ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Στέλιος Γαβαλάς

στέλιος-γαβαλάς-702355

Ο Νικόλας Δεληγεώργης είναι Διδάκτωρ Πολιτικός Μηχανικός Καθηγητής Πανεπιστημίου Padova Ιταλίας

Στον εκθεσιακό χώρο του «Εικαστικού Κύκλου», Κολωνάκι, πραγματοποιήθηκε η έκθεση γλυπτικής του Στέλιου Γαβαλά με τίτλο: «Ουτοπία».

Ο Στέλιος Γαβαλάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966, σπούδασε γλυπτική στην Ανωτέρα Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών (1985 – 1990), στα εργαστήρια των Ε. Ν Κυλαϊδη και Θ. Παπαγιάννη με εξειδίκευση στις τεχνικές της γυψοτεχνίας, της κεραμικής, της ξυλογλυπτικής και της μεταλλοτεχνίας.

Από το 1992 έως το 1994 συνεργάστηκε στο Σίδνεϋ Αυστραλίας με τη Σχολή Καλών Τεχνών του Σίδνεϋ.

Από το 1998 έως σήμερα εργάζεται στο Υπουργείο Πολιτισμού και από το 2006 είναι Καλλιτεχνικός Προϊστάμενος.

Ο καλλιτέχνης σχεδόν ανά εξαετίας μας εκπλήσσει με καινούριες ενότητες έργων, που συνεχίζουν ένα ποιητικό ταξίδι στο όραμα για έναν κόσμο ονειρικό, ιδανικό, ουτοπικό.

Η Ουτοπία είναι μια φιλοσοφική έννοια ανάμεσα στον υλισμό και τον ιδεαλισμό, ανάμεσα στην ιστορία και τον Μύθο. Μεταξύ τους και χωρίς περιορισμούς κινείται η ανθρώπινη επιθυμία. Αυτή διαρρηγνύει τα όρια τους, έτσι ώστε το ανθρώπινο ον να επιβιώνει σ’ έναν υλισμό με στόχους, να επιδιώκει υλοποιήσιμα ιδεώδη, να διδάσκεται από μια ιστορία με πρότυπα και να επινοεί μια μυθολογία του πολιτισμού βγαλμένη από τις συνήθεις των λαών. Οι απραγματοποίητες επιθυμίες παραμένουν στη σφαίρα της ουτοπίας, ενώ οι υλοποιήσιμες, κάτω από ειδικές συνθήκες και μέσω των κοινοτικών μηχανισμών, μεταπηδάνε στη σφαίρα του πραγματικού.

Βυθισμένος σ’ αυτές τις έννοιες, για περισσότερα από δεκαπέντε χρόνια, ο Στέλιος Γαβαλάς επινόησε και διαρκώς το εμπλουτίζει, ένα οπτικό λεξιλόγιο ουτοπικής τέχνης για να εισβάλλει στα όνειρα και στις επιθυμίες των ανθρώπων. Το 20012 η ουτοπική του προσπάθεια στη σειρά «Παρά διν’ αλύς» να παγιδεύσει τη θάλασσα σε βαλίτσες, παλιά κασόνια, βάρκες και ταχυδρομικούς σάκους. Το 2007 στις «Αιωρούμενες Πολιτείες» τα πολύχρωμα μοντέλα πόλεων να ταλαντεύονται στο χώρο, σαν μπαλόνια φουσκωμένα, πάνω από ψιλόλιγνες φιάλες αερίου. Στην καινούρια σειρά έργων με τίτλο «Ουτοπία» οι σκάλες είναι το μεταφορικό μέσο για την ταξιδιωτική μυθοπλασία και το σύννεφο ένας διαρκής μεταβαλλόμενος αχαρτογράφητος τόπος ονείρων.

Ο Χριστιανισμός, ερμηνεύοντας μεταφορικά τη λύτρωση από την αμαρτία, εικονογράφησε την κλίμακα στο όνειρο του Ιακώβ, την Παναγία των Χαιρετισμών, ως τη σκάλα για να κατέβει ο Θεός στους ανθρώπους («Χαίρε κλίμαξ επουράνιε, δι ης κατέβη ο Θεός») και τις τριάντα βαθμίδες της κλίμακας του Ιωάννη του Σιναϊτου για να ανέβει ο άνθρωπος στον Θεό. Στο νέο ταξίδι του Γαβαλά, δεν υπάρχει Χριστιανικός εξαγνισμός, ούτε Χριστοτέλεια κάθαρση. Ο καλλιτέχνης δεν είναι Άγιος, ούτε ενεργεί ακολουθώντας άγραφους κανόνες ηθικής. Ως ενδιάμεσος, ανάμεσα στην πραγματικότητα και το όνειρο, δημιουργεί ποικίλες ανισοϋψείς μεταλλικές κατασκευές, τις σταθερές κατακόρυφες σκάλες στο χώρο.

Πρόκειται για μια ψυχολογική προσέγγιση της ανθρώπινης επιθυμίας, όταν επιλέγει τη σταθερότητα της κατασκευής, αντί μιας σκαλιέρας, δηλαδή μιας σχοινένιας αιωρούμενης σκάλας. Η Ουτοπία έχει κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις. Είναι μια αισιόδοξη ποιητική έμπνευση.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου