Του Αρχιμ. Γεωργίου Γιαννιού, εφημερίου του Ι.Ν.Αγ. Δημητρίου Αλμυρού
Εισήλθαμε ήδη στην περίοδο του Τριωδίου. Μια περίοδο προπαρασκευής για την είσοδό μας στην ευλογημένη και κατανυκτική Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Ωστόσο, κατά την περίοδο του Τριωδίου, το πνεύμα που επικρατεί είναι εκ διαμέτρου αντίθετο από το ήθος που προτείνει η Εκκλησία μας, το οποίο δεν είναι άλλο από την πνευματική περισυλλογή, τη μετάνοια, την εγκράτεια. Όμως, η Εκκλησία μας, ως φιλόστοργη μητέρα, αγκαλιάζει όλα τα παιδιά της και προσπαθεί να τα επαναφέρει στην προτέρα τους θέση. Μια στάση και ένα τρόπο ζωής ορθόδοξο και αγιοπνευματικό. Για το λόγο αυτό, οι Πατέρες της Εκκλησίας θέσπισαν τέσσερις πνευματικούς σταθμούς, ως πηγές πνευματικού ανεφοδιασμού μέσα σ’ αυτή την ευλογημένη πορεία. Και δεύτερος πνευματικός σταθμός – προηγήθηκε η Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου – η Κυριακή του Ασώτου.
Λέγεται, πως αν χανόταν όλα τα Ευαγγέλια και σωζόταν μονάχα η περικοπή που αναφέρεται στο περιστατικό της επιστροφής του άσωτου γιου του πλουσίου άνδρα, αυτή και μόνο θα ήταν αρκετή να αποδείξει ότι αυτός που την είπε δεν είναι άνθρωπος απλός, μα ο ίδιος ο Θεός. Γιατί μονάχα ο Θεός μπορεί με τόσες λίγες λέξεις να μεταδώσει τόσα υψηλά νοήματα!
Η παραβολή του ασώτου γιου είναι η ιστορία του ανθρωπίνου γένους. Ο πανάγαθος Θεός μας έπλασε από αγάπη, μας τοποθέτησε στον παράδεισο της τρυφής, μας έδωσε τα χαρίσματά του και τη χαρά του, μας έκανε ευτυχισμένους κοντά του. Όμως, ο εχθρός μας, ο διάβολος, μας έκλεψε τη χαρά, μας γύμνωσε από την ευτυχία μας και μας έριξε δυστυχισμένους στη γη. Από τότε προσπαθούμε να χορτάσουμε ευτυχία τρώγοντας τα ξυλοκέρατα της αμαρτίας. Ώσπου ο Υιός και Λόγος του Θεού σαρκώνεται, φορά τη δική μας σάρκα και η μετάνοια των ανθρώπων λαμβάνει καινό νόημα και διάσταση.
Είναι καιρός και εμείς να μετανοήσουμε, να επιστρέψουμε στο σπίτι του Πατέρα. Ακούμε πολλές φορές στις μέρες μας, ότι η οικονομική κρίση που περνούμε και μάλιστα τούτες τις μέρες όλοι μας με αγωνία και ελπίδα προσμένουμε τις εξελίξεις, έχει ως αιτία την πνευματική κρίση. Τι σημαίνει πνευματική κρίση; Σημαίνει απομάκρυνση από τον Θεό, αθέτηση των εντολών Του, ζωή με απόλαυση και σαρκικές ηδονές, ζωή πλεονεξίας και αδικίας. Ζούμε δίχως σεβασμό στην οικογένεια και στην ανθρώπινη ζωή. Η αδικία των ανθρώπων πλεόνασε…
Καιρός, λοιπόν, γι’ αυτοκριτική. Καιρός να επιστρέψουμε μετανοιωμένοι στο σπίτι του Πατέρα. Η επιστροφή του άσωτου γιου φωτίζει τον δρόμο της επιστροφής μας. Μη μας φοβίσει το πλήθος των αμαρτιών μας. Μη μας παρασύρει η αμετανοησία των κοντινών μας ανθρώπων ή του πλήθους του κόσμου. Μη μας απογοητεύσει ο άρχοντας του ψεύδους και της κακίας, δηλαδή ο διάβολος. Μη μας πείσει ν’ αναβάλλουμε γι’ αργότερα τη μετάνοια.
Τούτες τις μέρες ας παρακαλέσουμε τον Θεό – Πατέρα, μας χαρίσει μετάνοια, σαν τη μετάνοια που είχαν οι Αγιοι της πίστης μας, για ν’ αυξήσουμε την ελπίδα της σωτηρίας μας, την ελπίδα για ζωή…
