Διατήρηση στο ακέραιο των δεσμεύσεων και νόμων της προηγούμενης κυβέρνησης
Ο λαός έχει πλέον μπροστά του ανοιχτά όλα τα χαρτιά και ανάλογα πρέπει να διαμορφώσει τη στάση του. Οχι μόνο όσοι με βαριά καρδιά ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και εκείνοι που ακούμπησαν πάνω του τις ελπίδες για κάτι καλύτερο, διαβάζοντας τους τίτλους και όχι την ουσία όσων έλεγε προεκλογικά. Ας δούμε, πόσο μακριά από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ κινείται ο ΣΥΡΙΖΑ στο μεγάλο ζήτημα του κατώτατου μισθού.
Κατ’ αρχήν, στο κείμενο της συμφωνίας, η δέσμευση ότι θα αυξηθεί ο κατώτατος μισθός μετατράπηκε σε «φιλοδοξία», μεταφέροντας πιο πίσω χρονικά ακόμα και τη συζήτηση για οποιαδήποτε αύξηση, σε συνεννόηση μάλιστα με τους διεθνείς και ευρωπαϊκούς θεσμούς, δηλαδή αυτούς που μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ως «τρόικα».
Κατά δεύτερο, η κυβέρνηση ομολογεί ότι οι όποιες αυξήσεις θα πρέπει να είναι σε συνάρτηση με την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και γι’ αυτό το σκοπό θα θεσπίσει ένα «νέο ανεξάρτητο σώμα», που θα γνωμοδοτεί σχετικά.
Το «σενάριο», όμως, που περιγράφει η κυβέρνηση δεν απέχει πολύ από το μηχανισμό διαμόρφωσης του κατώτατου μισθού, που θέσπισε η προηγούμενη συγκυβέρνηση, με το νόμο 4172/2013 (θα ισχύει από τη 1/1/2017).
Συγκεκριμένα, το άρθρο 103 («Διατάξεις για τον κατώτατο μισθό») του νόμου που ψήφισε η προηγούμενη συγκυβέρνηση, προβλέπει τα εξής:
-«(…) Το ύψος του νομοθετημένου κατώτατου μισθού και νομοθετημένου ημερομισθίου θα πρέπει να καθορίζεται λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και τις προοπτικές της για ανάπτυξη από την άποψη της παραγωγικότητας, των τιμών, και της ανταγωνιστικότητας, της απασχόλησης, του ποσοστού της ανεργίας, των εισοδημάτων και μισθών». Είναι όλα αυτά που η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ονομάζει με μια φράση «εξελίξεις στην παραγωγή και την ανταγωνιστικότητα».
-«Για τον ορισμό του νομοθετημένου κατώτατου μισθού και νομοθετημένου κατώτατου ημερομισθίου διεξάγεται διαβούλευση μεταξύ των κοινωνικών εταίρων και της κυβέρνησης με την τεχνική και επιστημονική υποστήριξη εξειδικευμένων επιστημονικών, ερευνητικών και συναφών φορέων και εμπειρογνωμόνων, σε θέματα οικονομίας και ιδίως οικονομίας της εργασίας, κοινωνικής πολιτικής καθώς και εργασιακών σχέσεων (…)». Ολες οι παραπάνω αρμοδιότητες ανατίθενται στο «νέο ανεξάρτητο σώμα» που δεσμεύεται να φτιάξει ο ΣΥΡΙΖΑ.
-Ο ίδιος νόμος περιγράφει ένα ευρύ φάσμα «κοινωνικών εταίρων» που θα συμμετέχουν στη διαμόρφωση του κατώτατου μισθού (ΓΣΕΕ, εργοδοτικές ενώσεις) και προβλέπει τη συγκρότηση τριμελούς Επιτροπής για το συντονισμό της διαπραγμάτευσης κάθε χρόνο. Είναι αυτό που ο ΣΥΡΙΖΑ ονομάζει «διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους και τους Ευρωπαϊκούς και Διεθνείς Θεσμούς».
Στο διά ταύτα: Αποδεικνύεται ακόμη μια φορά ότι ο στόχος της ανάκαμψης του κεφαλαίου έχει σταθερά αντιλαϊκό αποτέλεσμα, αποδεικνύεται ότι μέσα στα τείχη της ΕΕ δεν μπορεί να υπάρξει διαπραγμάτευση υπέρ του λαού. Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα μπορούν να τα καταφέρουν, οργανώνοντας τον αγώνα και τη συμμαχία τους, παλεύοντας για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, που θα υπηρετεί τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, με αποδέσμευση από την ΕΕ, με μονομερή διαγραφή του χρέους, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και με το λαό στην εξουσία. Κάνοντας πλειοψηφικό ρεύμα την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ.
Του Μιχάλη Τσιώνα, μέλους της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ
