Γράφει ο Παύλος Γ. Μαρκάκης, π. Βουλευτής Μαγνησίας
Σε έναν ιδιότυπο «ανταρτοπόλεμο» επιδίδεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ από την πρώτη κιόλας ημέρα που ανέλαβε την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας, υιοθετώντας την τακτική «της τελευταίας στιγμής» σε όλες τις διαπραγματευτικές προσπάθειες. Και όσο θα διαρκέσει η διαπραγμάτευση, δηλαδή μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού, αυτή η τακτική φαίνεται ότι θα συνεχιστεί αφού φαίνεται ότι αποτελεί συνειδητή μέθοδο της
Στην Ευρώπη, ο Πρωθυπουργός και το Οικονομικό επιτελείο, εμφανίζονται αμετακίνητοι στις προγραμματικές τους θέσεις και στις διεκδικήσεις τους και από την άλλη την τελευταία στιγμή πριν την ρήξη «βάζουν νερό στο κρασί τους», σε μια προφανή προσπάθεια να αποφευχθούν οι μεγάλες αντιδράσεις των Ευρωπαίων εταίρων μας – που ήδη δυσπιστούν έναντι της Αθήνας – και να γλυτώσουμε τις τραγικές συνέπιες για την οικονομία της χώρας.
Στην Ελλάδα, από τη μια η αντιπολίτευση νομίζοντας ότι η ρήξη θα επέλθει, προειδοποιεί για τους κινδύνους και τις συνέπιες. Ομως κατόπιν αιφνιδιάζεται και φαίνεται να «διαψεύδεται» όταν επικρατούν οι συνετές σκέψεις και αποφεύγεται η έκρηξη. Αυτό και μόνο προκαλεί μεγάλη ευφορία και ικανοποίηση στο ΣΥΡΙΖΑ αφού η μέθοδος φέρνει το επικοινωνιακό αποτέλεσμα που επιδιώκει
Από την άλλη η Κυβέρνηση εμφανίζεται να θριαμβολογεί για τις «νέες» συμφωνίες, οι οποίες όμως στην ουσία είναι όμοιες με τις υπάρχουσες και τις προηγούμενες. Αυτός είναι και ο λόγος που προκαλούνται πολιτικές και ιδεολογικές αναστατώσεις στην κοινοβουλευτική τους ομάδα, το προεδρείο της οποίας συγκαλείται πλέον συχνά – πυκνά ώστε να ξεκινά κάθε φορά «ψυχολογικό μασάζ» στους κυβερνητικούς βουλευτές και οι αντιδράσεις να μην περάσουν στην κοινωνία.
Στην κοινωνία όμως και ιδίως στην αγορά αυτή η πολιτική τακτική της «τελευταίας στιγμής», περνάει δυσάρεστα και με σοβαρές επιπτώσεις, με αποτέλεσμα τα πάντα να έχουν παραλύσει.
Τα πιστωτικά ιδρύματα έχουν μόνο την στοιχειώδη επάρκεια και η αβεβαιότητα που προκαλεί συνειδητά η Κυβέρνηση, έχει επιφέρει τεράστια εκροή καταθέσεων και ουσιαστική αποδυνάμωση της οικονομίας. Η ρευστότητα ιδίως σε παραγωγικές δαπάνες είναι άγνωστη λέξη στην αγορά.
Το τραγικό είναι ότι αυτή την οικονομική συνέπια, που προέρχεται από την «δήθεν ρήξη» που δεν έρχεται, την προτιμά ο ΣΥΡΙΖΑ. Αρκεί που με την μέθοδό του έχει απαξιώσει την ήδη απαξιωμένη αντιπολίτευση που εξακολουθεί να εμφανίζεται ότι διαψεύδεται και κινδυνολογεί!
Η ίδια τακτική και στο Κοινοβούλιο. Ερχονται επικοινωνιακά αλλά χωρίς ουσία νομοσχέδια. Το πολυδιαφημιζόμενο νομοθέτημα «κατά της ανθρωπιστικής κρίσης» που κατατέθηκε και ψηφίστηκε από τη Βουλή, τόνωσε περισσότερο το εσωτερικό της κοινοβουλευτικής ομάδος του ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού. Αφού το αρμόδιο Υπουργείο δε γνωρίζει ακόμη που θα βρει τα ελάχιστα κονδύλια που χρειάζονται για να το εφαρμόσει. καθόσον δεν υπάρχουν!
Το ίδιο και το περιβόητο νομοσχέδιο για τις 100 δόσεις. Τελικά μαζεύτηκαν λιγότερα εκατομμύρια από αυτά που θα είχαν μαζευτεί αν το αρχικό νομοσχέδιο λειτουργούσε κανονικά από τον Δεκέμβριο μέχρι σήμερα!
Η συνέχεια προβλέπει, λειτουργία της ΕΡΤ με χρήματα των πολιτών μέσω ΔΕΗ και «επαναπροσλήψεις διαθεσίμων» που θα πληρώσουν το ποσοστό τους, στον αναπληρωτή του αναπληρωτή υπουργό!
Κι εδώ πάλι… κύριος στόχος είναι η αντιπολίτευση, που και ψηφίζει και είναι εκτεθειμένη!
Η «αλάνθαστη μέθοδος» και για τη νέα «λίστα μεταρρυθμίσεων» της κυβέρνησης.
Η στάση του Μεγάρου Μαξίμου δηλώνεται πως είναι και πάλι «αμετακίνητη», δεν γίνεται βήμα πίσω και αφήνεται να εννοηθεί ότι θα υπάρξει «ρήξη».
Οτι δηλαδή οι ευρωπαίοι τεχνοκράτες και γραφειοκράτες δήθεν δεν θα επιτρέπουν την εφαρμογή μέτρων ανάπτυξης στη χώρα. Μέχρι τα μέσα της ερχόμενης εβδομάδας, ωστόσο, που αναμένεται να συνεδριάσει το Eurogroup για την επικύρωση της συμφωνίας, κατά την πάγια τακτική της η κυβέρνηση μετά την κινδυνολογία και τους μαχητικούς τόνους, θα κάνει στροφή συνοδεύοντάς την ξανά με θριαμβευτικές δηλώσεις!
Γίνεται φανερό πως, η στρατηγική της κυβέρνησης «ΣΥΡΙΖΕΛ» έναντι των Ευρωπαίων εταίρων στηρίζεται κυρίως στη «σύνεση του ξένου παράγοντα» που «όπως και να ’χει αποφάσισε, πως δεν γίνεται να αφήσει την Ελλάδα εκτός» κυρίως για γεωστρατηγικούς λόγους…
Η ελληνική κοινωνία και η ελληνική οικονομία όμως απαιτεί να παραμεριστεί η «επικοινωνία» και η απειλή της «δήθεν ρήξης» και να υπάρξει σοβαρότητα και υπευθυνότητα για να παραμείνουν «ζωντανές».
Η παροιμία του τσοπάνου με τα πρόβατα και την δήθεν απειλή του λύκου διδάσκει ότι, όταν δεν πιάσει η «μπλόφα» στο τέλος την πληρώνουν τα πρόβατα.
