ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Το Μικρό το ΜΕΓΑ (ρο) ~ Χώρος Μουσικής Γραμμάτων και Τεχνών στην Αγριά του Βόλου

το-μικρό-το-μεγα-ρο-χώρος-μουσικής-γρα-582587

Γράφει ο Βασίλης Μητσάκης, Ηθοποιός – Σκηνοθέτης – Συγγραφέας

Οταν πρωτοσυνέλαβα την ιδέα να γράψω ένα κείμενο σχετικό με το οχταήμερο Διεθνές Φεστιβάλ ΕΥΜΕΛΕΙΑ 4 του Πορφυρογένειου Ιδρύματος, ήταν στο τέλος της συναυλίας της πρώτης ημέρας, που έδωσε η παιδική χορωδία της Ρουμανικής Ραδιοφωνίας. Και έναυσμα για τον τίτλο αυτού του κειμένου μου το έδωσε ο στίχος του νομπελίστα ποιητή μας Οδυσσέα Ελύτη από το Αξιον Εστί: «Αυτός ο κόσμος ο μικρός ο μέγας», σε συνδυασμό με τα Μέγαρα Μουσικής της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, καθώς και της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του Ωνάσειου Ιδρύματος.

Ίσως κάποιοι από τους αναγνώστες να μειδιάσουν διαβάζοντας τον τίτλο αυτού του κειμένου. Θέλω να πιστεύω πως αυτοί οι κάποιοι ανήκουν στους μη τυχερούς, σ’ αυτούς που δεν τους γεννήθηκε ποτέ η περιέργεια κι ούτε τους δόθηκε ποτέ η ευκαιρία ν’ ανέβουν τα σκαλοπάτια του Πορφυρογένειου αυτού ιδρύματος για να περιεργαστούν έστω τους τρεις κύριους χώρους του: Την αίθουσα εκθέσεων του υπογείου, το θέατρο του ισογείου και τη βιβλιοθήκη του τρίτου ορόφου, όπου διεξάγεται το Διεθνές Φεστιβάλ Μουσικής ΕΥΜΕΛΕΙΑ IV (4). Κι ένας από τους στόχους αυτού του κειμένου είναι κι αυτός, να κινήσει την περιέργεια αυτών των κάποιων αναγνωστών να επισκεφτούν αυτό το μικρό Μεγάλο στολίδι Πολιτισμού και Τέχνης που ζει και αναπνέει στην παραλία της Αγριάς και περιμένει τους νέους επισκέπτες, που σίγουρα θα γίνουν φίλοι του φανατικοί. Γιατί, όπως ανέφερε σε ένα κείμενό του ο Νίκος Πορφυρογένης, στις 13 Μαΐου 1979, σκοπός του ιδρύματος είναι: «Να αποκτήσει η Αγριά ένα υποδειγματικό Κέντρο πνευματικής αναπτύξεως, ένα Κέντρο κοινωνικής αλληλεγγύης και ανυψώσεως του επιπέδου της ζωής της πόλεως, ένα Κέντρο, τέλος, πολιτιστικών εκδηλώσεων, που να προβάλλουν την Αγριά σαν επίζηλο παράδειγμα μιμήσεως.».

Παρακολούθησα και τις οχτώ ημέρες του Φεστιβάλ ΕΥΜΕΛΕΙΑ 4 και βρίσκομαι ακόμα, και θα βρίσκομαι για καιρό, υπό την επήρεια αυτών των μαγευτικών συναυλιών που η ποιότητά τους μου πρόσφερε ανάταση ψυχής. Τι σημασία έχει αν στις δυο τρεις από τις οχτώ συναυλίες υπήρχαν πέντε έξη καρέκλες αδειανές. Ίσως έφταιξε η βροχή, ίσως η έκτακτη σύνοδος της ολομέλειας της Βουλής που ζήτησε ο Πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας. Ίσως οι αδειανές αυτές θέσεις να περίμεναν αυτούς τους κάποιους να τις καλύψουν. Αύριο, αυτές οι πεντέξι θέσεις θα μειωθούν στις τρεις τέσσερις και μεθαύριο στις δύο τρεις, ώσπου να καλυφθούν όλες και η αίθουσα της βιβλιοθήκης, με την υπέροχη ακουστική και το θαυμάσιο πιάνο, να γεμίζει ασφυκτικά και να αυξηθεί τόσο το κοινό, που οι φανατικοί λάτρεις του Φεστιβάλ ΕΥΜΕΛΕΙΑ να ξημεροβραδιάζονται έξω απ’ το Πορφυρογένειο για μια θέση στις συναυλίες του, όπως συμβαίνει στα πιο ξακουστά φεστιβάλ της Ευρώπης κι όλου του κόσμου. Ναι, γίνομαι προφητικός, όχι από επιφοίτηση Αγίου Πνεύματος, ούτε απ’ τον ενθουσιασμό μου γι’ αυτό το θαύμα του μικρού ΜΕΓΑ(ρου) Μουσικής της Αγριάς Βόλου που έζησε η ψυχή μου αυτό το οχταήμερο, αλλά, πρώτον, από την έξυπνη κατοχύρωση της ασφάλισης και μακροημέρευσης του κληροδοτήματος της Ελένης και του Νίκου Πορφυρογένη μέσω ελβετικής τράπεζας, που να μην μπορεί καμιά κυβέρνηση να το οικειοποιηθεί και κανένας ισόβιος θεσμός ως πρόεδρος να το καταληστεύσει, που μ’ αυτόν τον τρόπο χάθηκαν στον τόπο μας πάμπολλα κληροδοτήματα, και δεύτερον, γίνομαι προφητικός, από τον παθιασμένο για την ποιότητα εμπνευστή και δημιουργό του Φεστιβάλ ΕΥΜΕΛΕΙΑ, κ. Ντίνο Μαστρογιάννη, που εκτός από το αδιαμφισβήτητο πιανιστικό του ταλέντο, έχει ταυτόχρονα και τη σπάνια οργανωτική ικανότητα να μαγνητίζει τα εξαιρετικά νέα ταλέντα απ’ όλο τον κόσμο, να έρχονται αφιλοκερδώς να επιδείξουν τις άψογες τεχνικές τους και να προσφέρουν το ταλέντο τους και τις ευαίσθητες ερμηνείες τους στο φανατικό κοινό της ΕΥΜΕΛΕΙΑΣ. Κι όλα αυτά υπό την διακριτική εποπτεία της άοκνης προέδρου του Ιδρύματος κας Κατερίνας. Μ. Πορφυρογένη, κόρης του αείμνηστου Μιλτιάδη, αδερφού του Νίκου Πορφυρογένη. Ετσι, με τέτοιους ανθρώπους, επιτυγχάνεται η ανύψωση της ανθρώπινης ζωής και δημιουργείται παράδοση στα πολιτιστικά πράγματα – και όχι μόνον – αυτού του τόπου, με ανθρώπους που έχουν αγάπη και πόνο για τον τόπο τους, που έχουν έμπνευση και ταλέντο, πάθος και πίστη στο όνειρο, αυστηρότητα και «ματωμένο» επαγγελματισμό.

Ο στίχος του Ελύτη από το Άξιον Εστί που προανέφερα σαν έναυσμα για να γράψω για το Πορφυρογένειο, έχει στο κείμενό μου διττή σημασία. Αναφέρεται όχι μόνο στο μικρό ΜΕΓΑ(ρο) Μουσικής, Γραμμάτων και Τεχνών, που αποτελεί μικρογραφία των Μεγάρων Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης, αλλά αναφέρεται και σ’ αυτόν τον κόσμο, τον μικρό τον Μέγα, που παρακολούθησε τις οχταήμερες συναυλίες της ΕΥΜΕΛΕΙΑΣ 4, με κατανυκτική προσήλωση. Αυτή η διττή σημασία του στίχου του Ελύτη μου πρόσφερε την έμπνευση να γράψω αυτό κείμενο για να εκφράσω τη συγκίνησή μου και τον ενθουσιασμό μου για αυτό που συντελείται στο Πορφυρογένειο ίδρυμα. Ποιος είπε πως σ’ αυτόν τον τόπο έπαψαν να υπάρχουν ευεργέτες; Απλώς αυτή η παγκοσμιοποίηση, αυτό το κουτί της Πανδώρας, αποδείχτηκε Δούρειος Ίππος, που πάει να μας επιβάλλει σαν θεό το χρήμα, με στόχο την εξαγόρασή μας και την κατάλυση των μειονοτήτων και των μικρών λαών, σαν μη ανταγωνιστικά μεγέθη, που επιμένουν στις ιδιαιτερότητές τους, που επιμένουν να πιστεύουν στους δικούς τους θεούς, στις παραδόσεις τους, στη γλώσσα τους και την ευαισθησία τους, την αξιοπρέπειά τους και την ιδεολογία τους.

Το Πορφυρογένειο ίδρυμα με την ΕΥΜΕΛΕΙΑ και τις ποικίλες πνευματικές και καλλιτεχνικές δραστηριότητές του αντιστέκεται με δύναμη και τόλμη, με ταλέντο και υψηλό καλλιτεχνικό ανταγωνισμό εναντίον αυτής της υποδούλωσης. Μέσα σ’ αυτά τα δίσεκτα χρόνια της κρίσης καταφέρνει και ζωογονεί την ευαισθησία των φανατικών φίλων του. Γι’ αυτό και το χειροκροτούμε θερμά – θερμότατα και ευχόμαστε σε όλους τους ιθύνοντες του Κοινωφελούς αυτού Ιδρύματος να είναι πάντα υγιείς για να συνεχίζουν το έργο τους σ’ αυτούς τους δίσεκτους καιρούς που βιώνουμε.

Υ.Γ. Δεν μίλησα για τους καλλιτέχνες ξεχωριστά που λάβανε μέρος στο φετινό Φεστιβάλ της ΕΥΜΕΛΕΙΑΣ 4. Δεν είμαι μουσικοκριτικός κι ούτε θα επιθυμούσα ποτέ να γίνω κριτικός οποιασδήποτε τέχνης. Είμαι λάτρης της μουσικής και δέκτης των οραμάτων κάθε τέχνης που στοχεύει στην ανύψωση του ανθρώπου και στη δημιουργία πολιτισμού. Οι καλλιτέχνες και των οκτώ προγραμμάτων της ΕΥΜΕΛΕΙΑΣ ήταν όλοι τους υπέροχοι. Το απέδειξαν το θερμότατο χειροκρότημα και τα αυθόρμητα μπράβο των θεατών που εισέπραξαν.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου