Γράφει ο Ανδρέας Φ. Βασιλείου, Επίτιμος Σχολικός Σύμβουλος, Ειδικός Παιδαγωγός, Πολιτικός Επιστήμονας
Τα πουλιά και κάθε είδους ζώα, θαλάσσια και χερσαία, ανήκουν στο ζωικό βασίλειο. Και όπως εμείς οι άνθρωποι έχουμε το δικό μας τρόπο να ζούμε, έτσι και τα πουλιά και τα ζώα έχουν και αυτά το δικό τους τρόπο ζωής.
Η απόκτηση κατοικίας για τον άνθρωπο είναι μια βασική επιδίωξη. Ολοι θέλουμε να έχουμε το δικό μας σπίτι, το δικό μας νοικοκυριό.
Μα και τα ζώα κάνουν σχεδόν το ίδιο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι χελιδονοφωλιές, που χτίζουν τα χελιδόνια. Μια τέτοια χελιδονοφωλιά παρατηρούσα για πολύ ώρα, ένα πρωινό.
Μέρες πριν, έβλεπα ένα χελιδόνι που πηγαινοερχόταν συνέχεια στο ίδιο σημείο, κάτω από ένα μπαλκόνι του σπιτιού μου. Στην αρχή νόμιζα ότι αυτό γινόταν τυχαία. Μια μέρα, όμως, που έσκυψα να δω, κατάλαβα ότι το χελιδόνι έχτιζε τη φωλιά του. Κάθε φορά που γύριζε, κρατούσε στο ράμφος του ένα βυλαράκι χώμα κι ένα μικροσκοπικό φυλλαράκι. Φτάνοντας στο σημείο της φωλιάς κολλούσε με πολλή προσοχή το νεοφερμένο ξυλαράκι ή το βυλαράκι το χώμα στα προηγούμενα. Και τώρα, η φωλιά του ήταν σχεδόν έτοιμη.
Το σχήμα της φωλιάς έμοιαζε σαν μια μικρή κούπα κολλημένη στο κάτω μέρος του μπαλκονιού. Σε ένα σημείο ήταν ανοιχτή, γιατί από εκεί έμπαινε μέσα και το έχανα από τα μάτια μου.
Κάποια στιγμή έβγαινε πάλι και πετούσε με χάρη στη γύρω περιοχή. Γυρνώντας κρατούσε στο ράμφος του κάτι σαν ξερόχορτα και τρύπωνε μέσα στη φωλιά. Αυτό γινόταν συνέχεια. Κατάλαβα ότι έστρωνε τα χορταράκια, για να κάνει το ………..του.
Αυτά όλα τα είδα την πρώτη μέρα που ασχολήθηκα με το χελιδόνι.
Πέρασε καιρός.
Η άνοιξη έφτανε στο τέλος της και το χελιδόνι το έβλεπα που πηγαινοερχόταν το ίδιο, όπως στην αρχή. Μα τι έκανε; αναρωτήθηκα. Και όταν ξανακάθισα να το παρακολουθήσω, είδα ότι στην άκρη της φωλιάς υπήρχαν τρία ή τέσσερα μικρά κεφαλάκια χελιδονιών.
Ηταν τα νεογέννητα που κοιτούσαν από ψηλά τον κόσμο. Η χελιδόνα πηγαινοερχόταν και τα τάιζε στο στόμα. Τι τους έδινε όμως, δεν μπόρεσα να καταλάβω. Φαίνεται θα ήσαν έντομα ή μικροί σπόροι.
Μετά από λίγες μέρες τα μικρά και η μητέρα τους πετούσαν μαζί. Τώρα μπορούσαν μόνα τους να βρίσκουν την τροφή τους.
Ξέρω ότι τα χελιδόνια είναι αποδημητικά πουλιά. Ετσι, με τις πρώτες ψύχρες, θα φύγουν για ζεστότερα μέρη. Εγώ όμως, δε θα αφήσω κανέναν να πειράξει τη μικρή χελιδονοφωλιά, όταν αυτή θα μείνει άδεια.
Θα την προφυλάξω όσο μπορώ και θα περιμένω να ξαναγυρίσουν τα χελιδόνια, στο μικρό τους σπιτάκι την επόμενη άνοιξη. Μ’ αρέσει πολύ το πηγαινέλα των χελιδονιών στο μπαλκόνι μου.
