Αλλαγή, αλλά όχι έτσι…
Πριν από λίγους μήνες ο Δήμος Βόλου έβαψε τους εξωτερικούς τοίχους του 5ου Δημοτικού Σχολείου στην οδό Κανάρη. Μετά από λίγο καιρό στους καθαρούς τοίχους είδαμε διάφορα συνθήματα και μουτζούρες που αμαυρώνουν την εικόνα της πόλης. Εάν θέλουμε αναβάθμιση της παιδείας αλλά και αλλαγή στάσης της κοινωνίας δεν μπορούμε να το πετύχουμε με τις μουτζούρες στους τοίχους των σχολείων. Υπάρχουν άλλοι τρόποι…
Δ.Π
Χάλια
Τα φρεάτια της ΔΕΥΑΑΛ στον Αλμυρό είναι ένα χάλι και μισό. Σχεδόν κανένα δεν είναι στο ίδιο ύψος με τον δρόμο…
Α.Φ.
Οποιος θέλει;
Αλήθεια, μπορεί ο καθένας που διατηρεί κατάστημα να βγάζει πινακίδες στο δρόμο ή στο πεζοδρόμιο; Δεν χρειάζονται άδειες για αυτά; Έτσι απλά όποιος θέλει πάει και αραδιάζει όσες θέλει και όπου θέλει; Δρόμοι μετ’ εμποδίων έχουν καταντήσει τόσο οι οδοί στο κέντρο όσο και τα πεζοδρόμια…
Α.Φ.
Το ένα μετά το άλλο…
… Καπνίζουν οι καταστηματάρχες στην αγορά για να περάσει η ώρα. Δουλειά δεν υπάρχει και τι να κάνουν και αυτοί πιάνουν την κουβέντα για να ξεχαστούν. Το να ανοιγοκλείνεις και ένα μαγαζί με μηδενικό ταμείο δεν είναι και εύκολη υπόθεση.
Α.Φ.
Ο φόβος και ο τρόμος
Κάθε φορά που σε συνοικία της πόλης έχει λαϊκή αγορά οι ένοικοι των διαμερισμάτων, των πολυκατοικιών, των μονοκατοικιών κλειδαμπαρώνουν τα σπίτια, τα ποδήλατα και τα μηχανάκια για να αποφύγουν τυχόν κλοπές και διαρρήξεις. Παραπάνω αστυνόμευση εκείνες τις ημέρες πάντως δεν βλάπτει.
Δ.Π
(φωτο: Ηλίας Καράτσαλος)
