόνο φως που σου κρατά συντροφιά είναι τεχνητό και με ένα πάτημα του διακόπτη το σκοτάδι σε τυλίγει ολόκληρο. Οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται το σκοτάδι, γιατί όταν δε βλέπεις δε μπορείς και να αμυνθείς. Επίσης, όταν δεν βλέπεις, αρχίζεις να θυμάσαι, στην προσπάθειά σου να δημιουργήσεις εικόνες πάνω στο απόλυτο κενό. Το πιο ύπουλο παιχνίδι που παίζει μαζί μας η νύχτα ίσως να μην είναι τελικά ένα ανθρωπόμορφο τέρας που θα έρθει και θα μας κατασπαράξει. Συνήθως είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Εκεί στο μεταίχμιο του ύπνου και του ξύπνιου, η τελευταία μας σκέψη. Η τελευταία σκηνή που θα στήσουμε με τη φαντασία μας, λίγο πριν αφεθούμε στο ασυνείδητο, τον κόσμο των ονείρων.

Τα ζευγάρια κοιμούνται αγκαλιά, ώστε να νιώθει ο ένας κοντά στον άλλο ακόμα και όταν δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με τις λέξεις. Ομως, έχοντας έναν άλλο άνθρωπο κοντά τους, ίσως να νιώθουν λιγότερο μόνοι, λιγότερο χαμένοι στο άγνωστο που τους καλύπτει, στην απόκοσμη ησυχία της νύχτας. Οσοι κοιμούνται μόνοι, παίρνουν αγκαλιά το μαξιλάρι τους. Ολα αυτά είναι μια ασπίδα, μια αόρατη πανοπλία απέναντι στη μοναξιά. Αλλωστε, περιμένοντας τον ήλιο να δώσει ξανά ζωή γύρω μας, εξαφανίζοντας το απόκοσμο μυστήριο του ερέβους, ο καθένας μένει μόνος. Οταν οι σκιές σε αγκαλιάζουν, το παρελθόν έρχεται και πάλι στη ζωή. Αντανακλαστικά, αναμνήσεις βαθιά κρυμμένες μέσα μας, ζωντανεύουν και ξεκινούν έναν ακούραστο χορό, ώσπου η κούραση να σου κλείσει τα μάτια.

Μέσα στο απόλυτο σκοτάδι, το μόνο που μπορεί να δώσει λίγο φως, είμαστε εμείς. Εμείς, οι αναμνήσεις, τα συναισθήματα που δημιουργούνται, όταν το μαύρο μας έχει καλύψει. Βαδίζοντας σε ένα δρόμο, ο οποίος τελικό προορισμό έχει την ανατολή του ήλιου και την αναμονή για τη δύση του, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να φωτίζουμε κάθε σκοτάδι με την ψυχή μας. Μπορεί τα χρώματα που επιλέγουμε να χρησιμοποιήσουμε την κάθε φορά, να μην είναι έντονα ή χαρούμενα, αλλά δεν είναι αυτός ο στόχος. Το σκοτάδι υπερτερεί σε σχέση με τη μέρα σε ένα πολύ βασικό σημείο: ο καθένας μπορεί να διαμορφώσει το σκοτάδι του όπως εκείνος το φαντάζεται, ενώ κάτω από το αμείλικτο φως της μέρας παίζουμε σε μια ταινία με ήδη στημένο σκηνικό. Μέσα στη νύχτα μπορείς να γίνεις όποιος θέλεις, να κλείσεις τα μάτια και να γυρίσεις το χρόνο πίσω, μέχρι να έρθει πάλι το επόμενο πρωί και να συνεχίσεις να ξεχνάς αυτά που δε θέλεις να θυμάσαι.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου