Γράφει η Δάφνη Μουντούρη
Ας θέσουμε ένα ερώτημα θεμελιώδες: είστε ευτυχισμένοι; Είτε η απάντηση είναι αρνητική, είτε θετική, δεν είναι λάθος. Αλλωστε ζούμε, υπάρχουμε και αναπνέουμε με το στόχο να φτάσουμε στην ευτυχία. Κάθε κίνησή μας πάει ένα βήμα πιο κοντά ή πιο μακριά από το στόχο μας και κανένας δρόμος μέχρι το τέλος αυτής της διαδρομής δεν είναι αδιέξοδος. Λένε ότι η ευτυχία είναι στιγμές, χαραγμένες καλά στη μνήμη του καθενός. Ετσι, κάνουμε όνειρα για το μέλλον, για να κερδίσουμε όσες περισσότερες στιγμές μπορούμε, να κάνουμε την καρδιά μας να χτυπήσει πιο δυνατά. Συνήθως το να είσαι ευτυχισμένος δεν είναι εύκολη υπόθεση, γι’ αυτό άλλωστε οι μισοί είμαστε στα ντιβάνια των ψυχολόγων και οι άλλοι μισοί στα σπίτια μας και μπεκροπίνουμε. Τι είναι αυτό που μας κρατά μακριά από την ευτυχία; Η καθημερινότητα με όλες τις αντιξοότητες που φέρνει μαζί της.
Από τη στιγμή που μπαίνουμε στην εκπαίδευση, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με επιλογές. «Τι κατεύθυνση θα ακολουθήσεις, πώς θα συμπληρώσεις το μηχανογραφικό, θα βρεις δουλειά έπειτα;». Τόσα πολλά ερωτήματα σε μια τόσο μικρή ηλικία, που δε χωρούν αναβολή. Ομως ποτέ κανείς δε ρώτησε: «Τι πραγματικά θέλεις να κάνεις;». Η αλήθεια είναι ότι στην εποχή που ζούμε αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Εχουμε γυρίσει πίσω στο σημείο που τα όνειρα έχουν περιοριστεί στις λίγες ώρες του ύπνου και η επιβίωση μας απασχολεί όλο το υπόλοιπο διάστημα. Οσο μεγαλώνουμε, διαπιστώνουμε ότι το σύννεφο, το οποίο μας αγκάλιαζε γλυκά αρχίζει να φθίνει και να μας αφήνει πάνω στο σκληρό έδαφος της πραγματικότητας. Τότε υπάρχουν μόνο δύο επιλογές: ή να συνεχίσουμε περπατώντας ή να μάθουμε να πετάμε. Η πτήση βέβαια δεν είναι ιδιαίτερα εύκολο θέμα (είδατε τι έπαθε ο κακόμοιρος ο Ικαρος). Το περπάτημα είναι βασική λειτουργία, είμαστε σχεδιασμένοι για αυτό, όμως όταν καταφέρεις να πετάξεις, τότε καταλαβαίνεις πραγματικά το λόγο που τα πουλιά δε στέκονται, παρά μόνο για λίγες στιγμές στο έδαφος.
Σας ρωτώ ακόμα μια φορά: είστε ευτυχισμένοι; Αν είστε συνεχίστε. Αν όχι, κοιτάξτε τα φτερά σας. Μπορεί να είναι αδύναμα και κουρασμένα, μπορεί να έχουν τραυματιστεί ερχόμενα σε επαφή με την πραγματικότητα, αλλά είναι ακόμα πάνω σας, δικά σας και περιμένουν να τους δώστε μια ευκαιρία για ένα ταξίδι στην ευτυχία. Μη φοβάστε να πετάξετε, γιατί μέσα στις ενενήντα εννιά πτώσεις, υπάρχει μια επιτυχημένη πτήση η οποία αξίζει κάθε προηγούμενη απογοήτευση και γιατρεύει κάθε πόνο. Ηρθε πια η στιγμή να θυμηθούμε από την αρχή πώς είναι να ζούμε. Φτάνει πια η απλή επιβίωση.
