ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Βλέποντας το δέντρο αλλά και το δάσος!

βλέποντας-το-δέντρο-αλλά-και-το-δάσος-544720

Για την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου και για τη διαπραγμάτευση…

Οι εξελίξεις των τελευταίων μηνών σηματοδοτούν μια πολύ κρίσιμη καμπή όχι μονάχα για την Ελλάδα, αλλά για την Ευρώπη συνολικά. Η διττή ρητορική -σε επίπεδο Ευρώπης- που μίλαγε από τη μία για «σεβασμό της λαϊκής εντολής» κι από την άλλη για «σεβασμό των κανόνων», αποδεικνύεται πως αυτό που εννοούσε ήταν ότι «όταν δε συμβαδίζει η λαϊκή εντολή με τους κανόνες, τόσο το χειρότερο για την λαϊκή εντολή».

Σε αυτό το τρίμηνο και στις αλλεπάλληλες συναντήσεις σε όλα τα επίπεδα, διαμορφώνεται μια νέα τεχνική διαχείρισης με στόχο σαφή: η Κυβέρνηση της Αριστεράς να μη δημιουργήσει προηγούμενο. Να μην φανεί δηλαδή πως υπάρχουν και εναλλακτικοί τρόποι εξόδου από την κρίση, πέρα από αυτόν της λιτότητας.

Γνωρίζοντας το βαθμό της λαϊκής υποστήριξης που απολαμβάνει η ελληνική Κυβέρνηση, δεν προκαλεί καθόλου εντύπωση η προσπάθεια που καταβάλλεται απ’ όλο το συστημικό μπλοκ εντός κι εκτός της χώρας, ώστε να δημιουργηθεί ένα ασφυκτικό πλαίσιο για την νέα Κυβέρνηση αλλά και για την ελληνική κοινωνία.

Τα παραπάνω είναι απαραίτητα αν θέλουμε να συζητήσουμε με σοβαρούς όρους για την Πρόταση Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) που αφορά στη μεταφορά ταμειακών διαθέσιμων προς επένδυση στην ΤτΕ. Γιατί αυτό που εντέχνως υποκρύπτεται στις επιθέσεις των μνημονιακών δυνάμεων, είναι η πραγματική εναλλακτική τους πρόταση. Αν λοιπόν η Κυβέρνηση ακολουθούσε τη δική τους πρόταση το ζήτημα θα είχε «διευθετηθεί» όπως άλλωστε γινόταν τόσο καιρό. Το νέο μνημόνιο θα είχε ψηφιστεί και τα πράγματα θα έπαιρναν την «ομαλή» πορεία τους. Δε γίνεται καθόλου έτσι όμως. Η νέα Κυβέρνηση καταθέτει συνεχώς επεξεργασμένες προτάσεις στους θεσμούς αλλά έχει μία κόκκινη γραμμή: να σταματήσουν οι πολιτικές της λιτότητας.

Για τον ίδιο λόγο, δε γίνεται να λέμε πως η ΠΝΠ που κατέθεσε η Κυβέρνηση απλώς συνεχίζει τον αυταρχικό κατήφορο των προηγούμενων κυβερνήσεων που έκαναν τις ΠΝΠ και το «κατ’ επείγον» καθημερινή πρακτική και μάλιστα με στόχο όχι να πληρώσουν τους μισθούς και τις συντάξεις, αλλά να τα περικόψουν.

Κάθε πολιτική πρακτική, λοιπόν, δεν μπορεί να είναι κενή από το ίδιο το πολιτικό της περιεχόμενο. Η Κυβέρνηση, σε αυτό το πλαίσιο σκληρής διαπραγμάτευσης, με στόχο να μείνει συνεπής στο πολιτικό της πρόγραμμα κατέθεσε τη συγκεκριμένη πράξη νομοθετικού περιεχομένου. Τι ακριβώς περιλαμβάνει αυτή; Περιλαμβάνει τη μεταφορά του περισσεύματος των διαθεσίμων των φορέων στην Τράπεζα της Ελλάδας, σε λογαριασμό που θα λειτουργεί ακριβώς όπως σε μία εμπορική τράπεζα – σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα με καλύτερα επιτόκια.

Τι περιλάμβαναν όμως οι πολιτικές πρακτικές που ακολουθήθηκαν τόσα χρόνια από τις μνημονιακές κυβερνήσεις; Με ΠΝΠ έκλεισε η ΕΡΤ. Καταθέσεις και αποθεματικά μετατράπηκαν υποχρεωτικά σε ομόλογα του δημοσίου και μετά κουρεύτηκαν. Στο όνομα των μνημονιακών δεσμεύσεων με κατ’ επείγουσες ρυθμίσεις έγιναν συνεχείς μειώσεις μισθών και συντάξεων καθώς και πλήρης αποδιάρθρωση του κοινωνικού κράτους. Την ίδια στιγμή όμως παραβιαζόταν μια άλλη μνημονιακή δέσμευση: Στο Μνημόνιο I είχε επιβληθεί ειδικός φόρος στις διαφημίσεις που προβάλλονται από την τηλεόραση. Κι ενώ θα περίμενε κανείς ότι το βάρος προστασίας ενός «εθνικού συμφέροντος» θα έπρεπε να επωμιστούν όλοι, η ισχύς της συγκεκριμένης δέσμευσης έπαιρνε παράταση με ΠΝΠ κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς!

Μέσα στο περιβάλλον της κρίσης, μάθαμε πολύ καλά και τι σημαίνει η «έκτακτη ανάγκη», ως τεχνική διακυβέρνησης αλλά και ως καθημερινότητα. Μάθαμε να ζούμε μέσα σε αυτά τα χρόνια της μνημονιακής βαρβαρότητας με την απειλή αυτή διαρκώς κρεμασμένη πάνω απ’ τις ζωές μας. Είχαμε γνωρίσει από πρώτο χέρι πόση υποκρισία μπορεί να κρύβεται στις φράσεις «η ανάγκη να σωθεί η χώρα» και να «προασπιστεί το εθνικό συμφέρον».

Με αυτό το προηγούμενο, η ΠΝΠ εγείρει ερωτήματα κι αυτό είναι πέρα για πέρα λογικό. Γιατί να κυβερνάμε κι εμείς με ΠΝΠ – ακόμα κι αν καμία σχέση δεν έχει αυτή με ό,τι έκαναν οι προηγούμενοι; Σε ποιο «εθνικό συμφέρον» τελικά αναφερόμαστε εμείς;

Τα παραπάνω απαντώνται μόνο επί του πρακτέου. Για την Κυβέρνηση δεν πρέπει να υπάρχει άλλος δρόμος παρά η ρήξη με τη λιτότητα και η επιμονή στη διαφάνεια και τη δημοσιότητα σε ό,τι αφορά την πορεία των διαπραγματεύσεων. Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νέες και οι νέοι, θα σταθούν στο πλάι της, στο βαθμό που εκείνη τους κάνει συμμέτοχους στην υπόθεση αυτή. Στο βαθμό που δε θα καλούνται να συστρατευτούν γύρω από ένα αόριστο «εθνικό συμφέρον», αλλά να μπουν στην πρώτη γραμμή του αγώνα για να ανατραπεί η λιτότητα. Λάθη μπορεί να γίνουν όσο θα βαδίζουμε προς τα εκεί, κι αυτό είναι λογικό. Αρκεί να βαδίζουμε σταθερά, στον ίδιο προσανατολισμό.

Γράφει η Δανάη Τζήκα – Κωστοπούλου, Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Μαγνησίας

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου