Οχι αυτό δεν το ακούσαμε ακόμα στο δημοτικό συμβούλιο, τη γνωστή φράση του δρόμου που εκτοξεύεται εναντίον γυναικών από πολλά βαρύδες. Αυτό που ακούσαμε είναι να βράσουμε αυγά και μακαρόνια, να μην σκίσουμε κανένα καλσόν… και να δούμε δωράκια δωδεκάποντα σε γυναίκα δημοσιογράφο. Εκφράσεις και πράξεις βαρύνουσας πολιτικής σημασίας από τον Δήμαρχο του Βόλου, εναντίον των γυναικών συμβούλων του Δημοτικού μας συμβουλίου και δημοσιογράφων της πόλης μας. Ο ακραίος σεξισμός, η αγοραία διάθεση, το ύφος του βαρύμαγκα πολιτικού προβάλλουν ολοένα και πιο συχνά στο δημοτικό συμβούλιο δημιουργώντας εύγλωττους γηπεδικούς συνειρμούς.
Ο σεξισμός του δημάρχου αλλά και των συμβούλων που τον χειροκροτούν , αποτελεί σοβαρή μορφή διάκρισης όπως ο ρατσισμός. Συνιστά, με άλλα λόγια, μια ήσσονος (ή εν πάση περιπτώσει) παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο σεξισμός είναι ένα παρακλάδι του ρατσισμού.
Πέρα από το προφανές ότι οι υψηλοί τόνοι και οι λεκτικές επιθέσεις αποτελούν πέπλο κάλυψης των λόγων, που προκάλεσαν την επίθεση, προσβάλλουν τη γυναικεία οντότητα, ενώ υφέρπει το μήνυμα ότι η θέση των γυναικών είναι στην κουζίνα και ως κυρίες των κυρίων.
Με την εμμονή να λένε κάποιες Κυρίες, τα πράγματα με το όνομά τους, όχι μόνο ενοχλεί, αλλά ξεσηκώνει πογκρόμ εναντίον του παραμορφωτικού ειδώλου μιας «κακιάς» που φταίει που μας τα λέει… Οι κακές μάγισσες που πρέπει να καούν στην πυρά… Γιατί δεν μπορούν να τις αντιμετωπίσουν. Νοιώθουν αδύναμοι και τρομαγμένοι. Δεν φταίει ο βασιλιάς που είναι γυμνός αλλά αυτός που το φωνάζει…
Και από την άλλα αυτό το «έλα μωρέ τώρα », ή «δεν έχεις χιούμορ» μας έχει φάει. Γιατί σε περίπτωση που δεν το έχετε καταλάβει, ο σεξισμός στην Ελλάδα είναι αστείος. Οπως και ο ρατσισμός. Ή όπως μου είπε κάποτε κάποιος «χρειαζόμαστε μια γυναικεία φωνή στο δημοτικό μας συμβούλιο». Τι είναι άραγε η γυναικεία φωνή; Για τί πράγματα μιλάει; Εχω αναρωτηθεί πολλές φορές, απάντηση δεν έχω βρει. Ας πάω να βράσω την μακαρονάδα μου και καλό 2015.
