ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Οι πρόσφατες εξελίξεις

οι-πρόσφατες-εξελίξεις-547136

Γράφει ο Βασίλης Μεταξάς, γραμματέας της Τ.Ε. Βόλου του ΚΚΕ

Οσο περνούν οι μέρες τόσο πιο ανάγλυφα προβάλλουν τα αδιέξοδα του συστήματος σε ό,τι έχει να κάνει με τη ζωή του λαού. Γιατί για τα ζητήματα της οικονομικής διαχείρισης αυτού του συστήματος, τα μείγματα – όπως τα λένε – οικονομικής πολιτικής, αδιέξοδα δεν υπάρχουν. Το μάρμαρο όμως για άλλη μια φορά θα το πληρώσει ο λαός. Και όχι μόνο. Γίνεται επίμονη προσπάθεια ο λαός να στοιχηθεί πίσω από εκείνη την έκβαση της διαπραγμάτευσης που βολεύει το μεγαλύτερο μέρος των ντόπιων ομίλων. Διαπραγμάτευση που διεξάγει για λογαριασμό τους η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, έχοντας στο πλευρό της διεθνείς συμμάχους που επιδιώκουν παρόμοιο οικονομικό αποτέλεσμα, για τους δικούς τους βέβαια ομίλους και στον ανελέητο ανταγωνισμό ανάμεσά τους που είναι σύμφυτος με αυτό το σύστημα που λέγεται καπιταλισμός. Και επειδή πλησιάζει η μέρα της λήξης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς ότι αυτός ο ανταγωνισμός όταν οξύνεται οδηγεί στις πιο βάρβαρες μορφές επίλυσής του, με την επιστράτευση των λαών, της ζωής και του αίματός τους.

Οι σύμμαχοι, λοιπόν, για τους οποίους επαίρεται ο ΣΥΡΙΖΑ (Ιταλία, ΗΠΑ, Γαλλία, δείτε τα πρωτοσέλιδα της Αυγής), αποκαλύπτουν αυτό που λέει το ΚΚΕ και ενοχλεί φυσικά τους βουλευτές και τα στελέχη της κυβέρνησης. Οτι δηλαδή η διαπραγμάτευση όχι μόνο δε γίνεται για το λαό, αλλά ότι στο λαό θα στείλουν το λογαριασμό της. Λόγω χώρου δεν θα κάνουμε εκτενή αναφορά, θα σταθούμε μόνο στις τοποθετήσεις των Ομπάμα και Ρέντσι, βασικών συμμάχων του ΣΥΡΙΖΑ, που συναντήθηκαν πριν λίγες μέρες στις ΗΠΑ. Ρέντζι: «Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να τηρήσει τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση»… «ας πάρουν το παράδειγμα της Ιταλίας η οποία διαθέτει πλέον μια πιο ευέλικτη αγορά εργασίας και δεσμευόμαστε ότι η κυβέρνησή μας θα προχωρήσει σε παραπέρα μεταρρυθμίσεις μέσα στους επόμενους έξι μήνες». Ομπάμα: «Ο Ματέο έχει δίκιο. Η Ελλάδα πρέπει να κάνει μεταρρυθμίσεις. Οι Ελληνες πρέπει να εισπράξουν τους φόρους. Πρέπει να μειώσουν τη γραφειοκρατία, να κάνουν ευέλικτη την αγορά εργασίας». Σημειώνεται (επίσης για χάρη χώρου) μόνο η πιο πρόσφατη «μεταρρύθμιση» στην «αγορά εργασίας» για να την κάνει πιο «ευέλικτη» που προέβη η Ιταλία με την πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων και τη διεύρυνση της δυνατότητας των εργοδοτών να χρησιμοποιούν συμβάσεις πολύ περιορισμένου χρόνου όπως συμβάσεις ημέρας.

Οι τελευταίες εξελίξεις, με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, αλλά και με την τρομοκράτηση του κόσμου του στυλ «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε», δεν πρέπει να αφήσουν ασυγκίνητο κανέναν που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές. Η αγωνιώδης προσπάθεια των στελεχών του και φίλια προσκείμενων δημοσιογράφων να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα φτάνει στο σημείο πλήρους ταύτισης με τους πιο απροκάλυπτους εκπροσώπους των μεγαλοεπιχειρηματιών με φράσεις όπως: «όσοι δεν συμβάλλουν στην εθνική προσπάθεια που διεξάγεται θέλουν την Ελλάδα να χρεοκοπήσει», «η πράξη νομοθετικού περιεχομένου είναι έκτακτο μέτρο στα πλαίσιο του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος». Πρέπει να προβληματίσει, τουλάχιστον. Γιατί τελικά μια σημαντική υπηρεσία που έχει κληθεί να ασκήσει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι να βάλει όλους εκείνους που πριν από μερικούς μήνες, με την προηγούμενη συγκυβέρνηση, έλεγαν «φτάνει πια», να λένε τώρα «να στηρίξουμε το πατριωτικό καθήκον».

Ασφαλώς, δεν λέμε ότι είναι το ίδιο με τους προηγούμενους. Υπάρχουν διαφορές. Οσο περνάνε όμως οι μέρες, οι διαφορές αυτές αρχίζουν και αποκαλύπτονται και πιο πλατιά ότι είναι όπως εκείνες που είχαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ πριν κάτσουν στην ίδια κυβέρνηση. Οι παλιότεροι τα έχουν μάθει και πάθει.

Η αφερεγγυότητα του ΣΥΡΙΖΑ, οι φραστικές ακροβασίες, οι κορώνες, το «θεαθήναι» που ενισχύεται από τα ΜΜΕ (ακόμα και από εκείνα που είναι δήθεν στα μαχαίρια) είναι χαρακτηριστικά γνωρίσματα για ένα κόμμα που καλείται να διαχειριστεί ένα εκ γενετής και εξορισμού αντιλαϊκό σύστημα. «Καλωσορίσατε στον ρεαλισμό» λένε με χαιρεκακία οι προηγούμενοι. «Είδατε; Εύκολη η αντιπολίτευση, αλλά τώρα που κυβερνάτε τα βλέπετε». Αλλά τα λένε και στον ΣΥΡΙΖΑ! «Θέλουμε να καλωσορίσουμε την «αριστερά» μας στο πεδίο της πραγματικής πολιτικής», δήλωσε ο βουλευτής Μεϊκόπουλος πριν από αρκετές μέρες σε τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό. Που οδηγούν αυτά; Ενισχύουν την απογοήτευση και τη μοιρολατρία. Τσουβαλιάζονται οι πάντες στο «όλοι το ίδιο είστε» και τα παρόμοια. Δεν πρέπει να ξεχαστεί όμως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ήξεις αφίξεις, αφερέγγυος, έλεγε άλλα το πρωί και άλλα το βράδυ, κτλ. είτε είχε 3,5% είτε 35. Εδώ και 25 χρόνια, αυτό το κόμμα την ίδια τακτική εφάρμοζε. Χτυπούσε άσχημα στα αυτιά όταν λέγαμε από το ΚΚΕ: «οπορτουνιστές». Τώρα, λοιπόν, αυτοί οι οπορτουνιστές έμπλεξαν και με τους σοσιαλδημοκράτες και έχει φτιαχτεί ένα μείγμα ό,τι πρέπει για τους πάνω, (για αυτούς που έχουν πραγματικά την εξουσία, δηλαδή τα μονοπώλια και τους ομίλους). Γιατί οι πάνω είναι αυτοί που θέλουν πάντα, σε όλη την ιστορία του καπιταλισμού, για να μπορούν να βγάζουν τα τεράστια κέρδη τους από τη δουλειά των κάτω, των πολλών αυτό που εξέφρασε πολύ χαρακτηριστικά ο Υπουργός Οικονομικών Βαρουφάκης, μόλις προχτές στο 20ο Banking Forum που διοργάνωσε η Ένωση Ελληνικών Τραπεζών: «Η εποχή που μια κυβέρνηση της Αριστεράς ήταν εξορισμού αντίθετη με το χώρο της «επιχειρηματικότητας» έχει παρέλθει. Να το πω διαφορετικά: Αν φτάσουμε σ’ ένα σημείο όπου θα αναπτυσσόμαστε, τότε μπορούμε να ξαναρχίσουμε να μιλάμε για συγκρουόμενα συμφέροντα εργασίας και κεφαλαίου. Σήμερα είμαστε μαζί».

Ας σκεφτεί, λοιπόν, ο εργαζόμενος, ο μικρός αυτοαπασχολούμενος, ο άνεργος. Εδώ και πόσα χρόνια ακούει τέτοιες δικαιολογίες για να κάνει γαργάρα τις ανάγκες του, να αποδέχεται να ζει με ψίχουλα μπροστά σε αυτά που παράγει; Πόσες διαφορετικές εκφράσεις έχει ακούσει; «Να μπούμε στην ΟΝΕ», «Να μείνουμε στην ΟΝΕ», «Θα δούμε φως στο τούνελ», «Εθνική προσπάθεια», «Πατριωτικό καθήκον»… Και που έχει οδηγηθεί; Από τη «λιτότητα» της δεκαετίας του ’80, στον «λιτό βίο» του 2015. Μέσα όμως σε αυτά τα 35 χρόνια, οι όμιλοι θέριεψαν, τα κέρδη τους ξεχείλισαν, γέμισαν τράπεζες του εξωτερικού. Ολα ανήκουν σε μια χούφτα ανθρώπων και τους αυλικούς τους, τους οποίους και «εκκαθαρίζουν» που και που για να μπορούν να κρυφτούν ακόμα καλύτερα.

Αν μη τι άλλο και οι τελευταίες μέρες επιβεβαιώνουν αυτό που έλεγε με συνέπεια το ΚΚΕ πριν τις εκλογές. Οτι οποιαδήποτε κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού, της Ε.Ε., των οργανισμών των μονοπωλίων, έχει συγκεκριμένες ράγες που θα κινηθεί και είναι αυταπάτες και ψέματα ότι μπορεί να ξεφύγει από αυτές. Οσο πιο γρήγορα θαφτούν αυτές οι αυταπάτες, όσο πιο σύντομα οι εργαζόμενοι συνειδητοποιήσουν ότι πρέπει να οργανωθούν, ότι η λύση βρίσκεται στα χέρια τους και τα χέρια του διπλανού τους, στην κοινή πάλη εργαζομένων, άνεργων, αυτοαπασχολούμενων, φτωχών αγροτών, γυναικών και νεολαίας των λαϊκών οικογενειών, τόσο πιο κοντά θα έρθει η διέξοδος. Και διέξοδος δεν είναι άλλη από την τωρινή πάλη ενάντια στα νέα μνημόνια που θα φέρει και αυτή η κυβέρνηση, για να καταργηθούν οι εφαρμοστικοί νόμοι των προηγούμενων, να ανακτηθούν οι απώλειες που ματώνουν τις οικογένειες, να διεκδικηθούν οι σύγχρονες ανάγκες. Δεν πρέπει να «αναμορφώσουν» κανέναν λαϊκό άνθρωπο ώστε να θεωρεί πολυτέλεια να μη σκοτώνεται στο δρόμο επειδή τα διόδια «είναι αδύνατο να καταργηθούν», να μπορεί να έχει περίθαλψη επειδή «κάνουμε εθνική προσπάθεια», να μπορεί να έχει δουλειά και με δικαιώματα επειδή «πρέπει να ανεβάσουμε την ανταγωνιστικότητα». Οι παραγωγοί του πλούτου πρέπει και μπορούν να είναι αυτοί που θα τον καρπώνονται. Και η χώρα μας έχει τεράστιο πλούτο και απεριόριστες δυνάμεις στο εργατικό δυναμικό της. Αυτό που χρειάζεται είναι να πετάξει στην άκρη το σύστημα που για χάρη των κερδών των λίγων, βάζει τους πολλούς να θυσιάζονται. Και στη θέση του να φέρει αυτό το σύστημα που θα βάλει τους κάτω πάνω και τους πάνω κάτω. Ο λαός μπορεί, με τη συμβολή του ΚΚΕ, να διοικήσει ένα τέτοιο σύστημα και μια τέτοια οικονομία.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου