Του Βασίλη Καραμπερόπουλου
Το είπε και αυτό. Ποιος άλλος, η πολυπράγμων Αγκελα Μέρκελ, με το απολυταρχικό της ύφος «εκτός από την αλληλεγγύη υπάρχει και άλλος δρόμος». Άγνωστος σε μας, γνωστός βέβαια στους Γερμανούς από το απώτερο και το πρόσφατο παρελθόν. Να το επαναλάβουμε; Νομίζω πως δεν χρειάζεται στη λεπτομέρειά του. Όμως καλό είναι κάθε λαός ή μέρος του λαού να μην ξεχνάει. Και τα καλά αν υπάρχουν και τα άσχημα. Για να τα αξιολογεί και να τα κρίνει. Στην προκειμένη περίπτωση η «αλληλεγγύη» που αναφέρεται, μοιάζει, σαν άπιαστο όνειρο. Γιατί η «αλληλεγγύη» πληρώνεται αδρά, με τους βαρύτατους τόκους και τα πανωτόκια. Δισεκατομμύρια καταβάλλει κάθε χρόνο η Ελλάδα στους δανειστές της. Εγινε για λίγα ψωροευρώ, υποτελής των ισχυρών της Ευρώπης. Κουμάντο αυτοί σε όλα. Ακόμα και πόσες Κυριακές θα είναι ανοιχτά τα καταστήματα, ακόμη πως δεν πρέπει να βοηθηθούν οι οφειλέτες στο δημόσιο για την εξόφληση των οφειλόμενων που ανέρχονται σε 72 δις (αν είχαν εισπραχθεί τα οφειλόμενα, δεν χρειαζόταν η βοήθεια και καμιά αλληλεγγύη), ακόμα κουμάντο στις περικοπές μισθών και συντάξεων, στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, στην επιμονή να βγει στο σφυρί το σπίτι του φτωχού οφειλέτη, κουμάντο στις απολύσεις, σε θέματα εκπαίδευσης και υγείας. Καμιά εξουσία στο λαό και την κυβέρνησή του. Κουμάντο σε όλα. Ετσι λειτουργεί η δημοκρατία τους. Τώρα που έχουν το χρήμα και το πάνω χέρι, αφήνουν τους αδύνατους να «βράζουν στο ζουμί τους». Ποιοι αυτοί, οι δυνατοί, που στα πολύ παλιά χρόνια, όταν οι Ελληνες έχτιζαν Παρθενώνες και οργάνωναν Ολυμπιακούς αγώνες, αυτοί ήταν ανύπαρκτοι και για πολλούς ζούσαν σε σπηλιές. Και αργότερα εως πρόσφατα, μας γύριζαν την πλάτη για ότι καλό και σε άλλα μας κολλούσαν στον τοίχο (Μικρά Ασία – Κατοχή – Εμφύλιος – άγρια εκμετάλλευση με τα οπλικά συστήματα και τελευταία ο μπαμπούλας της Ευρώπης). Ο άλλος δρόμος που επικαλείται η Μέρκελ, φαίνεται πως της είναι αρκετά γνωστός. Γιατί αν άλλοι λαοί τον περπάτησαν με αγκάθια, πληρώνοντας με αίμα την αντίστασή τους, αυτοί τον χάρηκαν για να το επικαλούνται. Και όπως φαίνεται δεν εννοούν μόνο τις σημερινές δυσκολίες που θα προκύψουν από την απώλεια πλούτου και το στέγνωμα ψυχής και σώματος. Εμείς δεν έχουμε παρά να ανασκαλίσουμε τη μνήμη μας και να θυμηθούμε α) την εισβολή στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941 για να ξεντροπιάσουν τους νικημένους φίλους τους Ιταλούς, β) την αρπαγή του ελληνικού πλούτου και το δάνειο που δεν επέστρεψαν γ) το άνοιγμα της πόρτας στους φίλους τους Βούλγαρους που ρήμαξαν την Ανατ. Μακεδονία δ) Φεύγοντας οι Γερμανοί από την Ελλάδα άφησαν 1.000.000 περίπου νεκρούς (εκτελέσεις και θάνατοι από την πείνα), τεράστιες υλικές καταστροφές, αεροδρόμια, λιμάνια, γεφύρια, δρόμοι σιδηρόδρομοι, δημόσια κτίρια κ.α. ε) τον κονιορτό και το πένθος που άφησαν με τους βομβαρδισμούς σε Σερβία και Κόσσοβο, όπως και τη βάναυση συμμετοχή του σε Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, Ουκρανία, Βαλκάνια στ) ο άλλος δρόμος της Μέρκελ, ήταν ο στόχος διάλυσης κρατών (της Σοβιετικής Ενωσης σε 10 περίπου κράτη, τα περισσότερα δορυφόροι σήμερα της Γερμανίας, της πρώην Γιουγκοσλαβίας σε 7 κράτη ζ) η άγρια εκμετάλλευση με την κατ’ αποκλειστικότητα σχεδόν πώληση οπλικών συστημάτων, μερικά των οποίων ελαττωματικά, όπως τα ελληνικά υποβρύχια, και επίσης η κυριαρχία της Γερμανίας στις αγορές των οικονομικά υποβαθμισμένων χωρών (Ελλάδα, Βουλγαρία, Ρουμανία, Ουκρανία, Πολωνία κ.α.) η) Η θρασύτατη παρέμβαση της Γερμανίας στις οικονομίες κρατών, όπως η Ελλάδα, εφαρμόζοντας σκληρή λιτότητα και απολύσεις, περικοπές με αποτέλεσμα 1.500.000 άνεργοι, 3.000.000 κάτω από το όριο της φτώχειας, 300000 κλειστά μαγαζιά, ένας ασφυκτικός οικονομικός κλοιός.
Υπάρχουν λοιπόν και άλλοι δρόμοι, εκτός από αυτόν της αλληλεγγύης. Και αν μας αναγκάσουν να βαδίσουμε τον σκληρό δρόμο της ανάκαμψης, με εμπόδια και την άρνηση των ευρωπαίων φίλων μας, εμείς θα βαδίσουμε ζωντανοί, όρθιοι, με το κεφάλι ψηλά. Οι «δυνατοί» της Ευρώπης, αρνητικοί, θα μείνουν με το αίσθημα της ντροπής, που με τη στάση τους χάνουν ένα φίλο λαό και μαζί διαψεύδουν τους εαυτούς τους, για δήθεν στήριξη και «αλληλεγγύη». Τα ψεύτικα χαμόγελα θα σβήσουν και οι μάσκες πέφτουν. Η Ελλάδα δεν θα υποκύψει. Ψηλά το κεφάλι, ενωμένοι θα αποκαταστήσουμε την αξιοπρέπειά μας και την εθνική μας περηφάνια.
