Η πραγματική φρασεολογική επανάσταση ήρθε την δεκαετία του ’80.
Ή αλλιώς στα χρόνια της ντίσκοτετ, των βιντεοταινιών, των απολαυστικά αναχρονιστικών σίριαλ του Γιάννη Δαλιανίδη και των υπολειμμάτων τους μέχρι το τέλος της χιλιετίας, που έκαναν τους παλιότερους να απηυδήσουν με την νέα γενιά και τα «αλαμπουρνέζικα» που ξεστόμιζαν φορώντας βάτες, σκισμένα μπλουτζίν και κιλά ολόκληρα από στράς.
Απολαύστε μερικές από τις φράσεις-σταθμούς:
«Άντε σπάσε, ρε μ***κα»
Ο Σταμάτης Γαρδέλης αφήνει εποχή με το ομώνυμο χιτ του και μέσα σε μια φράση στριμώχνει όχι μόνο την πιο πολυφορεμένη λέξη της εποχής –το «ρε μαλάκα» είχε ως ένα σημείο υποκαταστήσει την αναπνοή- αλλά και την πολυχρηστικότητα του ρήματος «σπάω»: «Σπάσε» αντί του «φύγε» (εναλλακτική επιλογή: «καν΄τηνα»), «έχω σπαστεί» και «μου τη σπάει» αντί για «νευρίασα» (εναλλακτικές επιλογές: «έχω ξενερώσει» και «έχω χαλαστεί άγρια») και ο χαρακτηρισμός «σπαστικό» που ήταν παντός καιρού.
«Είναι φάση το αγόρι»
Η εξίσου μεγάλη επιτυχία που ερμηνεύτηκε μοναδικά από την Ρένα Παγκράτη για να γίνει λάβαρο των βιντεοταινιών του ’80 σηματοδοτεί άλλη μια χαρακτηριστική ρετρό φράση. Παράλληλα, σύσσωμος ο γυναικείος πληθυσμός απέκτησε τον χαρακτηρισμό "μανούλια" -ή κατά το λαϊκότερο "μανουλομάνουλα" όταν οι άνδρες τις "γούσταραν με τα χίλια", ενώ οι απανταχού πατεράδες άκουγαν στο "ο γέρος μου". Δεν θα μπορούσαμε επίσης να παραλείψουμε τις λέξεις που έλεγε κάθε εξυπνάκιας των 80s ο οποίος σεβόταν το IQ του: «Μασάει η κατσίκα ταραμά;»
«Δικέ μου»
Η πιο άξια εκπρόσωπος της σχολής «δικέ μου» δεν θα μπορούσε παρά να είναι η ανιψιά Ειρήνη του θρυλικού «Ρετιρέ» που χώρεσε σε λίγα επεισόδια όλη την λεξιλογική μαγεία του ’80 και την μετέφερε στα ’90s μέσα από πλοκές που μοιάζουν να επαναλαμβάνονται σαν την Μέρα της Μαρμότας.
Εξίσου αγαπημένες φράσεις της είναι το «ψώνιο η κατάσταση», «μου ανάψαν τα λαμπάκια», «κώλωσα άγρια, μεγάλε», «μη μου την μπαίνεις δικέ μου», «έλα να τη βρούμε», «μου την βγήκε απ’ τα αριστερά ο μάγκας», «είσαι μεγάλος κόπανος/τσογλάνι/ξενέρωτος/ούφο/γκαγκά/κλασομπανιέρα (sic)».
«Έφαγα φλας»
Άξιο τέκνο της νεανικής αργκό της εποχής, και ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης στον μοναδικό κωμικό του ρόλο στο «Ντόλτσε Βίτα» μας θυμίζει αξέχαστες –και εξίσου ευφάνταστες- εκφράσεις που πλέον δεν βγάζουν νόημα. «Έφαγα ένα φλασάκι» (καμία σχέση με τα σημερινά USB flash sticks), «μιλάμε τα ’παιξα», «τσάγια» (εκ του ciao) και «γειαχαραντάν», «έτζασα» (εκ του τζάω-τζω), «η γκόμενα είναι εντελώς κουλή», «έχω φρικάρει/φλιπάρει» και «δεν τρέχει κάστανο» αποτέλεσαν το λεξιλογικό ψωμοτύρι στην καθημερινότητα των «φρικιών» των ανέμελων ’90s.
newsbomb.gr
