ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Το 17ο τεύχος του «Δελτίου» της Φιλαρχαίου Εταιρείας Αλμυρού Οθρυς

το-17ο-τεύχος-του-δελτίου-της-φιλαρχαί-273696

Γράφει η
Χρυσούλα Δ. Κοντογεωργάκη – Τσαμανή,
πρόεδρος της Φιλάρχαιου
Εταιρείας Αλμυρού
Οθρυς

Θα μπορούσε αυτό το κείμενο να αρχίσει με τη φράση: «Μια φορά κι έναν καιρό …», γιατί σαν παραμύθι απίστευτο μοιάζει η όλη πορεία της Φιλαρχαίου Εταιρείας Αλμυρού «ΟΘΡΥΣ» από τη στιγμή της ιδρύσεώς της. Ιδρύθηκε το 1896, 118 χρόνια πριν, όταν ο Αλμυρός ήταν μόνο μία άγνωστη, μικρή, γεωργική κωμόπολη, όταν η Θεσσαλία προσπαθούσε ακόμη να συνέλθει και να ανασυνταχθεί από την μακρόχρονη τουρκική σκλαβιά.

Μια ομάδα φωτισμένων ανθρώπων δημιούργησαν σωματείο, εταιρεία, για να συλλέξουν και να διασώσουν όσες αρχαιότητες είχαν απομείνει μετά την αναχώρηση των κατακτητών. Ενα από τα πρώτα τους έργα ήταν η έκδοση επιστημονικού, αρχαιολογικο-ιστορικού τεύχους με τον τίτλο «ΔΕΛΤΙΟΝ» το 1899. Το «Δελτίον» αυτό κόσμησε πολλές σημαντικές βιβλιοθήκες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, καθιστώντας τον έως τότε ασήμαντο Αλμυρό παγκοσμίως γνωστό, όπως και τη Φιλάρχαιο. Οι ατυχείς ιστορικές συγκυρίες διέκοψαν την έκδοση του Δελτίου μετά το 7ο τεύχος.

Το 1997 όμως ξεκίνησε η Β΄ Εκδοτική Περίοδος και έκτοτε το ΔΕΛΤΙΟ εκδίδεται ανελλιπώς κάθε χρόνο, με πολλά θέματα τοπικού αρχαιολογικού, ιστορικού και λαογραφικού περιεχομένου. Αποστέλλεται και αυτό σε πολλές βιβλιοθήκες, προβάλλοντας έτσι την ιστορία όλης της περιοχής του Αλμυρού. Δημοσιεύονται σ΄αυτό πρωτότυπες εργασίες Ελλήνων και ξένων αρχαιολόγων, ιστορικών και άλλων ερευνητών και μελετητών. Αξίζει να σημειωθεί πως κατέχει ξεχωριστή θέση στις καρδιές όχι μόνον των απανταχού Αλμυριωτών αλλά και των πνευματικών ανθρώπων όλης της Θεσσαλίας, οι οποίοι παρακολουθούν, διαβάζουν και επαινούν με τιμητικά δημοσιεύματα την κάθε νέα προσπάθεια.

Πριν έναν περίπου μήνα κυκλοφόρησε το 17ο τεύχος, παρά τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπισε το Διοικητικό Συμβούλιο. Το νέο τεύχος, του 2013, παρουσιάζει μιαν ιδιαιτερότητα σε σχέση με τα προηγούμενα, τα οποία περιείχαν αρκετές εργασίες διαφορετικών συγγραφέων μέσα σε 200 -250 περίπου σελίδες, Το 17ο ξεπερνά τις 300 σελίδες, ασχολείται με ένα μόνο θέμα και είναι αφιερωματικό, όπως αναγράφεται και στο εξώφυλλο: «ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΑΛΜΥΡΟΥ 1940 -1941».

Ο κυριολεκτικός του τίτλος είναι «ΗΡΩΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΑΛΜΥΡΟΥ 1940-1941» και είναι εξ ολοκλήρου αφιερωμένο στους κατοίκους της περιοχής- πρώην επαρχίας Αλμυρού, οι οποίοι συμμετείχαν στον πόλεμο του 1940. Καταγράφονται εδώ συμμετασχόντες (όσων τα ονόματα στάθηκε δυνατόν να βρεθούν) από: Αγία Τριάδα, Αγίους Θεοδώρους, Αϊδίνι, Αλία, Αλμυρό, Αμαλιάπολη, Ανάβρα, Ανθότοπο, Αργιλλοχώρι, Αχίλλειο, Βρύναινα, Δρυμώνα, Ευξεινούπολη, Ζαρκαδοχώρι, Κοκκωτούς, Κονταρόλακκα, Κρόκιο, Κωφούς, Μαυρόλοφο, Μικροθήβες, Νέα Αγχίαλο, Νεοχωράκι, Νεράιδα, Πέρδικα, Πλάτανο, Πτελεό, Σούρπη, Φυλάκη.

Η ταξινόμηση του υλικού έχει γίνει κατά τόπο, με την αλφαβητική σειρά του τόπου, όπως αναγράφονται ανωτέρω και παρουσιάζονται αλφαβητικά τα ονόματα πρώτα των πεσόντων και μετά των τραυματιών και όσων έλαβαν μέρος. Συνολικά στάθηκε δυνατόν να βρεθούν 713 αγωνιστές, από τους οποίους οι 125 δεν επέστρεψαν, άφησαν τα κόκαλά τους στα πεδία των μαχών και πολλοί από αυτούς παραμένουν ακόμη ίσως άταφοι ή σε άγνωστους τάφους.

Παρατίθενται ημερολόγια πολεμιστών, εκ των οποίων άλλα γράφτηκαν εκείνη την εποχή, άλλα με την επιστροφή τους και άλλα κάποια χρόνια αργότερα. Γράμματα πολεμιστών και κάρτες από το μέτωπο αδημοσίευτα, που βλέπουν για πρώτη φορά το φώς της δημοσιότητος, αλλά και γράμματα που είχαν δημοσιευθεί στον τοπικό τύπο της εποχής, παρατίθενται αυτούσια. Υπάρχουν επίσης αφηγήσεις με τις αναμνήσεις επιζώντων του πολέμου ή των απογόνων τους.

Τα κείμενα και τα ονόματα συνοδεύονται από φωτογραφικό υλικό.
Για καλύτερη ενημέρωση παρατίθενται και οι φωτογραφίες όλων των Ηρώων της περιοχής, σε ξεχωριστό παράρτημα με τον τίτλο: Η ΠΑΤΡΙΣ ΕΥΓΝΩΜΟΝΟΥΣΑ.
Η προσπάθεια της Φιλαρχαίου ήταν να δώσει όσο γίνεται πιο ολοκληρωμένη και πλήρη εικόνα του θέματος, να εκπληρώσει το χρέος των σημερινών γενεών απέναντι σ’ αυτούς που έκαναν το χρέος τους προς την πατρίδα. ‘Ένα σκληρό και απαιτητικό χρέος που το θεώρησαν πιο δυνατό από τη ζωή τους αφού δεν δίστασαν να θυσιαστούν για μάς, για μια πατρίδα ελεύθερη και ακηδεμόνευτη. Το δικό μας καθήκον είναι ελάχιστο: Η τιμή, η αναγνώριση της προσφοράς τους, η ανάμνηση.
Ο κίνδυνος της λησμοσύνης παρακίνησε τα μέλη του Δ.Σ. να συλλέξουν με σεβασμό τα ονόματα αυτών που αγωνίσθηκαν και να τα καταγράψουν στο τεύχος αυτό του ΔΕΛΤΙΟΥ. Στόχος δεν ήταν μόνο να υμνηθούν με λόγια ηρωικά τα κατορθώματα των δικών μας ηρώων, των πατέρων μας. Μέσα από τις αναμνήσεις αυτών ή των απογόνων τους θέλαμε να γευθούμε και εμείς όλοι την «καθημερινότητα» εκείνων των λίγων αλλά ατελείωτων μηνών. Το πάθος τους στη μάχη αλλά και τις στιγμές της ανάπαυλας, της έγνοιας τους για όσα άφησαν πίσω, τις στιγμές νοσταλγίας, τη στέρηση μικρών απολαύσεων όπως ένα φλιτζάνι με αχνιστό, μυρωδάτο καφέ, την τρυφερή επικοινωνία με κοντινούς ανθρώπους και όλα αυτά που στη δική μας σημερινή καθημερινότητα θεωρούνται δεδομένα και μικρής αξίας.
Κατατέθηκε έτσι ένα ικανό μέρος της σύγχρονης τοπικής μας ιστορίας για να ξεδιαλύνουμε την αχλύ της λησμονιάς που ανεπαίσθητα καλύπτει αυτούς που έφυγαν, αλλά και για να δείξουμε στα παιδιά μας πως ο σεβασμός στη μνήμη και στην ιστορία είναι πρωταρχικό καθήκον μας.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου