Του Γεωργίου Παπασίμου, Δικηγόρου, Μέλους Δ.Σ. του «ΠΡΑΤΤΩ»
Η νέα Ελληνική Κυβέρνηση Κοινωνικής Σωτηρίας έλαβε την ισχυρή εντολή από τον «πληγωμένο» Ελληνικό Λαό από την πενταετή μνημονιακή «καταιγίδα», να αλλάξει πορεία, τόσο όσον αφορά τη σχέση της Χώρας με τους εταίρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο και την εσωτερική οικονομική πολιτική έναντι του «συστήματος παρακμής», που παρέδωσε «βορά» την Ελλάδα, χωρίς ίχνος προστασίας, στις διαθέσεις του διεθνούς κερδοσκοπικού Κεφαλαίου.
Οι δυο παραπάνω συνιστώσες της αλλαγής πορείας δεν είναι παράλληλες, αλλά τέμνονται, όντας η συνισταμένη μιας μεγάλης ιστορικής πολιτικής ανατροπής, που, ήδη, έχει αρχίσει να συντελείται στην Χώρα μας, αποτελώντας την αφετηρία μιας νέας προοδευτικής λαϊκής Μεταπολίτευσης.
Και αν για την Ελλάδα της ανθρωπιστικής κρίσης, των προκλητικών ανισοτήτων, της διαφθοράς, της διαπλοκής και του «παρασιτισμού – μαυραγοριτισμού» της οικονομικής ολιγαρχίας, είναι ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ αυτή η αλλαγή πορείας σε όλα τα επίπεδα, για την Ευρώπη, που είναι εγκλωβισμένη τα τελευταία χρόνια στον νεοφιλελεύθερο μονεταριστικό «λαβύρινθο», αποτελεί την ιστορική ευκαιρία να επαναχαραχθούν οι αδιέξοδοι όροι της σημερινής της πορείας, εν σχέσει με τους ιστορικούς όρους κοινωνικής της συγκρότησης πάνω στις στάχτες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με ισχυρή ανάπτυξη του Κράτους Δικαίου και του Κράτους Πρόνοιας, ως αποτέλεσμα ενός μεγάλου συμβιβασμού της καπιταλιστικής συσσώρευσης και των κοινωνικών λαϊκών δικαιωμάτων.
Η ορθή λύση του Ελληνικού προβλήματος, στη βάση των προτάσεων της Ελληνικής κυβέρνησης, είναι η μεγάλη ευκαιρία της Ευρωπαϊκής «ελίτ» να «τροχιοδρομήσει στις σωστές ράγες» το Ευρωπαϊκό «τρένο», χωρίς μεγάλο οικονομικό κόστος και να αποφύγει τις ανεξέλεγκτες μεγάλες συγκρούσεις, που βρίσκονται, ήδη, στο οπτικό πεδίο αυτών, που «κοιτάζουν λίγο πιο πέρα», είτε από την Ισπανία (Podemos), είτε από τη Γαλλία – Αγγλία (ενίσχυση ευρωσκεπτικιστικής Ακροδεξιάς).
Και αυτό, γιατί η Ευρώπη σήμερα βρίσκεται μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, λόγω της μεγάλης αποτυχίας του οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου, που προωθήθηκε σταδιακά από την κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού, και ειδικότερα τα τελευταία χρόνια μετά την μεταφορά της καπιταλιστικής κρίσης από τις Η.Π.Α. στην «καρδιά» της Ευρώπης, με την χρησιμοποίηση από το Βερολίνο του δημοσίου χρέους ως «εργαλείου» υποταγής των άλλων Χωρών και της επιχείρησης της μετατροπής της Ελλάδος σε «αποικία χρέους».
Και ενώ βρισκόμαστε σήμερα σε μία τεράστια επιστροφή της Γεωπολιτικής με μείζονες συγκρούσεις σε όλο τον πλανήτη (κρίση Ουκρανίας, οικονομική σύγκρουση Ρωσίας και Δύσης, η Σινορωσική προσέγγιση, η αντιπαράθεση Κίνας – Ιαπωνίας, η Ισλαμική τρομοκρατία και η πλήρης Αποσταθεροποίηση της Μέσης Ανατολής κ.λπ.) και θα περίμενε κανείς, η Ευρώπη, που αποτέλεσε το «θέατρο» παγκοσμίων πολέμων και ανταγωνισμών, να είναι μια «νησίδα» ομαλότητας και σταθερότητας σ’ αυτόν τον «νέο» κόσμο, που βρίσκεται υπό διαμόρφωση, λόγω της «στενόμυαλης» μονεταριστικής οικονομικής πολιτικής και της προσπάθειας επιβολής κοινωνικού μοντέλου των «2/3» στις Ευρωπαϊκές Χώρες, αποτελεί και η ίδια έναν από τους «αδύναμους παγκόσμιους κρίκους».
Με βάση αυτά, η εκλογική επικράτηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στην Ελλάδα και η προσπάθεια της Κυβέρνησης Κοινωνικής Σωτηρίας της Χώρας να σταματήσει τα προγράμματα λιτότητας και να προωθήσει πολιτικές οικονομικής ανάπτυξης και κοινωνικής προστασίας, δεν αποτελεί ευκαιρία μόνο για τον Ελληνικό Λαό, αλλά και για τους σημερινούς ηγέτες της Ευρώπης την καλύτερη ευκαιρία να προσαρμοσθούν στα νέα δεδομένα. Τυχόν κοντόφθαλμη αδιαλλαξία για βραχυπρόθεσμα οφέλη τους έναντι της Ελλάδος, θα αποτελέσει, στην κυριολεξία, την «θηλιά» για το μέλλον της Ευρώπης, αφού, ήδη, υπάρχουν έντονες «τεκτονικές» διεργασίες στα Ευρωπαϊκά «θεμέλια», που αν αφεθούν να «ενεργοποιηθούν», τότε θα σαρώσουν τα πάντα στο διάβα τους.
Η Ελλάδα, η Κυβέρνηση Κοινωνικής Σωτηρίας και ο Πρωθυπουργός της Χώρας Αλέξης Τσίπρας έχουν σήμερα το ρόλο του Θησέα για την «θανάτωση του Μινώταυρου» του νεοφιλελευθερισμού στον Ευρωπαϊκό «λαβύρινθο». Το διεθνές «πειραματόζωο», η Ελλάδα, που εγκλωβίσθηκε τα προηγούμενα χρόνια μέσα στον «λαβύρινθο» της «βύθισης» και της κατάπτωσης, έχει, ήδη, «σηκώσει τα άσπρα πανιά» της ελπίδας προς όλους τους Ευρωπαϊκούς Λαούς.
