ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Μίλτος Σπανός: Η Επιφυλλίδα μας

μίλτος-σπανός-η-επιφυλλίδα-μας-535055

«Περί Παιδείας»

Η λέξη Παιδεία προέρχεται από το ρήμα παιδεύω, που σημαίνει αρχικά βασανίζω, αλλά και εκπαιδεύω, διδάσκω, μορφώνω. Οι αρχαίοι Έλληνες υπήρξαν οι παιδαγωγοί των Ρωμαίων, με την έννοια του διδάσκοντος και του διδασκόμενου.

Στα σημερινά χρόνια τα της παιδείας μας εμφανίζονται σαν ένα κουβάρι από νήμα. Το κουβάρι αυτό πουλιέται ακριβά από την πολιτεία και δεν έχει αρχή, ούτε τέλος, εσκεμμένως, για να μην μπορεί κανείς να βάλει μια τάξη!

Στα παλιά χρόνια είχαμε τη λεγόμενη εκπαιδευτική εισφορά, που πλήρωναν οι γονείς των μαθητών για κάθε τάξη του οκτατάξιου γυμνασίου, το κόστος των βιβλίων, τα χαρτόσημα του ενδεικτικού. Στο Πανεπιστήμιο είχαμε την οικογενειοκρατία και ολιγαρχία των καθηγητών, με τα πανάκριβα συγγράμματα. Τώρα, η παραπαιδεία βασιλεύει με μεγάλο κόστος, τα δίδακτρα στις μεταπτυχιακές σπουδές ακριβαίνουν, τα περισσότερα βοηθήματα αγοράζονται και τα ξενόγλωσσα ιδρύματα είναι για τους πλούσιους.

Το νήμα αυτού του κουβαριού είναι πότε βρώμικο, πότε χρήσιμο, πότε πολύ χρήσιμο, πότε άχρηστο, πότε πολύ λεπτό και τριμμένο, έτοιμο να κοπεί από απεργίες, καταλήψεις, δολιοφθορές, πότε αδιάφορο για χρήση ή για απόλυτη απραξία ή για εξαγωγή, πολύτιμου για την πατρίδα, νήματος στο εξωτερικό!

Σ’ αυτό το κουβάρι πλέκονται γονείς, νήπια και νηπιαγωγοί, παιδιά και δάσκαλοι, μαθητές και καθηγητές, φροντιστές, φοιτητές και πανεπιστημιακοί, μεταπτυχιακοί και διοικητικοί υπάλληλοι.

Ας αρχίσουμε από τα νηπιαγωγεία. Ένας μεγάλος Γάλλος ακαδημαϊκός το παρουσίασε, σαν το μεγαλύτερο σχολείο, στην πορεία της εκπαίδευσης. Εκεί μαθαίνει το νήπιο να περπατά σωστά και να συμπεριφέρεται, να είναι καθαρό πλένοντας το πρόσωπο και τα χέρια του, να ντύνεται και να ξεντύνεται, να κράτα σωστά το μολύβι και να αρχίζει να σχεδιάζει και να γράψει, να είναι κοινωνικό και συγχρόνως να δουλεύει σε ομάδα να χειρίζεται μόνο του τα θέματα υγιεινής στην φυσική του ανάγκη. Όλα αυτά είναι τελείως χρήσιμα, γιατί μπορεί να μην υπάρχουν γονείς στην οικογένεια ή να λείπουν, ή να είναι απαίδευτοι ή πάμφτωχοι. Υπάρχουν, όμως, παντού νηπιαγωγεία και μάλιστα δωρεάν; Προφανώς δεν υπάρχουν παντού. Υπάρχουν πολλοί νηπιαγωγοί, κυρίως γυναίκες, σωστοί αλλά υπάρχουν και ολίγοι ακατάλληλοι, αδιάφοροι. Η δουλειά των νηπιαγωγών είναι πολύ δύσκολη, θέλει κατάλληλη εκπαίδευση, αλλά κυρίως όρεξη για δουλειά επί ώρες, με μεγάλη φροντίδα και με μεγάλη αγάπη στα παιδιά, όμως και το ανάλογο χρηματικό τίμημα, στην προσφερόμενη εργασία τους, το οποίο, συνήθως δεν είναι το ανάλογο.

Στα σχολεία, πολλές φορές, στοιβάζονται τα παιδιά, υπό αντίξοες συνθήκες, οι δε δάσκαλοι, επιτελούν πολύ δύσκολο έργο. Χρειάζεται κατάλληλη εκπαίδευση, όρεξη για δουλειά, αγάπη στο παιδί, αλλά και ολοκληρωμένη προσωπικότητα των δασκάλων που να αντέχουν και στις αντίξοες συνθήκες, πάσης φύσεως, κατά την επιτέλεση του έργου τους. Δεν αμείβονται σωστά, για το έργο που επιτελούν, πλην όμως , δεν είναι όλοι τέλειοι σ’ αυτό, όπως άλλωστε σε όλα τα επαγγέλματα.

Στα γυμνάσια και τα λύκεια, οι καθηγητές προσπαθούν να αποδώσουν αλλά συνήθως δεν το επιτυγχάνουν. Γι’ αυτό ανθεί η παραπαιδεία και η παράνομη παιδεία. Η πειθαρχία, ο σεβασμός του άλλου μεταξύ των μαθητών δεν υπάρχει και η λανθασμένη προοδευτικότητα, που είχε η κοινωνία μας στην μόρφωση, οδηγεί σε παράλογες αποφάσεις και μερικές φορές σε αναρχία.

Πολλοί καθηγητές εμφανίζουν εύκολη κόπωση κατά την εργασία τους, αδιαφορία και απραξία πολλών ημερών κατά τη διάρκεια των διακοπών. Ο συνδικαλισμός είναι ανορθόδοξος και η παραπαιδεία ζει και βασιλεύει, με τους φροντιστές να τρέχουν και να μην φτάνουν, ψάχνοντας τους καλύτερους μαθητές για να διαφημισθούν καλύτερα. Η παράνομη παιδεία, επίσης, των δημοσίων λειτουργών δεν έχει εκλείψει, εις βάρος και της εφορίας, βεβαίως.

Στα Πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ χάνονται εργατοώρες με καταλήψεις και απεργίες. Πολλά Πανεπιστήμια καταβαραθρώνονται στην γενική Παγκόσμια βαθμολογία, ενώ σε άλλα γίνονται πολύ καλή και σοβαρή δουλειά. Υπάρχουν περισσότεροι διοικητικοί υπάλληλοι, από όσους χρειαζόμαστε και το πανεπιστημιακό άσυλο λειτουργεί κατά το δοκούν.

Προσοχή, τέλος, στη σχολική βία, ένα φαινόμενο νεοεισερχόμενο, που προσπαθούν να λύσουν οι ψυχολόγοι και οι κοινωνιολόγοι.

Συμπερασματικά, εγώ θα θυμάμαι πάντα με ευγνωμοσύνη, ορισμένους δασκάλους, καθηγητές και πανεπιστημιακούς, που με το ταλέντο της μετάδοσης των γνώσεών τους, το παράδειγμα τους σαν σύνολο εντυπώσεων, προσπαθούσαν, σαν μια γροθιά, να ενώσουν την τάξη, καλούς και κακούς μαθητές, πλούσιους και φτωχούς, με διάφορα προβλήματα ορισμένους και να τη σηκώσουν ψηλά, στα ύψη της γνώσης, χωρίς περιορισμούς ύλης και ανόητης φοβίας.

Θέλει η εκπαίδευση θυσία, εκ μέρους των λειτουργών της, αλλά επίσης, η παιδεία θέλει βεβαίως τα σωστά χρηματικά κονδύλια για να λειτουργήσει.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου