Του Σεραφείμ Αθανασίου
Αξιότιμε κ. Υπουργέ, επιτρέψτε μου να σας απασχολήσω λίγο από το οπωσδήποτε βεβαρυμμένο πρόγραμμά σας, και να θέσω υπόψη σας ένα γεγονός, αν και πιστεύω πως θα έχετε λάβει επ’ αυτού γνώση.
Στις 30 Απριλίου τρέχοντος έτους 2015, ημέρα Πέμπτη και περί ώρα 21.00 ανοίγοντας Θεσσαλικό Τηλεοπτικό Σταθμό, άκουσα λόγια ενός υπεύθυνου οργάνου τάξεως που ειλικρινά ως νομοταγή πολίτη με προβλημάτισαν, όπως το ίδιο θα έγινε και με χιλιάδες νομοταγείς ακροατές που άκουγαν την εκπομπή, αν και συνεχώς θα προβληματίζονται, τα τελευταία ιδιαίτερα χρόνια, με την ανομία που επικρατεί και τους συνεχείς κινδύνους που διατρέχουν τόσο οι ίδιοι, όσο και τα όργανα της τάξεως.
Στην τηλεπαρουσιάστρια και στις ερωτήσεις της, τηλεφωνικά, υπεύθυνα και σταράτα, απαντούσε ο Πρόεδρος των Αστυνομικών υπαλλήλων Λάρισας κ. Νταβούρας (ευτυχώς σήμερα υπάρχουν και φωνές μέσα στην Αστυνομία) και έλεγε, και τι δεν έλεγε εκείνος ο Χριστιανός, που τον είχε «πνίξει» το δίκιο, όχι το προσωπικό του, αλλά όλης της αστυνομικής δύναμης.
Σεμινάρια αυτοπροστασίας έχουν οι αστυνομικοί να κάνουν μήνες και η αναβολή αυτής της εκπαίδευσης -κατά τον κ.Νταβούρα- εγκυμονεί κινδύνους για τη σωματική τους ακεραιότητα κατά την ώρα εκτέλεσης των υπηρεσιών τους και όχι μόνο.
Οτι τα όργανα της τάξεως είναι τελείως ανυπεράσπιστα εξαιτίας μερικών «σαραβαλιασμένων» αστυνομικών αυτοκινήτων τα οποία, ελλείψει καλυτέρων, βρίσκονται εν κινήσει, με τον συνεχή κίνδυνο να σκοτωθούν οι επιβαίνοντες, την ώρα που πηγαίνουν να επιλύσουν κάποιο καβγά, και αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα που εστίαζε ο κ. Νταβούρας.
Και οι κίνδυνοι συνεχίζονται: Αθώοι πολίτες που ενδεχομένως βρεθούν στο δρόμο κίνησης αυτών των «σαραβαλιασμένων» σιδηρικών, θα έχουν το προνόμιο και τη «μεγάλη τύχη» να μας «αδειάσουν τη γωνιά» μια ώρα γρηγορότερα.
Το ποιος αστυνομικός ή πολίτης θα είναι τυχερός για να «πληρώσει τη νύφη» ή το «μάρμαρο» που θα τον σκεπάσει, αναμένουμε στο ακουστικό μας και ο Θεός να βάλει το χέρι του, ποτέ να μην έρθει στα αυτιά μας τέτοια πληροφορία.
Βέβαια οι αστυνομικοί μας, πηγαίνουν όπου κληθούν (αυτή είναι και η δουλειά τους) ακόμη και με κινούμενες αστυνομικές νεκροφόρες και αν είναι τυχεροί και φτάσουν εκεί που κλήθηκαν, σε μικροκαβγά για παράδειγμα, καμία φορά με την εμφάνιση αυτών των οργάνων, οι «μικρό-καβγατζήδες» συμφιλιώνονται και γίνονται ταύροι, χρησιμοποιώντας τα «κέρατά τους τα… τράγια» που δυστυχώς αυτά τα… τράγια κέρατα, έχουν ισχύ Καλάζκικοφ που μεταδίδουν ανείπωτες συμφορές, στις οικογένειες αστυνομικών.
Τον ακούσαμε να λέει συγκινημένος: «Εμείς όταν φεύγουμε από το σπίτι μας για τη δουλειά μας ποτέ δεν σκεπτόμαστε ότι πάμε να σκοτώσουμε, αλλά ότι πάμε να επιβάλουμε την τάξη εφαρμόζοντας τους νόμους, και η αλήθεια είναι, με τους κινδύνους που διατρέχουμε, προσευχόμαστε να γυρίσουμε ζωντανοί στις οικογένειές μας.
Και προσευχόμαστε -συνέχιζε να λέει ο κ. Νταβούρας- επειδή: ο διαρρήκτης, ο ληστής, ακόμη και ο μικρο- κλέφτης, όταν αντιληφθεί το όργανο και νομίζει ότι διατρέχει κίνδυνο σύλληψης, δεν το πολυσκέφτεται και χρησιμοποιεί το Καλάζνικοφ. Και μετά ταύτα -συμπληρώνω εγώ- τους αστυνομικούς μας και με κροκοδείλια της στιγμής δάκρυα, τους κουβαλάνε στα σπίτια τους οριζόντιους.
Εκτελούμε (έλεγε και με δικά του σταράτα λόγια ο κ. Νταβούρας) με σύνεση και υπευθυνότητα τα καθήκοντά μας και ζητάμε περιοδικά να γίνονται κάποια σεμινάρια αυτοπροστασίας μας, παράλληλα, δε, να μας αντικαταστήσουν τα λίγα έστω σαραβαλάκια (πιστεύω να υπάρχουν και καλά, λέω εγώ) για να μπορούμε με περισσότερη ασφάλεια να εκτελούμε το καθήκον μας και να επιστρέφουμε όρθιοι στα προσφιλή μας πρόσωπα και στους αγαπημένους μας συναδέλφους».
Οχι, πουθενά στην κουβέντα του δεν έκανε λόγο, ο κ. Νταβούρας για καλύτερη αμοιβή των ανδρών της Αστυνομίας, και αυτό είναι προς τιμήν του, επειδή οπωσδήποτε θα γνωρίζει τα χάλια του Γενικού μας Λογιστηρίου και την κρίση που διέρχεται ο τόπος και στην προσπάθεια να βγούμε από αυτή, συμμετέχουν ενεργά και τα αστυνομικά όργανα.
Σεμινάρια καλύτερης εκπαίδευσης των ανδρών ζητούσε ο άνθρωπος και προπαντός αντικατάσταση των παλαιών επικίνδυνων αυτοκινήτων.
Κύριε Υπουργέ, είστε ένας συνετός και καλός πιστεύω άνθρωπος και μόνο εσείς μπορείτε να διορθώσετε μια κατάσταση. Αντικαταστήστε αυτά τα σαράβαλα. Αρκετά είναι τα θύματα μέσα στο αστυνομικό Σώμα από εκρηκτικούς μηχανισμούς και Καλάζνικοφ, ας μη προστεθούν και άλλα εξαιτίας των προβληματικών τροχοφόρων.
Εκείνα τα αυτοκίνητα που έχουν πολλές 10ετίες υπηρεσιακής τους ζωής, και σε κάθε μας κλήση βοήθειας, πρόθυμα ερχόντουσαν κοντά μας, καιρός τους πιστεύω είναι να πάρουν την σύνταξή τους και να ξεκουραστούν σε κάποιο δικό τους χώρο υποδοχής μηχανών, γεροντικής όμως αντοχής, μια που αισθάνονται την ανάγκη ξεκούρασης. Και επ’ αυτού μόνο εσείς, αν βέβαια επιμείνετε και δεν το περάσετε «ξώφαλτσα», μπορείτε να δώσετε στα όργανα της τάξεως ένα χαμόγελο καλής θέλησης, και σας δίνω μια ιδέα.
Συνεννοηθείτε με τον κ. Πρωθυπουργό και την κ. Πρόεδρο της Βουλής και δώστε στις Αστυνομικές υπηρεσίες που έχουν ανάγκη τα αυτοκίνητα που δεν πήραν οι Βουλευτές. Δώστε τα για να γίνει και ένας μεγάλος «ντόρος», από μια πράξη αριστερής Ελληνικής Κυβέρνησης.
Οι ένστολοι πολίτες, είναι και εκείνοι παιδιά φτωχών οικογενειών, που στο Αστυνομικό Σώμα κατατάχτηκαν διαχρονικά για ένα κομμάτι ψωμί, επειδή, κακά τα ψέματα, σε τέτοια επικίνδυνα επαγγέλματα, δεν πηγαίνουν παιδιά πλουσίων που έχουν τον «τρόπο» τους.
Ναι, γνωρίζουν την επικινδυνότητα αυτής της εργασίας, Ναι, είναι επίσης αλήθεια, ότι εθελοντικά κατατάσσονται στα Σώματα Ασφαλείας μαθητές και μαθήτριες Λυκείων. Δεν επιθυμούν όμως με την εθελουσία αυτή κατάταξή τους να γίνουν Ηρωες και Ηρωίδες και στο χωριό τους ή στον τόπο θυσίας τους να στηθούν οι προτομές αυτών των παιδιών για να τις βλέπουν οι «επερχόμενες γενεές». Να ζήσουν πήγαν τα παιδιά στην Αστυνομία και όχι να τους στήσουν Ανδριάντες. Να τους λείπει αυτό το βύσσινο και αυτές οι μαρμαρο-φωτογραφίες.
Κύριε Υπουργέ, κύριε Καθηγητά Πανούση ακούστε σας παρακαλώ μια αγωνιώδη φωνή ενός οργάνου τάξεως, του κ. Νταβούρα, που προέρχεται από την ενδοχώρα του Θεσσαλικού κάμπου. Εγώ ως πολίτης και όπως κατά διαστήματα ακούω και διαβάζω οι αστυνομικές υπηρεσίες και ανά την Ελλάδα δεν στερούνται μόνο καλών αυτοκινήτων, στερούνται πολλά και απαραίτητα εξαρτήματα αυτοπροστασίας τους. Κάντε την αρχή από τα αυτοκίνητα και αυτό να το ανακοινώσετε, να λάβουν γνώση οι πολίτες.
Μπορεί με εκείνη την κίνησή σας να φιλοτιμηθούν και οι μεγαλοεπιχειρηματίες στο να δώσουν και αυτοί τώρα με την κρίση, έστω και με «τρεμάμενο χέρι» τον όποιο οβολό τους. Δεν είναι επαιτεία αυτό που θα γίνει, κατάσταση ανάγκης λογίζεται αυτή τους η προσφορά και το χρηματοκιβώτιό τους δεν χρειάζεται να είναι «τίγκα» από μασούρια κερμάτων ή χαρτονομισμάτων, δεν θα τα πάρουν μαζί τους.
Πολλά τα θύματα της Αστυνομίας και με μια συγκλονιστική ανακοίνωση που είχα διαβάσει του Αρχηγείου από 1984 μέχρι τέλους του 2011 έχασε εκατό (100) παλικάρια του και όλα έχουν σωριαστεί στο έδαφος από σφαίρες κακοποιών και μεταξύ αυτών είναι και οι της ομάδας ΔΙ.ΑΣ Γιώργος Σκυλογιάννης και Γιάννης Ευαγγελινέλης και αυτές τις μέρες νομίζω πως γίνεται, σε δεύτερο εφετειακό βαθμό, η δίκη των δολοφόνων.
Εναν άλλο Ζητά, τον Νοέμβριο του 2003, τον έστειλαν και εκείνον οριζόντιο, στη χαροκαμένη μάνα του όπως και το Δεκέμβριο του 2005 έκαναν το ίδιο με τον Κωνσταντίνο Σομπόνη του οποίου τη ζωή αφήρεσε ισοβίτης ληστής τραπεζών. Χώρια που τον Ιούνιο του 2010 ταχυδρομικό δέμα κομμάτιασε μέσα στο γραφείο του, τον Συνταγματάρχη Γιώργο Βασιλάκη, Υπασπιστή του τότε Υπουργού Δημόσιας Τάξης.
Τα θύματα της Ελληνικής οικογένειας δυστυχώς από σφαίρες Καλάζκικοφ και εκρηκτικούς μηχανισμούς, δεν έχουν τελειωμό. Τουλάχιστον ας εκπαιδευτούν καλύτερα οι αστυνομικοί μας με τα όποια χρήσιμα σεμινάρια για να προφυλάσσουν περισσότερο τους εαυτούς τους, εφοδιάζοντάς τα παράλληλα και με κατάλληλα τροχοφόρα.
Ολα τα πολιτικά κόμματα στου «μπάτσου και στου κλώτσου» έχουν την αστυνομία, παρά του ότι σε αυτή προσφεύγουν με τον παραμικρό κίνδυνο. Αλλάξτε εσείς, ο αριστερός στα πιστεύω σας, αυτές τις σκέψεις και δώστε μια ώθηση αγάπης και ενδιαφέροντος προς τον χωροφύλακα. Σας τα γράφει αυτά ένας 90ντάχρονος απόστρατος της Χωροφυλακής που ποτέ -τονίζω ποτέ- δεν ψήφισε αριστερή Κυβέρνηση, κανένας όμως δεν θα μπορέσει στο μέλλον, και όσο ζω, να μπει εμπόδιο στο δικό μου Δημοκρατικό Παραβάν.
