ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Η γιορτή της Μάνας

η-γιορτή-της-μάνας-523540

Φέτος στη γιορτή της μάνας θα αφιερώσω το παρακάτω ποίημα σε όλες τις ελληνίδες μάνες, που έχουν παιδιά στην ξενιτιά. Βέβαια και σε όλα τα ελληνόπουλα, Ελληνες που βρίσκονται μακριά από τον τόπο τους. Μα και σε όλες τις μάνες που δεν έχουν κοντά τα παιδιά τους απανταχού της γης.

Ας θυμηθούμε πρώτα τους στίχους του Γιάννη Ρίτσου:

«Εκεί που σμίγει η Αγάπη των ανθρώπων, εκεί είναι η πατρίδα μας, σπίτι μας δεν είναι εκείνο που έχουμε, είναι εκείνο που χτίζουμε, να μην πεινάσει ο κόσμος Φως, δεν έχει τοίχους η χαρά. Δεν έχει χώρισμα η Αγάπη. Είναι μακρύς ο δρόμος. Ολα τα παράθυρα του κόσμου ανοιχτά.

Αχ! Αυτά τα παιδιά

Μες στο χώμα με αίμα θαμμένο

το καυτό μου το δάκρυ για σένα

και ο σπόρος κρυμμένος

έξω στη γη την αυγή να φανεί

«Γιε μου, σπλάχνο των σπλάχνων μου» Γ. Ρίτσος

«Ω! Γλυκύ μου έαρ» Εκκλησιαστικός Υμνος.

Κόρη, μελαχρινή, γλυκιά καστανιά και ξανθιά

του πελάγου θάλασσας τα μάτια

και φωνή βιολετιά.

Τα παιδιά σου μαυλίζεις ακόμα

και αυτά περπατούν μακριά.

Ποιό είναι αυτό το κακό που

σαν τριζόνια τη νύχτα

αστροφέγγουν το θαμπό ουρανό;

Της γιαγιάς σου ο πόνος

της μαμάς η φωνή

δεν λυγίζουν τον κόσμο

και το φως να φανεί.

Η βροχή με μουσκεύει

και ο πάγος αχνός

στην καρέκλα παγώνει

του χεριού το γραφτό.

Μόνο η σκέψη σιμώνει

το λαμπρό σου τον ήλιο

Τρυφερό σαν βλαστάρι

της μάνας το χάδι

και ό,τι άλλο που τόσο ποθώ.

«Εαροφορούσα»

Κωνσταντία Γκάργκα – Μητρογώγου

Συντ/χος Δασκάλα

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου