«Χρειάζονται πολλά τον κόσμο για ν’ αλλάξεις:
Οργή και επιμονή. Γνώση και αγανάκτηση.
Γρήγορη απόφαση, στόχαση βαθιά».
Μπρεχτ
Τις προηγούμενες μέρες γίναμε μάρτυρες της πρακτικής που ακολουθούν τα κόμματα της αντιπολίτευσης την τελευταία περίοδο. Αυτό που φαίνεται να μην καταλαβαίνουν όμως είναι ότι δεν κάνουμε πίσω. H κυβέρνηση αντιμετωπίζει μία δύσκολη κατάσταση την οποία όμως την κληρονόμησε, παρ’ όλα αυτά όμως καταφέρνει, μέσα σε ασφυκτικά πλαίσια, να αντεπεξέλθει.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε λοιπόν, τα πλαίσια στα οποία γίνεται η διαπραγμάτευση. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν χρησιμοποιεί τις αποτυχίες των προηγούμενων για μικροπολιτικό όφελος. Ο στόχος για μας είναι να στήσουμε την κοινωνία και την χώρα όρθια.
Η επιθετική κριτική στάση που κρατάει η αντιπολίτευση μέχρι τώρα όμως, δείχνει ότι το πρώτο της ενδιαφέρον είναι η πολιτική της επιβίωση και όχι το μέλλον της χώρας και το συμφέρον των πολιτών, συνεχίζοντας ακόμα και σήμερα να είναι η φωνή των δανειστών εντός της χώρας, στον πόλεμο που έχουν εξαπολύσει όλοι όσων τα συμφέροντα πλήττονται από την πολιτική της νέας κυβέρνησης.
Σαμαράς και Βενιζέλος λοιπόν, αφού πρώτα απ’ όλα υλοποίησαν αυτολεξεί ότι τους πρόσταζαν μνημόνια και δανειστές, όταν ήρθαν οι τίτλοι του τέλους για την συγκυβέρνηση και τις πολιτικές της, δεν είπαν την αλήθεια στο λαό, θυμόμαστε τους πανηγυρισμούς για το πλεόνασμα του 1,5% ,που τελικά ήταν…0,3%.
Ευελπιστούσαν κι εύχονταν για μία αριστερή παρένθεση. Θυμόμαστε τον κο Λιαρόπουλο στέλεχος του Ποταμιού να δίνει τα εύσημα στο κο Ντάισελμπλουμ και πρόσφατα τις δηλώσεις του κου Μητσοτάκη, που ζητούσε να μην δοθούν χρήματα στη χώρα.
Παρ’ όλα αυτά η Κυβέρνηση κατάφερε να ανταποκριθεί σε όλες τις μέχρι τώρα υποχρεώσεις της, αντίθετα με όλες τις προβλέψεις για διακοπή της εύρυθμης λειτουργίας του κράτους λόγω ταμειακών διαθεσίμων.
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η χώρα δεν έχει δεχθεί ούτε ένα ευρώ από τον Ιούλη του ‘14 με τις ευλογίες της συγκυβέρνησης. Το πρόβλημα λοιπόν, δεν προέρχεται από μία σπάταλη νέα κυβέρνηση, αλλά λόγω της ασφυξίας που προσπαθεί να προκληθεί στη χώρα, ούτως ώστε να επιστρέψουμε στα μέτρα λιτότητας, ενάντια στη νωπή λαϊκή εντολή!
Και φυσικά το ζήτημα δεν είναι η διαδικασία που ακολουθήθηκε, ότι δηλαδή η κυβέρνηση έφερε το ζήτημα με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, όπως ισχυρίζονται ΜΜΕ και αντιπολίτευση. Ούτε έπιασε ξαφνικά κανένας δημοκρατικός πόνος, για μη καταφυγή σε έκτακτα μέτρα, όλους αυτούς που με ΠΝΠ έκλειναν την ΕΡΤ. Εξάλλου, γνωρίζουμε πλέον πως τα αποθεματικά, όχι τα διαθέσιμα, φορέων και ταμείων κουρεύτηκαν και έπαθαν ανεπανόρθωτη ζημιά με το PSI.
Η αντιπολίτευση επιστράτευσε ακόμα και τους «ανεξάρτητους» Δημάρχους και Περιφερειάρχες στον πόλεμο λάσπης εναντίον της Κυβέρνησης. Οι οποίοι συμφώνησαν, εν τέλει, μετά από την συνάντηση με τον Πρωθυπουργό, στο να βάλει και η αυτοδιοίκηση το λιθαράκι της στην μεγάλη εθνική προσπάθεια που καταβάλει η νέα κυβέρνηση.
Στην παρούσα κρίσιμη κατάσταση της διαπραγμάτευσης υπάρχουν δύο σενάρια. Στο ένα, μπορούμε να συνεχίσουμε χρησιμοποιώντας όλες τις δυνάμεις μας και τους πόρους μας, χωρίς μέτρα λιτότητας και με την πολιτική να ασκείται από την κυβέρνηση υπέρ του κόσμου της εργασίας.
Το άλλο, να συνεχίσουμε τη διαπραγμάτευση, χωρίς να αξιοποιούμε όλους τους πόρους. Και με χέρια δεμένα, να αποδεχτούμε αμαχητί τους όρους των δανειστών με την επιβολή υφεσιακών μέτρων, καταπατώντας την εντολή του Ελληνικού λαού! Εμείς επιλέγουμε μεροληπτικά το πρώτο, είναι υποχρέωση μας.
Μερικοί όμως, κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τι διακυβεύεται γιατί έχουν συμφέρον να το κάνουν. Να ’μαστε ξεκάθαροι όμως, όποιος δεν αντιλαμβάνεται ότι ουσιαστικά η ΠΝΠ ήταν η αναγκαία και προβλεπόμενη ενέργεια που προκλήθηκε λόγω της πρώτης πραγματικής διαπραγμάτευσης για να είμαστε κατοχυρωμένοι απέναντι στις πιέσεις που δεχόμαστε, βρίσκεται στην όψη του ίδιου νομίσματος με όσους επιθυμούν την επιστροφή στις πολιτικές της λιτότητας, των μειώσεων των μισθών και των συντάξεων. Οποιοι δεν το αντιλαμβάνονται αυτό, μάλλον αγωνιούν για την πολιτική τους επιβίωση.
