Της Τζούλιας Τσαλίκη, υποψήφιας βουλευτή Μαγνησίας Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών
Πέρασαν κιόλας πέντε χρόνια και τρία μνημόνια από το 2009 χωρίς να ολοκληρώσουμε τις αναγκαίες προσαρμογές και μεταρρυθμίσεις και βρισκόμαστε πάλι μπροστά στο ενδεχόμενο του Grexit. Θα αποφασίσουμε επιτέλους να αντιμετωπίσουμε σοβαρά και ριζικά τα αίτια της κρίσης; Έχουμε το θάρρος να εξαλείψουμε τις δομές που μας οδήγησαν στην εξάρτηση από δανειστές και εταίρους;
Η οριστική έξοδος από την κρίση, προϋποθέτει να κοιτάξουμε κατάματα την αλήθεια, αναγνωρίζοντας τα βαθιά, πραγματικά αίτια, που οδήγησαν τη χώρα μας στο χείλος της απόλυτης καταστροφής το 2009 και στην εθνικά αναγκαία, αλλά κοινωνικά οδυνηρή προσπάθεια αποφυγής της.
Το κραχ που ξεκίνησε στις ΗΠΑ το 2008, αποκάλυψε το νέο διεθνές οικονομικό περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε. Την αλληλεξάρτηση των εθνικών οικονομιών, τη ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας, την εξάπλωση των επικοινωνιών και τη δεσπόζουσα θέση του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Το κεφάλαιο που επενδύει σε νέες δομές παραγωγής οι οποίες αντικαθιστούν μεγάλο μέρους του εργατικού δυναμικού με αυτοματοποιημένες μηχανές. Την εύκολη φυγή των κεφαλαίων από την μία χώρα στην άλλη για όλο μεγαλύτερα κέρδη. Την εκτεταμένη φοροδιαφυγή μέσω υπεράκτιων εταιριών, φορολογικών παραδείσων και ενός αδιαφανούς τραπεζικού συστήματος. Την τεράστια ανισότητα και τη κατακόρυφη συγκέντρωση πλούτου σε χέρια λίγων, σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ παράλληλα, η μεσαία τάξη πλήττεται και οι άνεργοι αυξάνονται ραγδαία, ιδιαίτερα στις αναπτυγμένες χώρες.
Η οικονομική αυτή κρίση ανέδειξε επίσης την αδυναμία των δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων να αντιμετωπίσουν έναν αόρατο αντίπαλο, ένα παγκόσμιο οικονομικό σύστημα που δεν λογοδοτεί σε κανέναν. Η κρίση ανέδειξε τις θεσμικές αδυναμίες του ευρώ, τις ατέλειες του ευρωσυστήματος και την άρνηση των συντηρητικών δυνάμεων της Ευρώπης να υιοθετήσουν προτάσεις, όπως των Ευρωομολόγων, αναπτυξιακών πολιτικών και μέτρων προστασίας και αλληλεγγύης. Αντ’ αυτών προτίμησαν τη διαιρετική αφήγηση των «καλών» και «κακών» χωρών.
Η πολιτική της λιτότητας σε όλη της Ευρωζώνη κινδυνεύει να εδραιώσει μία μακρά περίοδο ύφεσης και ανεργίας. Είναι ορατά πλέον τα επώδυνα αποτελέσματα. Η απουσία πολιτικής μεγάλων επενδύσεων σε υποδομές τηλεπικοινωνιών, συγκοινωνιών, δικτύων ενέργειας, παιδείας και καινοτομίας που θα προετοίμαζαν μια βιώσιμη οικονομία, υπονομεύει την προοπτική μιας ισχυρής Ευρώπης. Μιας Ευρώπης που θα μπορούσε να ανταγωνιστεί τις αναδυόμενες οικονομίες αντί να καταδικάζει τους νέους σε μακρόχρονη περιθωριοποίηση και φυγή στο εξωτερικό.
Όταν η κρίση χτύπησε την Ευρώπη, η χώρα μας ήταν ευάλωτη και εκτεθειμένη:
Ήταν ευάλωτη γιατί η οικονομία μας είχε βασισθεί στον παρασιτισμό και όχι στην πραγματική παραγωγή, σε μια παιδεία προσανατολισμένη για μια θέση στο Δημόσιο και όχι στην ανάπτυξη των συγκριτικών μας πλεονεκτημάτων μέσα στον διεθνή καταμερισμό εργασίας, από την πελατειακή πολιτική στο κυνήγι του μικροσυμφέροντος σε βάρος του κοινού και δημόσιου συμφέροντος, της εδραίωσης βασικών αρχών και δικαιωμάτων για όλους.
Ήταν εκτεθειμένη με ευθύνη της συντηρητικής κυβέρνησης της περιόδου 2004-2009 που εκτόξευσε τα ελλείμματα, προχώρησε σε ανεξέλεγκτο δανεισμό και διεύρυνε το πελατειακό κράτος, διαλύοντας την κρατική μηχανή. Κατά την περίοδο εκείνη, διπλασιάστηκε το δημόσιο χρέος από 170 σε πάνω από 300 δις ευρώ και η Ελλάδα βρέθηκε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Κυρίαρχο πρόβλημα που επηρέασε αρνητικά τους εταίρους μας, τους οίκους αξιολόγησης και τις αγορές, ήταν η απώλεια της αξιοπιστίας μας λόγω της απάτης που έκανε η απερχόμενη τότε κυβέρνηση της Ν.Δ. κρύβοντας την αλήθεια για το ύψος των πραγματικών ελλειμμάτων της ελληνικής οικονομίας.
Γι’ αυτό έχουμε ξεκάθαρη πολιτική τοποθέτηση στο διεθνές και ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Συμπορευόμαστε με τις αρχές που ενώνουν το σύνολο των σοσιαλιστικών, σοσιαλδημοκρατικών, οικολογικών, εργατικών και δημοκρατικών κομμάτων τα οποία συνέβαλαν καθοριστικά στην κατάκτηση και θεμελίωση βασικών πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, βελτίωσαν τη θέση των εργαζομένων, δημιούργησαν το σύγχρονο κοινωνικό κράτος και ενίσχυσαν την ισότητα των ευκαιριών για όλους.
Γι’ αυτό προτείνουμε δικό μας σχέδιο, ελληνικό, πατριωτικό που κανείς δεν μας επιβάλλει αλλά που επιλέγουμε εμείς και το οποίο βασίζεται:
Στην απελευθέρωση της δημοκρατίας και των θεσμών μας από τον πελατειακό και μοιραίο εναγκαλισμό από ισχυρά συμφέροντα. Οι αρχές της διαφάνειας, της αξιοκρατίας, της διαβούλευσης, της αποκεντρωμένης και αποτελεσματικής διοίκησης, της κοινωνικής λογοδοσίας, του δημοκρατικού ελέγχου κάθε εξουσίας, της ισχύος του δικαίου.
Στην ανθρωπιά και αλληλεγγύη απέναντι στη σκληρότητα των ανισοτήτων που καταστρέφουν την κοινωνική συνοχή και περιθωριοποιούν τους ανέργους, τους φτωχούς, τους συνταξιούχους και τα λοιπά αδύναμα στρώματα της κοινωνίας.
Στη βιώσιμη ανάπτυξη που θα εδράζεται στην ανασυγκρότηση του παραγωγικού μας ιστού επενδύοντας στα δικά μας συγκριτικά πλεονεκτήματα. Θέλουμε η επιχειρηματικότητα να εδράζεται σε παραγωγικές και όχι παρασιτικές βάσεις, αξιοποιώντας ότι πολυτιμότερο έχει η χώρα μας. τον άνθρωπο, τον ελληνικό πολιτισμό και το μοναδικό ελληνικό περιβάλλον.
Είμαι εδώ στη Μαγνησία, μία περιοχή που έχει πληγεί ιδιαίτερα από την κρίση, μαζί με τους συνυποψηφίους μου στο ΚΙΝΗΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ για να δώσουμε μαζί τον αγώνα στην βάση των κοινών μας αξιών, για μια ισότιμη και ισχυρή Ελλάδα στην Ευρώπη και στον κόσμο, με ίσες ευκαιρίες για όλους, προστασία των αδυνάτων και κοινωνική συνοχή.
Σας καλώ όλους να γίνουμε η αλλαγή που πιστεύουμε και επιθυμούμε.
Η ιστορία γράφεται από τους παρόντες.
