Ξεκίνησε το πρωί η συνάντηση του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια με τον επικεφαλής του Λιβυκού Εθνικού Στρατού (LNA), στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ στο υπουργείο Εξωτερικών.
Είχε προηγηθεί το βράδυ της Πέμπτης, ιδιωτική συνάντηση του κ. Δένδια με τον στρατάρχη Χάφταρ σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας.
Στη συνέχεια, ο επικεφαλής του LNA θα συναντηθεί με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη στο γραφείο του στη Βουλή.
Η πρώτη συνάντηση χθές βράδυ
Ο Στρατάρχης Χαφτάρ είχε χθές την πρώτη του ιδιωτική συνάντηση με τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Δένδια, ο οποίος του μετέφερε τις ελληνικές θέσεις, τονίζοντας μεταξύ άλλων πως η συμφωνία με την Τουρκία είναι άκυρη, ενώ πρωταρχικός στόχος είναι πάντα η ειρήνη και η σταθερότητα στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Άλλωστε ο Νίκος Δένδιας ήταν εκείνος που είχε επισκεφθεί την Λιβύη στις 22 Δεκεμβρίου και άνοιξε διαύλους επικοινωνίας με τον Χαλίφα Χαφτάρ, ενώ περίπου το ίδιο διάστημα είχε έρθει στην Αθήνα ο πρόεδρος του κοινοβουλίου της Λιβύης.
Σύμφωνα με πληροφορίες στο Βερολίνο βρίσκεται ο ειδικός απεσταλμένος του ΥΠΕΞ για την Λιβύη, ενώ παράλληλα ασκούνται πιέσεις προς την Γερμανική Καγκελαρία προκειμένου να κληθεί η ελληνική πλευρά στην διάσκεψη ή να τεθούν οι θέσεις της χώρας μας από την στιγμή που είναι θα είναι παρούσα η Τουρκία.
Ο αντίπαλος του αναγνωρισμένου πρωθυπουργού της Λιβύης Φαγέτ Σάρατζ, που διαφωνεί με το μνημόνιο συνεργασίας της χώρας του με την Τουρκία, δεν έκρυψε την δυσαρέσκεια για το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν έλαβε πρόσκληση από τη Γερμανία στη Διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη. «Ρωτάμε γιατί η Ελλάδα δεν έχει προσκληθεί στις συνομιλίες στο Βερολίνο. Μήπως δεν είναι η Ελλάδα μία από τις πιο επηρεασμένες χώρες από αυτή τη σύγκρουση;» ανέφερε συγκεκριμένα σε μήνυμά του ο Λιβυκός Εθνικός Στρατός (LNA), με επικεφαλής τον στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ.
Το βέτο Μητσοτάκη και η επικοινωνία με Μέρκελ
Ο πρωθυπουργός αναμένεται να έχει σήμερα τηλεφωνική επικοινωνία με την Άνγκελα Μέρκελ, ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει διαμηνύσει στους ευρωπαίους ηγέτες πως δεν πρόκειται να δεχθεί καμία πολιτική λύση αν δεν ακυρωθεί η παράνομη συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης. «Θα βάλουμε βέτο και πριν φτάσει η υπόθεση στο Συμβούλιο Κορυφής. Θα βάλουμε βέτο στο επίπεδο των Υπουργών Εξωτερικών. Το επαναλαμβάνω λοιπόν: Καμία περίπτωση η Ελλάδα να συναινέσει σε πολιτική λύση στη Λιβύη, η οποία να μην έχει ως προϋπόθεση την ακύρωση αυτών των απαράδεκτων “μνημονίων΄”, ειδικά του “μνημονίου” διευθέτησης των δήθεν θαλασσίων ζωνών μεταξύ της Λιβύης και της Τουρκίας» τόνισε με κατηγορηματικό τόνο ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην τηλεοπτική του συνέντευξη στον Alpha.
Η ανάλυση του Κώστα Ράπτη για το ταξίδι Χαφτάρ
Για την ελληνική κυβέρνηση, όπως γράφει στην ανάλυσή του ο Κώστας Ράπτης στο capital.gr, η υποδοχή του Χαφτάρ είναι μια καλή ευκαιρία να εκδηλωθεί η δυσαρέσκεια της Αθήνας και να εξασφαλισθεί οιονεί συμμετοχή της στη Διάσκεψη, με εκπροσώπηση μάλιστα από τον ένα από τους πρωταγωνιστές.
Αδιευκρίνιστο, όμως, παραμένει με ποιους τρόπους σκοπεύει η ελληνική πλευρά να ενισχύσει τη θέση του στρατάρχη και με ποιους να αντιδράσει σε περίπτωση που η Διάσκεψη του Βερολίνου καταλήξει σε αποτελέσματα που παραγνωρίζουν τα συμφέροντα της Ελλάδας. Η Ε.Ε. στην οποία ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης προειδοποίησε ότι θα ασκηθεί, αν χρειαστεί, ελληνικό βέτο, δεν είναι το κρισιμότερο φόρουμ, προκειμένου περί μιας διαδικασίας που διαμεσολαβείται από τις μεγάλες δυνάμεις υπό την αιγίδα του ΟΗΕ.
Την ίδια στιγμή, ο Ταγίπ Ερντογάν ανεβάζει και αυτός τον διαπραγματευτικό πήχυ την τελευταία στιγμή με την εμπρηστική εξαγγελία του ότι ξεκινά η ανάπτυξη τουρκικών στρατευμάτων στη Λιβύη για την στήριξη της κυβέρνησης Σαράτζ, αλλά και ότι επίκειται η έναρξη υποθαλάσσιων ερευνών στην περιοχή (νοτίως της Κρήτης) που η Τουρκία απένειμε στον εαυτό της με το τουρκολιβυκό μνημόνιο.
Αν ο Χαφτάρ αποτελεί, ως δυνάμενος να επαναρχίσει τις εχθροπραξίες, τον ένα αποδέκτη των διεθνών πιέσεων αυτή τη στιγμή, ο Ταγίπ Ερντογάν αποτελεί τον δεύτερο, καθώς κεντρικό ζητούμενο της Διάσκεψης του Βερολίνου αποτελεί η αποκατάσταση του “στρατιωτικού εμπάργκο” στη Λιβύη, δηλ. η απομάκρυνση ξένων δυνάμεων και εξοπλιστικού ενισχύσεων, όπως αυτές ακριβώς που εισρέουν από την Τουρκία, από την Ρωσία (δια της εταιρείας Wagner), άλλα αραβικά κράτη κ.ο.κ.
Από τα δύο μνημόνια που συνυπέγραψε με την κυβέρνηση Σαράτζ, ένα περί στρατιωτικής συνεργασίας και ένα περί θαλασσίων δικαιοδοσιών, η Τουρκία θα ήταν ικανοποιημένη να θυσιάσει στο πλαίσιο μιας πολυμερούς διαπραγμάτευσης το πρώτο, που κατεξοχήν συγκεντρώνει το ενδιαφέρον της διεθνούς κοινότητας, χάριν του δεύτερου που αναφέρεται σε άμεσα εθνικά της συμφέροντα. Είναι άλλωστε συζητήσιμο κατά πόσον μπορεί πραγματικά να υποστηρίξει την απειλή της στρατιωτικής της εμπλοκής στην Τρίπολη (πέραν, εννοείται, από τον καταλυτικό της ρόλο στην ήδη συντελούμενη μεταφορά ισλαμιστών ανταρτών από τη Συρία).
Από την πλευρά του, ο Χαφτάρ δείχνει να πράττει το αντίστροφο, ανακαλύπτοντας τα ελληνικά δίκαια και ανεβάζοντας τους τόνους ως προς το δεύτερο τουρκολιβυκό μνημόνιο.
[thetoc.gr]
