ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Η λαϊκή συμμετοχή και ο κοινωνικός έλεγχος

η-λαϊκή-συμμετοχή-και-ο-κοινωνικός-έλε-616822

Του Μάκη Γ. Μπαλλή, Βουλευτή Μαγνησίας του ΣΥΡΙΖΑ

Νέος γύρος διεθνών επαφών του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στην Ευρώπη. Συναντήσεις και συζητήσεις με θεσμικούς φορείς και αξιωματούχους, με αντικείμενο τις ελληνικές προτάσεις και προσπάθειες για την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης και για τη χάραξη μιας διαφορετικής τροχιάς για την ελληνική οικονομία και μίας πορείας ανάκαμψης και ελπίδας για την κοινωνία.

Κατά την αντιπολίτευση, πρόκειται για συναντήσεις που τα αποτελέσματά τους φέρνουν όλο και πιο κοντά την κυβέρνηση στα ίδια καλούπια των πολιτικών των προηγούμενων κυβερνήσεων. Κατανοητή η επιδίωξη των Σαμαρά – Βενιζέλου να δείξουν ότι η πολιτική του Μνημονίου ήταν μονόδρομος και πως οι δεσμεύσεις τους απέναντι στους δανειστές ήταν ο μόνος τρόπος για να συνεχίσει να υπάρχει η χώρα.

Για την κυβέρνηση, οι συναντήσεις αυτές έχουν ως αποτέλεσμα να μπαίνει στη διεθνή ατζέντα το ελληνικό πρόβλημα ως συνολικό πρόβλημα της ευρωπαϊκής πολιτικής, να τίθεται με έμφαση το πρόβλημα της διόγκωσης της ανεργίας, της φτώχειας και της κοινωνικής αποσύνθεσης ως αποτέλεσμα των οικονομικών συνταγών που επιβλήθηκαν και να μπαίνουν προς συζήτηση μεταρρυθμίσεις όχι νεοφιλελεύθερης κατεύθυνσης, αλλά με προοδευτικό πρόσημο. Οπως, για παράδειγμα, είναι η μεταρρύθμιση για τη σύλληψη της μεγάλης φοροαποφυγής, για τη φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου, για την αντιμετώπιση του λαθρεμπορίου και των οργανωμένων επιχειρηματικών και οικονομικών συμφερόντων. Σε αντίθεση με τη μεταρρύθμιση στην εργασία, το ασφαλιστικό, την υγεία, την εκπαίδευση, την οργάνωση του κράτους, τη δομή του δημόσιου τομέα κ.ά. που εφάρμοσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και η οποία οδήγησε στη συρρίκνωση των χαμηλών και των μέσων εισοδημάτων, στην απορρύθμιση του συστήματος υγείας, στην κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος και των Ταμείων, στην ανεργία και στη φτωχοποίηση.

Η αλήθεια είναι ότι είναι υπαρκτό το ερώτημα αν πέρα από την ειλικρίνεια των προθέσεων της κυβέρνησης και του Αλέξη Τσίπρα για την υλοποίηση των προεκλογικών δεσμεύσεων, υπάρχει η δυνατότητα να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις προς μια προοδευτική κατεύθυνση, να αντιμετωπισθούν κατά τα υπεσχημένα τα προβλήματα της κοινωνίας, να αποκατασταθούν σε εύλογο αλλά πάντως εύκολα ορατό χρονικό διάστημα, οι αδικίες του παρελθόντος.

Θα ήταν υποκριτικό και έξω από την πραγματικότητα να υποστηρίξει κανείς ότι δεδομένου του περιβάλλοντος πιέσεων που υπάρχει από μερίδα των δανειστών μας, και μάλιστα των οικονομικά ισχυρότερων, των εκβιαστικών τακτικών που ακολουθούνται (κάποιες φορές με τη σύμπλευση και εγχώριων δυνάμεων) σε βάρος μας και γενικότερα της απαξίωσης που επιχειρείται για την Ελλάδα και την κυβέρνησή της, τα πάντα θα αλλάξουν άμεσα. Ο ελληνικός λαός γνωρίζει, και το δείχνουν αυτό οι σχετικές δημοσκοπήσεις, ότι στην οικονομία δεν μπορούν να αλλάξουν όλα όσα θα θέλαμε σε μία μέρα.

Γι’ αυτό περιμένει τις ριζικές αλλαγές που οφείλει να προχωρήσει η κυβέρνηση σε άλλους τομείς, που δεν προκύπτει το απαγορευτικό δημοσιονομικό κόστος. Αλλαγές στη δικαιοσύνη, στη διαφάνεια, στην ισονομία αλλά κυρίως αλλαγές στο ύφος και τον τρόπο με τον οποίο ασκείται η εξουσία.

Δεν παραγνωρίζεται ούτε η επιδίωξη του μεγάλου στόχου της δημιουργίας μίας διαφορετικής Ελλάδας, της Δημοκρατίας, της Δικαιοσύνης, της ισονομίας και της λαϊκής συμμετοχής, ούτε η ελπίδα που γέννησε η εκλογική νίκη του περασμένου Γενάρη σε εκατομμύρια ανθρώπους, στην Ελλάδα και την Ευρώπη, για μία αποτελεσματική απάντηση στη λιτότητα. Αλλωστε αυτή η ελπίδα είναι που συνεχίζει να δίνει ώθηση στην κυβερνητική προσπάθεια για προοδευτική κατεύθυνση στην πολιτική της. Μία κατεύθυνση που πρέπει μεν να την εξετάζουμε υπό την κοινή λογική μίας ρεαλιστικής πολιτικής, με ρεαλιστική αντιμετώπιση τόσο των επιδιώξεων όσο και των περιορισμών και δυνατοτήτων, αλλά που ταυτόχρονα θα πρέπει να της θέτουμε ως προτεραιότητα τις ανθρώπινες ανάγκες και το συλλογικό συμφέρον της κοινωνίας. Μόνο με αυτό τον τρόπο, δηλαδή την άσκηση μίας πολιτικής που μέσα στο πλαίσιο των ρεαλιστικών δυνατοτήτων της θα προτάσσει τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας, θα γίνει αυτή η πολιτική μέρος της επιδιωκόμενης λύσης και όχι ενός ανατροφοδοτούμενου προβλήματος. Προϋπόθεση επιτυχίας, όμως, είναι η λαϊκή συμμετοχή και ο συνεχής κοινωνικός έλεγχος. Συμμετοχή στο διάλογο και τη διαβούλευση για το σχεδιασμό και τους στόχους της κυβερνητικής πολιτικής και έλεγχος στην εφαρμοζόμενη πολιτική ώστε να καλύπτεται το δημόσιο συμφέρον και να αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά οι βασικές κοινωνικές ανάγκες.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου