Γράφει ο αντιδήμαρχος Βόλου
Ηλίας Ξηρακιάς
Μία λωρίδα κυκλοφορίας στην οδό Ιάσονος
Είναι θετικό ότι εν όψει των εκλογών του Μαΐου αρχίζουν ήδη να εμφανίζονται πολλοί υποψήφιοι που προτίθενται να διεκδικήσουν τη διαχείριση του νέου μεγάλου Δήμου μας.
Σε μία εποχή όμως οικονομικής κρίσης ηχούν παράταιρα γενικόλογες και μεγαλεπήβολες αναφορές – υποσχέσεις για την ανάπτυξη του λιμανιού και της μαρίνας, για την αύξηση της απασχόλησης και βέβαια για τη δραστική μείωση των δημοτικών τελών και των τελών ύδρευσης.
Η διαχείριση μιας πόλης απαιτεί πέρα από τα οράματα, συγκεκριμένες προτάσεις για τα υπαρκτά καθημερινά προβλήματα που προκύπτουν από τη λειτουργία της. Η πρόταση, επί παραδείγματι, να ιδρύσει ο Δήμος Βόλου γραφείο στις Βρυξέλλες μας πάει πίσω στα αιτήματα της 10ετίας του ΄80 για την ΤΑ, όταν κανείς δεν φανταζόταν τη ραγδαία ανάπτυξη του παγκόσμιου διαδικτύου, της σημερινής ταχύτητας στη διακίνηση των πληροφοριών, την τηλεδιάσκεψη και την εξ αποστάσεως εργασία.
Η προσφορά ποιοτικών υπηρεσιών στο χαμηλότερο δυνατό κόστος είναι βέβαια μια διαρκής πρόκληση για κάθε δημοτική αρχή. Για να μπορεί όμως ένας Δήμος να προσφέρει περισσότερες και καλύτερες υπηρεσίες πρέπει να «στέκεται στα πόδια του», γιατί υπηρεσίες κάτω του κόστους δεν είναι δυνατόν να παρέχονται από ένα Δήμο που θα έχει χρεοκοπήσει.
Ενα λοιπόν από τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν, σε όλο τον κόσμο, οι μεγάλες και οι μεσαίου μεγέθους πόλεις, είναι το κυκλοφοριακό, η διασφάλιση δηλαδή της βιώσιμης κινητικότητας στην πόλη, με ρυθμίσεις στην κυκλοφορία των οχημάτων, με ανάπτυξη των μέσων μαζικής μεταφοράς (ΜΜΜ) και ανάπτυξη ζωνών συνάθροισης πεζών, για αναψυχή, αγορές και περίπατο (κέντρα πόλης).
Σε όλες δε τις δημοκοπικές έρευνες, στην προ μνημονίου εποχή, στο ερώτημα για το ποιο είναι το σημαντικότερο πρόβλημα στις μεγάλες πόλεις της χώρας, την πρώτη θέση καταλάμβανε πάντα το κυκλοφοριακό. Μπορεί σήμερα στις επιλογές των πολιτών να έχει υποχωρήσει, γιατί προηγούνται η οικονομική κρίση, η ανεργία και η προστασία των αδύναμων τμημάτων του πληθυσμού, ωστόσο το κυκλοφοριακό δεν έχει εξαφανιστεί από τις πόλεις, ως πρόβλημα ποιότητας ζωής των πολιτών μας, όταν μάλιστα συνδέεται άμεσα με την αερορύπανση και την εύρυθμη λειτουργία τους.
Πιστεύω, όπως και πολλοί άλλοι, ότι η κυκλοφοριακή «γάγγραινα» της πόλης μας είναι αυτή η «διαμπερής» κυκλοφορία στην παραλιακή ζώνη, δια των οδών Λαμπράκη, Δημητριάδος και Ιάσονος, που αποκόπτει μία από τις καλύτερες παραλίες από τον κεντρικό ιστό της ίδιας της πόλης. Δεν είναι κάτι πρωτότυπο μόνο για το Βόλο, αφού το συναντάμε σχεδόν στο σύνολο των παραλιακών πόλεων και οικισμών της χώρας, όπου για λόγους έλλειψης βασικού σχεδιασμού βλέπουμε να υπάρχει πάντα ένας παραλιακός δρόμος, συνήθως σε βάρος του αιγιαλού και της παραλίας, που αποκόπτει τις όμορφες παραλιακές πόλεις από το θαλάσσιο μέτωπο. Οι δύο όμως αυτοί άξονες της πόλης (Δημητριάδος και Ιάσονος) έχουν γίνει σήμερα εμπορικοί δρόμοι ως επέκταση του εμπορικού κέντρου, της πλατείας Άγιου Νικόλαου και των άλλων δρόμων του κεντρικού τομέα.
Η δυσκολία κυκλοφορίας παρά τις απαγορεύσεις, τα πρόστιμα και την αφαίρεση πινακίδων, διαρκώς μεγαλώνει διότι τα αυτοκίνητα, οι μοτοσικλέτες, καθώς και τα ποδήλατα τα τελευταία χρόνια, αναζητούν ζωτικό χώρο και συνήθως καταλαμβάνουν, παράνομα, δημόσιο χώρο στον κεντρικό αυτό τομέα της πόλης. Η δυσκολία της κίνησης των οχημάτων στους δύο αυτούς άξονες είναι ακόμη μεγαλύτερη για τα λεωφορεία του Αστικού που αδυνατούν έτσι να προσφέρουν ταχύτητα στη μεταφορά επιβατών, από και προς το κέντρο, στοιχείο αρνητικό εκτός των άλλων για την ανάπτυξη των ΜΜΜ της πόλης.
Θέλω να επαναφέρω στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος του τοπικού διαλόγου την πρόταση, που με τη συνδρομή του αστικού ΚΤΕΛ και της Επιτροπής Βιώσιμης Κινητικότητας του Δήμου, αναθέσαμε να διερευνήσει το τμήμα πολιτικών μηχανικών του Π.Θ. την οποία και παρουσίασε πρόσφατα στους φορείς της πόλης για μια ριζική αναδιάταξη της κυκλοφορίας στο κέντρο της πόλης.
Σύμφωνα λοιπόν με την πρόταση δημιουργείται λεωφορειολωρίδα, αντίθετης ροής, στη νότια πλευρά της Δημητριάδος, στη βόρεια πλευρά της Ιάσονος δημιουργούνται σε πλάγια διάταξη 300 περίπου θέσεις στάθμευσης, ενώ συνδυάζεται και μια σειρά κυκλικών κόμβων (round about), μπροστά στο Δημαρχείο, Παπαδιαμάντη-Λαμπράκη, μπροστά στο ΚΤΕΛ κα.
Πιστεύω ότι είναι ένα στοίχημα για την πόλη, σε συνδυασμό και με την επικείμενη ολοκλήρωση του Περιφερειακού, να ανατρέψουμε επιτέλους αυτή την «παραδοσιακή» διαμπερή «εισβολή» όλων των οχημάτων στο κέντρο της πόλης που αποκόπτει την παραλία, η οποία αποτελεί ζωτικό και αναπόσπαστο τμήμα του κέντρου της πόλης. Ο Περιφερειακός που τόσα χρόνια περιμέναμε, πρέπει να αποτελέσει τη βασική είσοδο και έξοδο της πόλης όταν μάλιστα κατασκευασθεί και το τμήμα «Μπουρμπουλήθρα – Λαρίσης». Η σύνδεση δε της σημερινής εισόδου στην πόλη, από τη συμβολή των λεωφόρων Αθηνών-Λαρίσης, δια της Παγασών, με υπογειοποίηση της οδού στην περιοχή του σιδηροδρομικού σταθμού, θα επιτρέψει την ομαλή εκτροπή και διασπορά όλης της κυκλοφορίας από το κέντρο στους παράλληλους προς το παραλιακό μέτωπο δρόμους.
Η λειτουργία της λεωφορειολωρίδας στη Δημητριάδος και η αργή κίνηση στην Ιάσονος, με μία μόνο λωρίδα κυκλοφορίας, θα αποτελέσει καθοριστικό αντικίνητρο για την κυκλοφορία των οχημάτων στο κέντρο. Τα λεωφορεία του ΚΤΕΛ θα πρέπει παράλληλα να προχωρήσουν στην αντικατάσταση του σημερινού τους καύσιμου με φυσικό αέριο με μετατροπή των κινητήρων ή να προσαρμοστούν το συντομότερο στην ευρωπαϊκή οδηγία για κινητήρες πετρελαίου νέας τεχνολογίας (πρότυπο euro 5). Το πρόγραμμα Jessica είναι πολύ καλή ευκαιρία χρηματοδότησης και για τη ΔΕΠΑ (κατασκευή πρατηρίου) και για το ΚΤΕΛ (μετατροπή κινητήρων).
Η πολύμηνη κωλυσιεργία των υπηρεσιών της Αποκεντρωμένης Διοίκησης να εγκρίνουν την απόφαση του Δήμου για τοποθέτηση κορυνών με στόχο την «ανακούφιση» της Δημητριάδος σε συνδυασμό με την κατάργηση της Δημοτικής Αστυνομίας, ενισχύουν το επιχείρημα για ένα ριζικό ανασχεδιασμό της κυκλοφορίας των οχημάτων και της βιώσιμης κινητικότητας στο κέντρο της πόλης μας.
